Η μεταστροφή της Άγκυρας, οι κίνδυνοι για την Αθήνα και ο παράγοντας «Αίγυπτος»

Η Ελλάδα θέλει να εκμεταλλευτεί το κλίμα ηρεμίας που επικρατεί όλο αυτό το διάστημα και να ανασυντάξει τις δυνάμεις της μετά από σχεδόν τρία χρόνια πρωτοφανούς έντασης.

Παράλληλα, αν και αντιμετωπίζει τη στάση της Τουρκίας με καχυποψία και κρατά χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών, ανταποκρίνεται στα θετικά μηνύματα που εκπέμπονται από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, ώστε, αφενός να μην φανεί ανακόλουθη στις θέσεις της περί αποκλιμάκωσης και τήρησης των κανόνων καλής γειτονίας και αφετέρου γιατί η νέα αυτή πραγματικότητα στα γεωπολιτικά δεδομένα της Ανατολικής Μεσογείου φαίνεται να έχει τις «ευλογίες» όλων των μεγάλων «παικτών» της περιοχής αλλά και ευρύτερα.

Πολιτικές χαμηλού ρίσκου

Ενδεικτικές της προσπάθειας που καταβάλουν και οι δύο πλευρές, ώστε να εκπέμπεται η εικόνα της συμφιλίωσης, είναι οι δηλώσεις, σε ανώτατο επίπεδο, για την εφαρμογή μορατόριουμ ενώ, σύμφωνα με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Παναγιωτόπουλο, εξετάζεται η επέκταση του «μνημονίου» Παπούλια Γιλμάζ για έναν μήνα, δηλαδή μέχρι τις 15 Οκτωβρίου.

Όσοι παρακολουθούν, βεβαίως, τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά, γνωρίζουν ότι κατά τη θερινή περίοδο, οι δύο χώρες δίνουν έμφαση στον τουρισμό και ούτως ή άλλως αποφεύγουν τις ασκήσεις στο Αιγαίο, με εξαίρεση το καλοκαίρι του 2020 όπου και πάλι όσα έλαβαν χώρα στα νοτιοανατολικά της Κρήτης και της Ρόδου δεν προκάλεσαν προβλήματα στον τουρισμό.

Επίσης, είναι αυτονόητο ότι οι μεγάλες εθνικές ασκήσεις της Τουρκίας, γιατί η Ελλάδα δεν έχει προγραμματισμένη άσκηση για το διάστημα από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο που γίνεται ο «ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ», αναβάλλονται όχι μόνο λόγω του καλού κλίματος αλλά και εξαιτίας των τουρκικών εκλογών που είναι προγραμματισμένες για τις 14 Μαΐου. Ουσιαστικά, επανερχόμαστε στα αυτονόητα σε ό,τι αφορά στην εφαρμογή του μνημονίου Παπούλια – Γιλμάζ που υπεγράφη το 1988.

Η «επικίνδυνη» μεταστροφή της Τουρκίας

Η Άγκυρα έχει αποφασίσει να κρατήσει χαμηλούς τόνους τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές, ώστε να αφιερωθεί στο εσωτερικό και να κερδίσει το πράσινο φως του αμερικανικού Κογκρέσου για τα F-16. Όμως, οι επεκτατικές της πολιτικές στο Αιγαίο, το αναθεωρητικό αφήγημα της «Γαλάζιας Πατρίδας», το παράνομο τουρκολιβυκό «μνημόνιο» και το Casus Belli εξακολουθούν να αποτελούν κεντρικούς άξονες στην εξωτερική της πολιτική.

Έμπειροι διπλωμάτες βλέπουν πίσω από τη μεταστροφή της Άγκυρας, μια προσπάθεια να επαναφέρει τις ελληνοτουρκικές διαφορές σε διμερές πλαίσιο, αποδομώντας αυτό που πέτυχε τα τελευταία χρόνια η ελληνική διπλωματία, τη διεθνοποίηση δηλαδή της τουρκικής προκλητικότητας. Επισημαίνουν μάλιστα τον κίνδυνο η Τουρκία να βγει από τη διεθνή απομόνωση και η Ελλάδα να παρασυρθεί σε διάλογο για τις διμερείς διαφορές, ραμμένο στα μέτρα της Τουρκίας, κάτι που επιζητά διακαώς η Άγκυρα.

Ο παράγοντας «Αίγυπτος»

Μέσα σε αυτό το κλίμα, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η επίσκεψη του Αιγύπτιου υπουργού Εξωτερικών Σάμεχ Σούκρι στην Αθήνα, τη Μεγάλη Τρίτη. Πρόκειται για μια επίσκεψη που καθυστέρησε σχεδόν ενάμιση μήνα και σύμφωνα με πληροφορίες, ο βασικός λόγος που πραγματοποιείται τώρα είναι γιατί το Κάιρο θα επωμιστεί να φέρει ακόμη πιο κοντά την Αθήνα και την Άγκυρα, αναλαμβάνοντας «πυροσβεστικό» ρόλο, με την έγκριση φυσικά των Ηνωμένων Πολιτειών. Άλλωστε, μετά την Ελλάδα ο κ. Σούκρι θα βρεθεί και στην Τουρκία κατά τη διάρκεια του ραμαζανιού, δηλαδή πριν τις 21 Απριλίου, αποδεχόμενος την πρόσκληση του ομολόγου του, Μεβλούτ Τσαβούσογλου.