Πόλωση, αλλά με μέτρο θέλουν στον ΣΥΡΙΖΑ - Η οδηγία Τσίπρα στα στελέχη
Στο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία εκτιμούν πως είναι πολύ περισσότεροι εκείνοι που δυσφορούν με την κυβέρνηση Μητσοτάκη για τα θεσμικά ζητήματα, με προεξάρχον αυτό των παρακολουθήσεων, σε σχέση με το τι θέλουν να διαδίδουν τα περισσότερα ΜΜΕ.
Γι’ αυτό και ιδίως ο Αλέξης Τσίπρας θα συνεχίσει να μπαλαντζάρει στις δημόσιες εμφανίσεις του ανάμεσα σε αυτό που χαρακτηρίζει «δημοκρατική κι αντισυνταγματική εκτροπή» και στην «αισχροκέρδεια Μητσοτάκη».
Για παράδειγμα, στην ομιλία του στη Θεσσαλονίκη έδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα στα ζητήματα καθημερινότητας, ενώ στη χθεσινή (Τρίτη) ομιλία του στη Βουλή με αφορμή νομοσχέδιο για τις Ένοπλες Δυνάμεις στα θεσμικά.
Όσον αφορά την κυβερνητική τροπολογία για τον αποκλεισμό του κόμματος Κασιδιάρη από τη συμμετοχή του στις εκλογές, στο ΣΥΡΙΖΑ προσανατολίζονται στην καταψήφισή της σήμερα από τη στιγμή που ο αρμόδιος υπουργός Εσωτερικών, Μάκης Βορίδης, δεν έκανε δεκτή ούτε τη συμβιβαστική πρόταση της αξιωματικής αντιπολίτευσης που ταυτίζεται με την πρόταση των συνταγματολόγων Νίκου Αλιβιζάτου και Ξενοφώντα Κοντιάδη.
Η συγκεκριμένη ρύθμιση προβλέπει πως αν ένα κόμμα επιλέξει να καταθέσει ψηφοδέλτιο με υποψήφιο ο οποίος έχει καταδικαστεί για τα αδικήματα των άρθρων 187 (εγκληματική οργάνωση) και 187Α του Ποινικού Κώδικα (τρομοκρατικές πράξεις), ο Άρειος Πάγος μπορεί να κρίνει πως το κόμμα αυτό δεν μπορεί να καταθέσει συνδυασμό.
Από εκεί και πέρα, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ζητήσει από τα στελέχη του ναι μεν να συντηρούν ένα κλίμα πόλωσης, το οποίο θεωρεί υποβοηθητικό της προσπάθειας για καθαρή πρωτιά στην κάλπη της απλής αναλογικής, από την άλλη όμως να μην ξεφεύγουν σε λεκτικές ακρότητες όπως αυτές του Χρήστου Σπίρτζη περί επαναφοράς της δημοκρατίας με το άγριο.
Κι αν ο Παύλος Πολάκης έχει, σε μεγάλο βαθμό, «εξημερωθεί» χάρη και στη συνεχή πίεση που του ασκείται επί τούτου από την Κουμουνδούρου και τον έλεγχο των διάφορων αποκαλύψεών του, εν τούτοις παραδέχονται ότι δεν λείπουν τα φάλτσα που εμποδίζουν την αύξηση της εκλογικής επιρροής του κόμματος ιδίως προς το Κέντρο.