Κάρπαθος: Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας γράφει για το «ουρανοφίλητο νησί»

Η Πρόεδρος χαρακτηρίζει την Κάρπαθο «ουρανοφίλητο» νησί, στο νοτιανατολικό άκρο του Αρχιπελάγους, που «δίνει στην έννοια της εντοπιότητας μια σχεδόν υπερβατική διάσταση, την καθιστά νόημα ζωής».

Όπως λέει, «κάθε εκδήλωση, κάθε καθημερινή δραστηριότητα κουβαλάει το άρωμα ενός πανάρχαιου πολιτισμού και την ουσία της λαϊκής δημιουργικότητας».

«Περήφανοι για την ταυτότητά τους, οι Καρπάθιοι κάνουν περήφανους όλους τους Έλληνες και μένα ξεχωριστά, επίτιμη δημότη του νησιού, πλέον, δίνοντας ένα μάθημα για το πώς μπορεί ένας τόπος να αλλάζει, χωρίς να αλλοτριώνεται» καταλήγει η κ. Σακελλαροπούλου.

Αναλυτικά το μήνυμα και οι φωτογραφίες της Προέδρου της Δημοκρατίας στο Facebook είναι:

«Από μακριά λόγω ιού σας σφίγγουμε το χέρι / Και σας καλωσορίζουμε, Πρόεδρε, στο Απέρι». Ήταν μια από τις πολλές μαντινάδες με τις οποίες με υποδέχτηκαν στο Απέρι, την πρώτη πρωτεύουσα της Καρπάθου, ένα από τα δίστιχα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο που συνεχίζουν να σκαρώνουν οι Καρπάθιοι, κρατώντας πιστά τη ντόπια παράδοση του ποιητικού αυτοσχεδιασμού. Και δεν ήταν οι μαντινάδες η μόνη υπενθύμιση ότι η Κάρπαθος συνεχίζει να συνδιαλέγεται με το παρελθόν με γόνιμο τρόπο.

Σε τούτο το «ουρανοφίλητο» νησί, στο νοτιανατολικό άκρο του Αρχιπελάγους, κάθε εκδήλωση, κάθε καθημερινή δραστηριότητα κουβαλάει το άρωμα ενός πανάρχαιου πολιτισμού και την ουσία της λαϊκής δημιουργικότητας.

»Από τις μαντινάδες ως την εγκάρδια, συγκινητική φιλοξενία, από τα περιποιημένα σπίτια με τα ολοκέντητα προικιά και τις φωτογραφίες των προγόνων που σαν εφέστιοι θεοί παρακολουθούν και προστατεύουν την οικογενειακή ζωή, ως τα εργαστήρια των ντόπιων τεχνιτών όπως το υποδηματοποιείο του τελευταίου στιβανοποιού της Καρπάθου Γιάννη Πρεάρη, η Κάρπαθος δίνει στην έννοια της εντοπιότητας μια σχεδόν υπερβατική διάσταση, την καθιστά νόημα ζωής.

»Από την ανεμοδαρμένη αετοφωλιά της Ολύμπου ως τις Μενετές απ’ όπου ξεκίνησε το Επαναστατικό Απελευθερωτικό Κίνημα του νησιού, από το Μεσοχώρι με τις μαντινάδες του ως το Φοινίκι, το λιμανάκι απ’ όπου απέπλευσε τον Οκτώβριο του 1944 η «Ιμακολάτα», η βάρκα που μετέφερε το μήνυμα της επανάστασης στην ελληνική κυβέρνηση του Καΐρου, από τα Πηγάδια ως το Απέρι, γεύτηκα μια σπάνια σύνθεση αντιθετικών στοιχείων: από τη μια την ενδοστρέφεια που γεννούν τα γεωγραφικά δεδομένα του νησιού, ο απρόσιτος χαρακτήρας του, η λιτότητα και το μέτρο του καθημερινού βίου, και από την άλλη την εξωστρέφεια των ανοιχτών οριζόντων, το πάθος για πρόοδο και εξέλιξη.

»Περήφανοι για την ταυτότητά τους, οι Καρπάθιοι κάνουν περήφανους όλους τους Έλληνες και μένα ξεχωριστά, επίτιμη δημότη του νησιού, πλέον, δίνοντας ένα μάθημα για το πώς μπορεί ένας τόπος να αλλάζει, χωρίς να αλλοτριώνεται».

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας επισκέφτηκε χθες, Δευτέρα, την Καρπάθο έπειτα από πρόσκληση του δημάρχου Γ. Νισύριου, με αφορμή τον εορτασμό της 76ης επετείου του Επαναστατικού Απελευθερωτικού Κινήματος του νησιού.

Μετά τη δοξολογία στην οποία παρέστη, η Πρόεδρος προέβη στην εξής δήλωση: «Με ιδιαίτερη χαρά τιμώ μαζί σας την 76η επέτειο της απελευθέρωσης της Καρπάθου. Τιμώ την τόλμη και τη γενναιότητα των κατοίκων του νησιού που, λίγοι στον αριθμό αλλά με υψηλό φρόνημα, ύψωσαν την ελληνική σημαία και κατέκτησαν την ελευθερία τους, πρώτοι από όλα τα Δωδεκάνησα. Στη σημερινή συγκυρία, το παράδειγμα των νησιωτών μας, η αυταπάρνηση και ο πατριωτισμός τους είναι πηγή έμπνευσης για όλους τους Ελληνες».

Η κ. Σακελλαρόπουλου επισκέφθηκε την Όλυμπο και το Μεσοχώρι όπου την υποδέχθηκαν οι τοπικές αρχές και κάτοικοι με τις παραδοσιακές φορεσιές, ενώ συναντήθηκε με εκπαιδευτικούς και μαθητές.

Νωρίτερα, κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο του σμηναγού Κωνσταντίνου Ηλιάκη, ξεναγήθηκε στο Αρχαιολογικό και Ιστορικό Μουσείο και στη συνέχεια μετέβη στο δημαρχείο όπου ανακηρύχθηκε επίτιμη δημότης Καρπάθου.

Απευθυνόμενη στους Καρπάθιους, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, τόνισε ότι κατάφεραν να διαφυλάξουν με τόσο σθένος την εθνική και πολιτισμική τους ταυτότητα και να ενσαρκώσουν το όραμα της ελευθερίας, ενώ τόνισε ότι ο τόπος τους αποτέλεσε και αποτελεί μοναδικό δείγμα διατήρησης του λαϊκού πολιτισμού, χωρίς ωστόσο να χαρακτηρίζεται από συντήρηση, στασιμότητα και αντίδραση προς την πρόοδο, αλλά από δυναμισμό και πνεύμα ανανέωσης και δημιουργίας.