ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Υποχρεωτικότητα εμβολιασμών προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας

Υποχρεωτικότητα εμβολιασμών προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας
Φωτογραφία αρχείου ΑΠΕ-ΜΠΕ/ ΟΡΕΣΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

Σε δημόσια διαβούλευση μέχρι την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2020, τέθηκε το σχέδιο νόμου του υπουργείου Υγείας, για την ανάδειξη της Πρόληψης, της Προαγωγής και της Προστασίας της Δημόσιας Υγείας.

Το σχέδιο νόμου προβλέπει τη θέσπιση Εθνικού Σχεδίου Δράσης πενταετούς διάρκειας και με δεσμευτικό χαρακτήρα για τις υπηρεσίες υγείας, το οποίο θα αποτελέσει την επιχειρησιακή στρατηγική στα ζητήματα δημόσιας υγείας. Στο σχέδιο δράσης εντάσσεται και η θέσπιση Εθνικού Προγράμματος Πρωτογενούς, Δευτερογενούς και Τριτογενούς Πρόληψης με την ονομασία «ΣΠΥΡΟΣ ΔΟΞΙΑΔΗΣ».

Περιλαμβάνει δράσεις δημόσιας υγείας στα πεδία της πρωτογενούς, δευτερογενούς και τριτογενούς πρόληψης, οι οποίες υλοποιούνται με ευθύνη του υπουργείου Υγείας, παρέχονται δωρεάν από τους οριζόμενους στο πρόγραμμα, δημόσιους ασφαλιστικούς φορείς και υλοποιούνται με σύμπραξη των καθοριζόμενων σε κάθε Εθνικό Πρόγραμμα εποπτευόμενων οργανικών μονάδων και φορέων υπηρεσιών δημόσιας υγείας, συμπεριλαμβανομένων των νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου.

Μία πτυχή του προγράμματος αποτελούν οι εμβολιασμοί σε ειδικές και ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, παιδιά, ανηλίκους και ενηλίκους, μετακινούμενους πληθυσμούς, και πληθυσμούς που βρίσκονται σε κίνδυνο. Όπως προβλέπει το σχέδιο νόμου, σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται δυνάμει απόφασης του υπουργού Υγείας, μετά από σχετική γνωμοδότηση της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Δημόσιας Υγείας (ΕΕΔΥ), υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου.

Στο πλαίσιο Υπουργικής Απόφασης, θα ορίζεται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία θα καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού και ρυθμίζεται η διαδικασία του εμβολιασμού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια.

Πρωτογενής πρόληψη

Η πρωτογενής πρόληψη, περιλαμβάνει το εθνικό πρόγραμμα προαγωγής της υγιεινής διατροφής και της σωματικής άσκησης (ΕΠΠΣΑΥΔ) και έχει ως στόχο τον «έλεγχο και τη διαχείριση των παραγόντων κινδύνου που σχετίζονται με την κακή διατροφή και την έλλειψη της σωματικής άσκησης. Επίσης το εθνικό πρόγραμμα αντιμετώπισης του αλκοόλ (ΕΠΑΑ) για τον περιορισμό των παραγόντων κινδύνου από την έκθεση στο αλκοόλ και την ενίσχυση των προστατευτικών παραγόντων, που επιδρούν στην επίπτωση της συγκεκριμένης διαταραχής.

Στην πρωτογενή πρόληψη υπάρχει το εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών (ΕΠΕΜΒ.) που προβλέπει ότι σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, «μπορεί να επιβάλλεται δυνάμει απόφασης του υπουργού Υγείας, μετά από σχετική γνωμοδότηση της ΕΕΔΥ, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου.

Στο πλαίσιο της υπουργικής απόφασης θα ορίζεται η ομάδα του πληθυσμού ως προς την οποία θα καθίσταται υποχρεωτικός ο εμβολιασμός με καθορισμένο εμβόλιο, η τυχόν καθορισμένη περιοχή υπαγωγής στην υποχρεωτικότητα, το χρονικό διάστημα ισχύος της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, το οποίο πρέπει πάντοτε να αποφασίζεται ως έκτακτο και προσωρινό μέτρο προστασίας της δημόσιας υγείας για συγκεκριμένη ομάδα του πληθυσμού, και ρυθμίζεται η διαδικασία του εμβολιασμού και κάθε άλλη σχετική λεπτομέρεια».

