«Πώς να νιώθουν οι μετανάστες όταν αρνούνται βοήθεια»: Δράση ζητά ο πρόεδρος της LIBE

Εκφράζει την οδύνη του για την τραγωδία, επισημαίνοντας πάντως πως αποτελεί για την Ευρώπη «κάλεσμα σε δράση».

Έθεσε μάλιστα τρεις άξονες στους οποίους θα πρέπει να κινηθεί η ευρωπαϊκή πολιτική:

• Να υπάρξει ευρωπαϊκό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης.

• Να ανοίξουν νόμιμα και ασφαλή μονοπάτια για να σταματήσουν να κινδυνεύουν ή ακόμα και να χάνουν τη ζωή τους απελπισμένοι άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να φτάσουν στις ευρωπαϊκές ακτές.

• Να εφαρμοστεί μια ευρωπαϊκή πολιτική για τη μετανάστευση και το άσυλο, με μετεγκαταστάσεις σε έκτακτη ανάγκη ή κρίση, όπως είναι οι καταστάσεις, όπως αυτές που απαιτούν έρευνα και διάσωση.

«Εάν εκείνοι που ρισκάρουν τις ζωές τους σε αυτά τα σαπιοκάραβα, γνωρίζουν ότι γίνονται επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης και μετεγκαταστάσεις, θα καταπολεμήσουμε τη δράση των διακινητών, των λαθρεμπόρων ανθρώπων που εκμεταλλεύονται την απελπισία τους», τόνισε ο χαρακτηριστικά.

Ο πρόεδρος της επιτροπής LIBE εκφράζει τον προβληματισμό του για το γεγονός πως συχνά μετανάστες που βρίσκονται σε κίνδυνο στη θάλασσα αρνούνται να διασωθούν, γιατί φοβούνται πως θα «παγιδευτούν» ή θα τύχουν κακομεταχείρισης ή θα εγκλωβιστούν μέσα σε κάποιο hot spot.

«Είναι τρομερό εάν το σκεφτείς, πώς μπορεί να νιώθουν όταν τηλεφωνούν (για βοήθεια) ενώ βρίσκονται στη μέση της θάλασσας ή ακόμα χειρότερα, όταν (στην επικοινωνία τους με τους διασώστες) αρνούνται να διασωθούν επειδή έχουν άλλο στόχο ή φοβούνται ότι θα παγιδευτούν σε ένα hot spot», σημείωσε και πρόσθεσε πως οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να αντιμετωπίζονται με τρόπο αξιοπρεπή.

Ο πρόεδρος της επιτροπής LIBE στάθηκε ιδιαίτερα στο ζήτημα των δεσμευτικών προγραμμάτων μετεγκατάστασης, τονίζοντας ότι εάν εφαρμοστούν τότε δεν θα υποχρεώνεται ένα κράτος – μέλος να κλείσει πάση θυσία τα εξωτερικά του σύνορα.

Στηλίτευσε το γεγονός πως κράτη αφήνονται μόνα τους να αντιμετωπίσουν μια δεινή κατάσταση και πως εάν υπάρξει διαμοιρασμός της ευθύνης τότε είναι λιγότερο πιθανό να συμπεριφέρονται με αρνητικό τρόπο.

«Γιατί ορισμένα κράτη – μέλη συμπεριφέρονται τόσο σκληρά στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ; Γιατί ξέρουν, πως μόλις διασώσουν αυτούς τους ανθρώπους, είναι υπεύθυνα και αφήνονται μόνα από τα υπόλοιπα κράτη - μέλη, τα οποία κλείνουν τα μάτια στη δεινή κατάσταση και την πρόκληση στην οποία καλούνται να ανταποκριθούν».

Επανέλαβε πως η από κοινού δράση μπορεί να οδηγήσει σε καταπολέμηση της δράσης των διακινητών και δραματική μείωση των τραγωδιών στη θάλασσα. Αναφέρθηκε συγκεκριμένα στο νέο ευρωπαϊκό σύστημα ασύλου με τους πέντε δεσμευτικούς κανονισμούς για όλα τα κράτη - μέλη και πρόσθεσε πως πρέπει να επιτευχθούν οι απαραίτητες ισορροπίες.