Μητσοτάκης για Αμαλία Μεγαπάνου: Άξια Ελληνίδα που επί χρόνια υπηρέτησε τα γράμματα

«Η Αμαλία Μεγαπάνου διέτρεξε με ευθύνη και σεμνότητα τη ζωή της, μιλώντας λίγο και πράττοντας πολλά. Αισθάνομαι τυχερός που την γνώρισα από μικρός. Την θυμάμαι να κάνει στενή παρέα με τους γονείς μου, στο Παρίσι, στη διάρκεια της δικτατορίας, αλλά και, έπειτα, στην Αθήνα. Εκπέμποντας πάντα ευγένεια, διακριτικότητα και κομψότητα» πρόσθεσε ο κ. Μητσοτάκης και κατέληξε:

«Διαβάζοντας, αργότερα, τα βιβλία της, ταξίδεψα στη γνώση και στην ευαισθησία της. Και διδάχτηκα την ισορροπία ανάμεσα στο δημόσιο και στο ιδιωτικό. Πώς γίνεται μία προσωπικότητα να πρωταγωνιστεί, επιλέγοντας ταυτόχρονα να μην βρίσκεται στο προσκήνιο. Την αποχαιρετώ με συγκίνηση όπως, νομίζω, όλοι οι Έλληνες».

Η Αμαλία Μεγαπάνου είχε γεννηθεί στην Αθήνα το 1929 και ήταν κόρη του Αναστάσιου Κανελλόπουλου, αδερφού του πολιτικού και φιλοσόφου Παναγιώτη Κανελλόπουλου.

Η γνωριμία της με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή δημιουργήθηκε μέσω των πολιτικών σαλονιών και ο γάμος τους ήρθε το 1951. Μια συμβίωση δύο διαφορετικών ανθρώπων αλλά κατά πολλούς και δύο διαφορετικών κόσμων. Η Αμαλία ήταν ευγενής και διακριτική, εκείνος νευρικός και ηγέτης.

Η Μεγαπάνου τον ακολούθησε και στην εξορία του στο Παρίσι τη δεκαετία του ΄60. Η σχέση τους όμως κράτησε μέχρι το 1972, όταν και αποφάσισε να πάρει διαζύγιο. Αιτία ήταν η δύσκολη συμβίωση, την οποία παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Καραμανλής.

Με δωρεά της η Μεγαπάνου παραχώρησε τη συλλογή του πατέρα της, Αναστασίου Κανελλόπουλου, στο Ίδρυμα Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Μετά το διαζύγιό της με τον Καραμανλή παντρεύτηκε, στις 17 Μαΐου 1973, τον μαιευτήρα Επαμεινώνδα Μεγαπάνο, του οποίου το όνομα πήρε και χρησιμοποίησε κατά τη διάρκεια της συγγραφικής της καριέρας.

Μερικοί από τους τίτλους των βιβλίων της ήταν οι: «Το παιδί της μάνας μου», «Η ξύπνια χελώνα», «Διάλογος με την Άννα», «Το μαύρο ταξί», «Η γκρίζα πέτρα».