Γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν για εκλογές τον Οκτώβριο του 2019

Τις τελευταίες ημέρες, διακινείται εντόνως ένα εκλογικό σενάριο που θέλει τον Αλέξη Τσίπρα να ροκανίζει το χρόνο μέχρι τον Οκτώβριο του 2019, προκειμένου να «κοντύνει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να του… στερήσει την αυτοδυναμία στην εκλογική αναμέτρηση του Οκτώβρη, παρά το μπόνους των 50 εδρών που προβλέπει ο ισχύων εκλογικός νόμος.

Σύμφωνα με τους διακινητές του σεναρίου, η Φώφη Γεννηματά θα αρνηθεί να συμπράξει με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και κατά συνέπεια θα οδηγηθούμε σε επαναληπτικές εκλογές τον Νοέμβριο του 2019.

Εκεί, λοιπόν, θα πάμε με το σύστημα της απλής αναλογικής και -σύμφωνα με τους εμπνευστές του σχεδίου- υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο συνασπισμού του Αλέξη Τσίπρα με τη Φώφη Γεννηματά κι ενδεχομένως και ενός τρίτου κόμματος, προκειμένου να σχηματιστεί ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία.

Εδώ πρέπει βεβαίως να σημειωθεί ότι η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της όποιας κυβέρνησης πρέπει να εξασφαλίζει τους 180 που απαιτούνται, ώστε να εξασφαλιστεί η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας το 2020 και να αποφευχθεί μια κοπιαστική τρίτη πορεία προς τις κάλπες.

Προφανώς σαν σενάριο φαντάζει συναρπαστικό και έχει το απαιτούμενο πολιτικό σασπένς. Μόνο που είναι εξόχως ριψοκίνδυνο, αφού ενέχει πολλούς αστάθμητους παράγοντες, που ενδέχεται να δημιουργήσουν άλλου είδους προβλήματα πολιτικής αστάθειας.

Πάμε τώρα να δούμε τα πραγματικά δεδομένα: Οι σύμβουλοι του Αλέξη Τσίπρα γνωρίζουν πολύ καλά ότι το μεγάλο στοίχημα δεν είναι να «κοντύνουν» τον Μητσοτάκη στο χρόνο που απομένει μέχρι τις εκλογές. Το «γερό» χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος ο Τσίπρας και η μάχη που θα δοθεί μέχρι το Φθινόπωρο του 2019 είναι η αποκατάσταση της λαϊκής συμπάθειας στο πρόσωπο του σημερινού πρωθυπουργού.

Στο Μαξίμου ξέρουν καλά ότι δημοκοπικά τόσο η ΝΔ, όσο και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν πιάσει… ταβάνι. Η συσπείρωση της ΝΔ, καθώς και η δημοφιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, δεν πάνε πιο πάνω. Γι’ αυτό, άλλωστε, η «γαλάζια» παράταξη ζητά επιμόνως εκλογές εδώ και τώρα.

Στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν ότι ο χρόνος επαρκεί για να αναστραφούν τα δεδομένα και να ανατραπούν τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων.

Οι δράσεις-κλειδιά που θα διαμορφώσουν την παράσταση νίκης είναι: Ασφαλής έξοδος στις αγορές, ρύθμιση του χρέους, αποκατάσταση αδικιών σε βάρος ευπαθών ομάδων, των οποίων το εισόδημα συρρικνώθηκε από τα μνημόνια, και επιστροφή στην κανονικότητα των εργασιακών δικαιωμάτων.

Μέσα σε όλα αυτά, τα κυβερνητικά στελέχη προσθέτουν τη βεβαιότητα ότι η ελληνική κυβέρνηση έχει την εμπιστοσύνη των δανειστών και των θεσμών, ενώ ευελπιστούν ότι με τη στάση του στα εθνικά ζητήματα, αλλά και στα γεωστρατηγικά της Μέσης Ανατολής, ο Αλέξης Τσιπρας ενισχύει το ηγετικό του προφίλ στη Γηραιά Ήπειρο.

Το sprint για τον Αλέξη Τσίπρα θα ξεκινήσει αμέσως μετά τον Αύγουστο. Με πρώτο «σταθμό» την αποκατάσταση των αδικιών, ο πρωθυπουργός θα διανέμει το κοινωνικό πλεόνασμα σε όσους πρέπει να ανακουφιστούν.

Παράλληλα, με τα δημοσιονομικά ζητήματα ο κ. Τσιπρας θα επιχειρήσει το αφήγημα της σύναψης ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου με το λαό. Ένα κοινωνικό συμβόλαιο για ζητήματα εκδημοκρατισμού της κοινωνίας και της λειτουργίας των θεσμών και της Δημοκρατίας.

Θα απλώσει τη «βεντάλια» σε όλα τα ζητήματα που φοβήθηκαν να ανοίξουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις: Προνόμια βουλευτών, βουλευτική ασυλία, λειτουργία της Δικαιοσύνης, εκλογικό σύστημα, συμμετοχή των πολιτών στη νομοπαρασκευαστική διαδικασία, σχέσεις κράτους – εκκλησίας και σειρά άλλων ζητημάτων, που αποτελούσαν πολιτικά ταμπού για δεκαετίες.

Κομβικό ρόλο θα παίξουν και οι ευρωεκλογές, όπου ο γαλλογερμανικός άξονας αναμένεται να ρίξει τους τόνους της σκληρής δημοσιονομικής σταθερότητας προκειμένου να μην μεταφερθεί η οργή των λαών της Ευρώπης στην κάλπη των Βρυξελλών.

Σε αυτό το διάστημα, η ελληνική κυβέρνηση θα ασκήσει τις μεγαλύτερες πιέσεις προκειμένου οι Ευρωπαίοι εταίροι μας να τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους έναντι της Ελλάδας.

Οι παραπάνω σχεδιασμοί θα αποτελέσουν και τον «καμβά» πάνω στον οποίο θα κινηθεί η κυβέρνηση κατά τη διάρκεια αυτής της προεκλογικής περιόδου που διανύουμε.

Βεβαίως πρέπει να σημειώσουμε ότι στην πολιτική είναι όλα ρευστά και οι μακροπρόθεσμες εκτιμήσεις είναι πάντα παρακινδυνευμένες.