ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ: Η φιλολογία περί συνεργασίας τους βγάζει στον αφρό
Για πρώτη φορά μετά από μεγάλο διάστημα, ο χώρος της Κεντροαριστεράς μπαίνει στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Μάλιστα το ενδιαφέρον αυτό είναι επί της ουσίας πολιτικό και όχι παραπολιτικό, όπως είχαμε συνηθίσει το προηγούμενο διάστημα. Το βασικό ερώτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ είναι βέβαια το αν μπορούν να συνεργαστούν. Με το βασικό αυτό ερώτημα συνδέονται απευθείας άλλα δύο σημαντικά ζητήματα:
- Ποιο θα μπορούσε να είναι το πεδίο της προγραμματικής σύγκλισης των δύο κομμάτων;
- Πώς μπορεί να απαντηθεί η υπεροχή της ΝΔ όχι μόνο, στο πολιτικό αλλά και στο ιδεολογικό πεδίο;
Είναι προφανές ότι αυτά είναι ζητήματα που άπτονται του μοντέλου διακυβέρνησης κι επομένως ενδιαφέρουν τον σύνολο της κοινωνίας.
Τα δεδομένα
Τα μέχρι στιγμής δεδομένα που έχουμε, πέρα από τις διαρροές και τα επικοινωνιακά παιχνίδια:
- Ο περιβόητος καφές Φλαμπουράρη-Γείτονα προφανώς δεν ήταν μια συνεύρεση μεταξύ δύο παλιών φίλων. Ούτε ήταν όμως κι η αφετηρία μιας πορείας συνεργασίας μεταξύ των δύο κομμάτων. Περισσότερο έμοιαζε με μια προσπάθεια για να διαμορφωθούν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.
- Η κριτική που κάνουν τα δύο κόμματα στην κυβέρνηση έχει εμφανείς ομοιότητες. Σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας στην ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ έκανε λόγο για «τυφλή πρόσδεση του κ. Μητσοτάκη προσωπικά και της ΝΔ συνολικά στον ύστερο, φθαρμένο, διαβλητό, υπό αμφισβήτηση σε όλο τον κόσμο, νεοφιλελευθερισμό». Η δε Φώφη Γεννηματά είπε για την κυβέρνηση στη συνέντευξή της στην Εφημερίδα των Συντακτών: «Ήταν ανέτοιμοι στα μεγάλα θέματα, όπως στα ελληνοτουρκικά και το προσφυγικό. Αλλά πανέτοιμοι να παραδώσουν τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους φοιτητές, τους φτωχούς δανειολήπτες, τις ευάλωτες και ευπαθείς ομάδες στο νεοφιλελεύθερο αυτοματισμό, που βαθαίνει τα κοινωνικά ρήγματα και αφήνει πίσω τους πολλούς».
- Είναι εμφανής η καχυποψία του ενός κόμματος απέναντι στο άλλο. Οι μεν κατηγορούν τους δε (και το αντίστροφο) για αναξιοπιστία και τυχοδιωκτισμό.
- Οι αντιδράσεις στο ΚΙΝΑΛ εναντίον της ενδεχόμενης συνεργασίας είναι έντονες. Αντιθέτως, στον ΣΥΡΙΖΑ όλες οι πλευρές τη θεωρούν θετική.
Τα επόμενα βήματα
Προς το παρόν δεν πρόκειται να δούμε εντυπωσιακές εξελίξεις στο πραγματικό πεδίο. Υπό το βάρος των εσωκομματικών αντιδράσεων, η Φώφη Γεννηματά φαίνεται ότι αναδιπλώνεται. Στη συνέντευξή της στον Δημήτρη Κουκλουμπέρη στην ΕφΣυν, η κ. Γεννηματά είπε για τον ΣΥΡΖΑ ότι: «Τώρα με μεγάλα λόγια αναζητά δήθεν προοδευτικές συνεργασίες, στέλνοντας προσκλητήρια σε οτιδήποτε κινείται. Χωρίς καν ίχνος αυτοκριτικής, χωρίς επίγνωση για τις συνέπειες που επέφεραν οι “αυταπάτες” τους στις ζωές εκατομμυρίων πολιτών. Πόση αξιοπιστία μπορούν να έχουν τα προσκλητήρια για τη σωτηρία της πρώτης κατοικίας, όταν μόλις πριν δύο χρόνια παρέδιδαν στα funds τα χρέη των δανειοληπτών, για να έρθει σήμερα η Νέα Δημοκρατία και να παίζει τον Πόντιο Πιλάτο;»
Ωστόσο, προσέθεσε ότι: «Χωρίς πολιτικά αλισβερίσια και συμψηφισμούς, όποιος θέλει να στηρίξει προτάσεις ή πολιτικές μας πρωτοβουλίες είναι καλοδεχούμενος».
Από τη μεριά του, ο Αλέξης Τσίπρας είπε στην ΚΕ ότι ο «ΣΥΡΙΖΑ είναι το όχημα της αλλαγής της κοινωνίας, το όχημα για να δημιουργηθεί ένα μεγάλο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο που θα αντιπαρατεθεί με την κυβέρνηση Μητσοτάκη». Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ο ίδιος η «προοδευτική παράταξη», αλλά ένα από τα κόμματά της.
Είναι σαφές ότι ο δρόμος (να ανοίξει) θα είναι μακρύς…