Δευτερογενής πρόληψη

Τα προγράμματα δευτερογενούς πρόληψης περιλαμβάνουν το εθνικό πρόγραμμα προσυμπτωματικού ελέγχου (ΕΠΠΕ) για την πρώιμη ανίχνευση νοσημάτων υψηλού επιπολασμού. Στο πρόγραμμα, «εμπεριέχονται δράσεις πρόληψης, με πρωταρχική την καθιέρωση προληπτικών διαγνωστικών εξετάσεων των πολιτών για τον καρκίνο του μαστού, του τραχήλου της μήτρας και του παχέος εντέρου, τον καρδιαγγειακό κίνδυνο και την έγκαιρη διάγνωση του ανευρύσματος της κοιλιακής αορτής».

Επίσης, στη δευτερογενή πρόληψη εντάσσεται το εθνικό πρόγραμμα συστηματικού προγεννητικού και περιγεννητικού ελέγχου (ΕΠΠΓΕ), το οποίο στοχεύει στην προάσπιση της υγείας κατά την προγεννητική και περιγεννητική περίοδο. Αυτό «περιλαμβάνει δέσμη των επιστημονικά συνιστώμενων εργαστηριακών ελέγχων κατά την προγεννητική περίοδο καθώς και την επέκταση του εθνικού προγράμματος προληπτικού ελέγχου νεογνών (ΕΠΠΕΝ) ώστε η πρώιμη διάγνωση να αφορά στο σύνολο των σπάνιων αλλά σοβαρών νοσημάτων, που επιδέχονται θεραπείας και μπορούν να καταστούν ελεγχόμενα)».

Τριτογενής πρόληψη

Στην τριτογενή πρόληψη συμπεριλαμβάνονται το εθνικό πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής ένταξης και αποκατάστασης για άτομα με σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα (ΕΠΨΕΑΑΨΠ) και η επίλυση οργανωτικών θεμάτων των υπηρεσιών δημόσιας υγείας. «Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται η καλύτερη δυνατή διάθεση των πόρων και κατανέμονται οι δράσεις μεταξύ των πλέον αποτελεσματικών επιχειρησιακά φορέων» αναφέρεται στο σχέδιο νόμου.

Προς την κατεύθυνση αυτή δημιουργούνται:

  1. Τμήμα κινητοποίησης του κοινωνικού κεφαλαίου στον τομέα της υγείας στο υπουργείο Υγείας, με αντικείμενο το συντονισμό και την υποστήριξη των εθελοντικών οργανώσεων και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, που δραστηριοποιούνται στον τομέα της δημόσιας υγείας και τη δημιουργία και τήρηση ειδικού μητρώου ελληνικών και διεθνών εθελοντικών οργανώσεων και των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών, οι οποίες δύνανται να συμμετέχουν στην υλοποίηση δράσεων δημόσιας υγείας του εθνικού σχεδίου δράσης για την δημόσια υγεία.
  1. Διευθύνσεις δημόσιας υγείας στις ΔΥΠΕ, ως το αναγκαίο ενδιάμεσο επίπεδο, η μέχρι σήμερα απουσία του οποίου, είχε ως αποτέλεσμα την αδυναμία επικοινωνίας εφαρμογής των πολιτικών δημόσιας υγείας από το κεντρικό επίπεδο του εθνικού συστήματος υγείας στα περιφερειακά επίπεδα.
  1. Διυπουργικό συμβούλιο δημόσιας υγείας (ΔΙ.ΣΥ.ΔΥ). Σκοπός του ΔΙ.ΣΥ.ΔΥ είναι ο συντονισμός και η παρακολούθηση της εφαρμογής του εθνικού σχεδίου δράσης για τη δημόσια υγεία και η επίλυση σχετικών ζητημάτων πολυτομεακού και διατομεακού χαρακτήρα.
  1. Επιτροπή εμπειρογνωμόνων δημόσιας υγείας (ΕΕΔΥ) ως επιστημονικό, συμβουλευτικό και γνωμοδοτικό όργανο του υπουργείου Υγείας.