Εξοπλιστικό deal με τη Βρετανία θέλει η Τουρκία - Τα παίζει όλα για όλα ο Ερντογάν

Το τουρκικό αίτημα δεν έχει εισαχθεί ακόμη στο Κογκρέσο και όπως όλα δείχνουν, εξελίξεις δεν αναμένονται πριν τις τουρκικές εκλογές της 14ης Μαΐου.

Για τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, η υπαναχώρηση από τους σκληρούς όρους που έχει θέσει για την ένταξη των σκανδιναβικών χωρών στη Συμμαχία θα ήταν πολιτική αυτοκτονία.

Μπροστά, λοιπόν, στο ενδεχόμενο να κλείσει οριστικά η «πόρτα» των αμερικανικών μαχητικών, η Άγκυρα διαρρέει πληροφορίες για πιθανή συμφωνία με τη Μεγάλη Βρετανία, με σκοπό να αυξήσει την πίεση προς την Ουάσιγκτον, η οποία θα «χάσει» μια συμφωνία ύψους 20 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Eurofighter, Φρεγάτες και Μεταγωγικά

Το ταξίδι του Χουλουσί Ακάρ στο Λονδίνο, την παραμονή της συνάντησης Τσαβούσογλου – Μπλίνκεν, δεν ήταν τυχαίο.

Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας συναντήθηκε με τον Βρετανό ομόλογό του και μεταξύ άλλων, συζήτησαν και για εξοπλιστικά προγράμματα.

Δεν είναι άλλωστε ή πρώτη φορά που η Άγκυρα εκδηλώνει ενδιαφέρον για τα Eurofighter Typhoon της Βασιλικής Αεροπορίας της Μεγάλης Βρετανίας καθώς οι επαφές των δύο πλευρών έχουν πυκνώσει μετά το καλοκαίρι.

Ωστόσο, μόλις έγινε γνωστό πως το «καλάθι» του Μεβλούτ Τσαβούσογλου έμεινε άδειο, η Άγκυρα διέρρευσε πληροφορίες για κυοφορούμενη συμφωνία με το Λονδίνο, ύψους 10 δισεκατομμυρίων ευρώ, η οποία θα περιλαμβάνει μία έως δύο Μοίρες μεταχειρισμένων Eurofighter Typhoon, μεταγωγικά αεροσκάφη C-130J, Φρεγάτες Type 23 καθώς και τεχνολογία για το εγχώριας παραγωγής μαχητικό 5ης γενιάς της Τουρκίας.

Πρόκειται αναμφίβολα για μία νέα προσπάθεια εκβιασμού της αμερικανικής κυβέρνησης, και δεν είναι απίθανο η Τουρκία να στραφεί τελικά στη βρετανική αγορά αναζητώντας γρήγορες «απαντήσεις» απέναντι στην ποιοτική και ποσοτική ενίσχυση της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Ανάγκη για εκσυγχρονισμό

Πρωταρχικό μέλημα της Τουρκίας, φαίνεται πως είναι η είσοδος στην τεχνολογία ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) το οποίο διαθέτουν ήδη τα ελληνικά F-16 Viper και τα Rafale.

Η χρήση του συγκεκριμένου ραντάρ από τις ελληνικές δυνάμεις, δημιουργεί χάσμα ανάμεσα στις δύο αεροπορίες.

Παρόλα αυτά, η Άγκυρα γνωρίζει πως η μοναδική διαθέσιμη έκδοση των βρετανικών Eurofighter είναι η Tranche 1, η πρώτη δηλαδή του ευρωπαϊκού μαχητικού, η οποία θεωρείται πλέον παρωχημένη και δεν μπορεί να συγκριθεί με τα ελληνικά Rafale.

Οι Τούρκοι φέρεται να σχεδιάζουν την αναβάθμιση του λογισμικού των μαχητικών, ακόμη και με τεχνολογία εγχώριας ανάπτυξης, ώστε να αποκτήσουν τη δυνατότητα ενσωμάτωσης των φονικών πυραύλων αέρος – αέρος Meteor.

Αν βεβαίως καταφέρουν να εξασφαλίσουν την άδεια χρήσης από τους ευρωπαίους κατασκευαστές του πυραύλου, θα απαιτηθούν πολλά χρόνια δοκιμών μέχρι τα αεροσκάφη να καταστούν επιχειρησιακά.

Το εμπόδιο των αμερικανικών κυρώσεων όμως θα παραμείνει, αφού πολλά από τα απάρτια που χρησιμοποιούνται στα Eurofighter κατασκευάζονται στις ΗΠΑ και εμπίπτουν στον νόμο CAATSA που απαγορεύει την εξαγωγή τους σε χώρες οι οποίες θεωρούνται «εχθροί της Αμερικής».

Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τα Μεταγωγικά C-130J της Lockheed Martin, η πώληση των οποίων απαιτεί άδεια από τις Ηνωμένες Πολιτείες.