Ο Κυριάκος της… σοσιαλδημοκρατίας και ο Αλέξης της… μεσαίας τάξης

Ορισμένοι έκαναν λόγο για «προεκλογικού χαρακτήρα» πολωτική αντιπαράθεση Μητσοτάκη-Τσίπρα. Είναι χαρακτηριστική η φράση του Κυριάκου Μητσοτάκη: «Και έρχεστε εδώ πέρα και ψεύδεστε για ακόμα μία φορά και μετά απορείτε γιατί σας λέει όλος ο κόσμος ψεύτη. Ψεύτη σάς λέει και ο κύριος Κοτζιάς και οι δικοί σας συνάδελφοι ψεύτες σάς λένε. Ντροπή σας, κύριε Τσίπρα. Ντροπή σας. Αλλά πάλι πιαστήκατε αδιάβαστος.»

Η δε απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν σε ανάλογο τόνο: «Ως πολιτικός απατεώνας εξελέγη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, τάζοντας στον ελληνικό λαό ανάπτυξη 4%. Το μόνο που κατάφερε ήταν να βυθίσει την οικονομία σε ύφεση πριν από τον κορωνοϊό. Και ως πολιτικός απατεώνας συνεχίζει, οδηγώντας τη χώρα σε νέες δεσμεύσεις, τις οποίες θα κληθούν και πάλι να πληρώσουν οι πιο αδύναμοι και η μεσαία τάξη.»

Βεβαίως, ο πρωθυπουργός απέκλεισε κατηγορηματικά για μία ακόμα φορά το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών.

Όπως και να έχει, είναι πλέον προφανές ότι:

1. Η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης εξελίσσεται στο βασικό πεδίο αντιπαράθεσης της πολιτικής ζωής.
2. Στην οικονομία δεν φαίνεται να υπάρχει η συναινετική διάθεση που επιδείχθηκε στον υγειονομική αντιμετώπιση της πανδημίας.

Αξιοσημείωτος είναι επίσης ότι στις σημερινές παρεμβάσεις του Μητσοτάκη και Τσίπρα επιχείρησαν να ανασκευάσουν εικόνες που δημιουργούν οι αντίπαλοί τους για αυτούς.

Οι άξονες Μητσοτάκη

Η πρωτολογία και η δευτερολογία Μητσοτάκη στηρίχτηκε σε τέσσερις άξονες:

1. Η οικονομική κρίση έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και οφείλεται σε αντικειμενικούς παράγοντες.
2. Η κυβέρνηση κινήθηκε έγκαιρα και γενναιόδωρα για να ενισχύσει τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους.
3. Η ύφεση στην Ελλάδα είναι μικρότερη σε σχέση με τις άλλες χώρες της Ευρώπης.
4. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει αξιόπιστη κριτική γιατί πέτυχε πολύ χαμηλό ρυθμό ανάπτυξης και υπερφορολόγησε τη μεσαία τάξη.

Ιδιαίτερη εντύπωση έκανε η προσπάθεια που έκανε ο κ. Μητσοτάκης για να αντικρούσει την κατηγορία του ΣΥΡΙΖΑ περί νεοφιλελεύθερης πολιτικής και μεροληψίας υπέρ των οικονομικά ισχυρών. Συγκεκριμένα είπε:

«Ξέρετε, κύριε Τσίπρα, πού έχει τις ρίζες του το πρόγραμμα ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ; Στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Ποιος ήταν ο πρώτος ο οποίος το εφάρμοσε; Εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία από σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, με πολύ μεγάλη επιτυχία. Έχει έρθει η ώρα να καταλάβετε -και να καταλάβουν οι επικριτές μας- ότι αυτή η κυβέρνηση, μια κεντροδεξιά φιλελεύθερη κυβέρνηση, γνωρίζει πολύ καλά πότε το κράτος πρέπει να παρεμβαίνει για να στηρίζει τον κοινωνικό του ρόλο και πότε πρέπει και μπορεί να επιτρέπει στην επιχειρηματικότητα να δράσει δημιουργικά.

Εξακολουθείτε και σήμερα, αντιπολιτεύεστε -σας το έχω πει αρκετές φορές αλλά φαίνεται ότι εξακολουθείτε να έχετε την ίδια τακτική- μια κυβέρνηση η οποία υπάρχει μόνο στο φαντασιακό σας κόσμο. Αυτή η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, την οποία δήθεν παρουσιάζετε στις ομιλίες σας, πολύ απλά δεν υπάρχει. Γιατί αυτή η κυβέρνηση όταν χρειάστηκε στήριξε τον κόσμο της εργασίας, έριξε χρήματα στην αγορά και απέδειξε ότι σε στιγμές κρίσης το κράτος πρέπει να είναι παρών και να αξιοποιεί όλα τα «πυρομαχικά» τα οποία έχει στη διάθεσή του.»

Οι άξονες Τσίπρα

Στους αντίποδες, οι άξονες των παρεμβάσεων του Αλέξη Τσίπρα ήταν:

1. Με ευθύνη της κυβέρνησης η οικονομία είχε μπει σε ύφεση πριν την επιδημία του κορωνοϊού.
2. Η κυβέρνηση δεν δίνει στην αγορά τη ρευστότητα που απαιτείται και μπορεί να δώσει λόγω του μαξιλαριού.
3. Δεν προστατεύονται αποτελεσματικά ούτε οι εργαζόμενοι ούτε οι μικρομεσαίοι.
4. Το Μαξίμου θέλει να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία, για μια μεγάλης κλίμακας αναδιάρθρωση υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου και σε βάρος της μεσαίας επιχειρηματικότητας.

Ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη στήριξης της μεσαίας επιχειρηματικότητας, όπως άλλωστε κάνει το τελευταίο διάστημα, για να αντικρούσει την κατηγορία που τα τελευταία χρόνια εξαπολύει η ΝΔ περί υπερφορολόγησης της μεσαίας τάξης. Συγκεκριμένα, είπε:

«Οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες είναι στην πλειοψηφία τους σε απόγνωση γιατί βλέπουν από τη μια ότι οι πολίτες δεν έχουν δυνατότητα να καταναλώσουν και από την άλλη τα χρηματοδοτικά εργαλεία που τους έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση δεν καλύπτουν τη μεγάλη πλειοψηφία των επιχειρήσεων. […] «Έχετε αποφασίσει να αντιμετωπίσετε τη κρίση ως ευκαιρία για μια μεγάλη και βαθιά αναδιάρθρωση στην αγορά εργασίας και στην αγορά εν γένει. Ο θάνατος του εμποράκου, θα έλεγε κανείς παλιά. Ο θάνατος ενός δυναμικού τμήματος της οικονομίας θα πω εγώ σήμερα.»