Σολομώντειες λύσεις για τη συγκυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου
Μπορεί επισήμως η κυβέρνηση να απορρίπτει ως πρόωρη τη συζήτηση περί διαχωρισμού Εκκλησίας – Κράτους, με πηγές της κυβέρνησης να τονίζουν πως δεν υπάρχει σχετική απόφαση, ωστόσο η κουβέντα έχει αρχίσει και τόσο τα κόμματα όσο και τα πολιτικά πρόσωπα έχουν ήδη ξεκινήσει να τοποθετούνται.
Αντιστοίχως, με μια άκρως διπλωματική ανακοίνωση οι ΑΝΕΛ κρατούν αποστάσεις από τη διακηρυγμένη θέση της κυβέρνησης, με τον πρόεδρο Πάνο Καμμένο να μεταθέτει τη συζήτηση για την κατ’ιδίαν συνάντησή του με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, κατά την οποία, σύμφωνα με την ανακοίνωση, «πρόκειται να καθορίσουν από κοινού τη στάση τους για τη διαδικασία της Συνταγματικής Αναθεώρησης».
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, προ διετίας, είχε διαφωνήσει κάθετα με την κατεύθυνση του τότε υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη, για τη διδασκαλία των Θρησκευτικών στα σχολεία.
Τόσο το ζήτημα του Σκοπιανού, όσο και το ζήτημα του διαχωρισμού Εκκλησίας – Κράτους είναι δύο θέματα που χωρίζουν τους κυβερνητικούς εταίρους αφού καταγράφονται εκ διαμέτρου διαφορετικές θέσεις.
Ωστόσο, αυτές οι διαφορές δεν μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για ρήγμα στην συγκυβέρνηση, όπως έγινε σαφές και με την πρόταση δυσπιστίας της ΝΔ με αφορμή τη συμφωνία των Πρεσπών.
Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος, ειδικά μετά τη συμφωνία για την ελάφρυνση του χρέους, ανανέωσαν την «έντιμη συμφωνία» τους, επιβεβαιώνοντας πως θα πορευτούν μαζί μέχρι το τέλος της θητείας αυτής της κυβέρνησης.
Η συνοχή της συγκυβέρνησης μπορεί να μην κινδυνεύει ουσιαστικά, όμως αυτό δεν σημαίνει πως ο δρόμος μέχρι τις εκλογές είναι ομαλός και χωρίς κραδασμούς. Οι δύο εταίροι καλούνται να βρουν σολομώντειες λύσεις που θα ικανοποιούν τις δύο κοινοβουλευτικές ομάδες και ταυτόχρονα θα δημιουργούν πολιτικά προβλήματα στα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Την ίδια ώρα, η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να εδραιωθεί ως ο φυσικός ηγέτης της σοσιαλδημοκρατίας και - γιατί όχι - του κεντρώου χώρου, ίσως να επισπεύσει τη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση και την συμπερίληψη ενός κανονιστικού και όχι διαχωριστικού πλαισίου εντός του οποίου θα διευκρινίζονται οι αρμοδιότητες της Εκκλησίας, δίχως να υπάρξει άμεση ρήξη με αυτήν αλλά ούτε και με μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που επηρεάζει.