Αξιόπιστη λύση για το χρέος-Αυλαία για τα Μνημόνια

Η συμφωνία για το χρέος περιλαμβάνει επιμήκυνση 10 ετών, περίοδο χάριτος μιας δεκαετίας, δόση 15 δισ. ευρώ από τα οποία τα 3,3 δισ. μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή των δανείων του ΔΝΤ. Το σημερινό υπόλοιπο του χρέους προς το Ταμείο είναι περίπου 10 δισ. Η απόφαση να μην εξοφληθεί μεγαλύτερο μέρος των δανείων προς το ΔΝΤ οφείλεται στην στάση της Γερμανίας, η οποία για πολιτικούς λόγους θέλει το Ταμείο ως τεχνικό σύμβουλο και σε ενεργό ρόλο.

Η δεκαετής επιμήκυνση στην οποία ήλπιζε και τελικά κατάφερε να κερδίσει η Αθήνα αφήνει μεγαλύτερο δημοσιονομικό χώρο αφού μέσω της δεκαετούς αναστολής πληρωμής τόκων από το 2019 έως το 2022, η Ελλάδα θα γλιτώνει 4 δισ. το χρόνο και από το 2023 έως το 2033, 2,8 δις το χρόνο.

Στις ρυθμίσεις για το χρέος περιλαμβάνεται η επιστροφή των ANFAS από την ΕΚΤ υπό τη μορφή ετησίων δόσεων ύψους 1,2 δις, από το 2019 έως το 2022.

Συνοπτικά η χώρα γλιτώνει:

• 2,3 δις από αναβολή πληρωμών,
• 0,5 δις από μη πληρωμή τόκων
• 1,2 από ANFAS

Η αποπληρωμή μεγάλου μέρους του χρέους πηγαίνει για μετά το 2033, με μια «υποσχετική» από τη Λαγκάρντ για παρέμβαση των ευρωπαίων εταίρων στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι ανησυχίες του Ταμείου για τη βιωσιμότητα του χρέους μετά το 2060. Επιπλέον δίνεται η δυνατότητα πρόωρης εξόφλησης μέρους των δανείων του ΔΝΤ και της ΕΚΤ και η Ελλάδα χτίζει μαξιλάρι ασφαλείας για τους επόμενους 22 μήνες, το οποίο ανέρχεται στα 24,1 δις.

Όπως δήλωσε ο υπουργός Οικονομικών, Ευκλείδης Τσακαλώτος, «η ελληνική κυβέρνηση είναι ευχαριστημένη με τη συμφωνία, θεωρούμε ότι το χρέος είναι βιώσιμο, ότι μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στις αγορές, αλλα συγχρόνως αυτή η κυβέρνηση τουλάχιστον δεν ξεχνά ποτέ τι πέρασε ο ελληνικός λαός αυτά τα 8 χρόνια. Για να αξίζει τον κοπο θα πρέπει πολύ γρήγορα ο λαός να δει πρακτικά αποτελέσματα. Να επιστρέψει η περηφάνια, αλλά να το δει και στην τσέπη του ότι αυτή δε θα είναι ανάπτυξη για τους λίγους. Και αυτή είναι η δέσμευση της κυβέρνησης».

Ωστόσο, η συμφωνία για το ελληνικό χρέος δεν περιλαμβάνει το γαλλικό μηχανισμό, δηλαδή τον αυτόματο μηχανισμό ρύθμισης χρέους που συνδέεται με την ανάπτυξη, αφού, όπως είπε ο Λεμέρ, «ήταν έξυπνη ιδέα αλλά δημιουργούσε δυσκολίες για κάποιες χώρες», φωτογραφίζοντας τη Γερμανία.

Η καγκελάριος Μέρκελ δέχεται ασφυκτικές πιέσεις από τους Χριστιανοκοινωνιστές της Βαυαρίας που την έχουν κατηγορήσει πως είναι πολύ πρόθυμη να χρησιμοποιήσει «γερμανικό χρήμα» για την επίλυση προβλημάτων της Ευρωζώνης.