Η εθνική ασφάλεια υπό τον απόλυτο έλεγχο του Μητσοτάκη

Στην πραγματικότητα ο πρωθυπουργός πήρε υπό τον απόλυτο έλεγχό του τις υπηρεσίες εθνικής ασφαλείας. Κατ’ αναλογία της μετατροπής του Μαξίμου σε «μικρό Λευκό Οίκο», ο διορισμός για πρώτη φορά «συμβούλου εθνικής ασφαλείας» και η αναδιάρθρωση της ΕΥΠ παραπέμπουν επίσης σε έναν «αμερικανικού» τύπου μοντέλο διακυβέρνησης. Σε μια κυβέρνηση όπου ο πρωθυπουργός είναι πιο ενισχυμένος από κάθε άλλη φορά στο παρελθόν, η εθνική ασφάλεια μοιάζει με το πεδίο της απόλυτης κυριαρχίας του.

Η νέα δομή

Η κυριαρχία Μητσοτάκη δεν συνίσταται μόνο στο ότι ο αντιναύαρχος Αλέξανδρος Διακόπουλος, νέος σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, και ο Παναγιώτης Κοντολέων, νέος διοικητής της ΕΥΠ, είναι πρόσωπα εμπιστοσύνης του πρωθυπουργού. Ακόμα πιο σημαντικά είναι:

1. Αυτή καθαυτή η θέσπιση συμβούλου εθνικής ασφαλείας. Είτε ο κ. Διακόπουλος λειτουργήσει απλώς ως το «μάτι» του κ. Μητσοτάκη στα υπουργεία Εθνικής Άμυνας κι Εξωτερικών είτε, πολύ περισσότερο», ασκήσει μια ορισμένη «επιτροπεία» σε αυτούς του τομείς, είναι προφανές ότι τα ηνία θα τα έχει προσωπικά ο κ. Μητσοτάκης.
2. Η επιλογή του κ. Κοντολέοντα ως διοικητή της ΕΥΠ, δηλαδή ενός προσώπου έξω από την ιεραρχία της υπηρεσίας, καθώς και η τοποθέτηση τριών υποδιοικητών (Μητσιάλης, Γκρίζης, Μελιτσιώτης). Οι συγκεκριμένες επιλογές σε συνδυασμό με την αλλαγή στη δομή δείχνουν ότι ο έλεγχος του κ. Μητσοτάκη στις μυστικές υπηρεσίες θα είναι ουσιαστικός και όχι τυπικός.

Τα ερωτήματα

Τα ερωτήματα που προκύπτουν από το νέο σχήμα των υπηρεσιών εθνικής ασφάλειας είναι ανάλογα με αυτά που γεννάει συνολικό το «κυβερνητικό μοντέλο Μητσοτάκη»: Θα υπάρχει σύγχυση αρμοδιοτήτων; Θα δημιουργηθούν στην πορεία προστριβές για το ποιος ακριβώς και σε ποιο βαθμό καθορίζει την ασκούμενη πολιτική; Οι νέες δομές που δημιουργούνται θα δημιουργήσουν ακόμα περισσότερη γραφειοκρατία αντί να την περιορίσουν;

Ο κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να δώσει με τον δικό του τρόπο απάντηση στο διαχρονικό πρόβλημα των ελληνικών κυβερνήσεων: την έλλειψη συντονισμού στο ανώτερο επίπεδο της εξουσίας. Το επόμενο διάστημα θα δούμε πόσο αποτελεσματικό είναι το «μοντέλο Μητσοτάκη». Σε κάθε περίπτωση, από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός το «έχει πάρει πάνω» του, θα είναι αυτός που θα πιστωθεί την επιτυχία και θα χρεωθεί την αποτυχία.