Το «καυτό» καλοκαίρι της κυβέρνησης και ο αγώνας δρόμου μέχρι τον Αύγουστο

Στις προτεραιότητες της κυβέρνησης αυτή τη στιγμή την πρώτη θέση έχει το κλείσιμο της τέταρτης αξιολόγησης, αφού όπως προέκυψε από τις δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων μετά το Eurogroup της 27ης Απριλίου στη Σόφια, συζήτηση για το χρέος δεν έγινε αλλά δόθηκε έμφαση στην νομοθέτηση και εφαρμογή των προαπαιτουμένων που απομένουν ώστε να κλείσει έγκαιρα η τέταρτη αξιολόγηση.

Σταθμός – ορόσημο η 21η Ιουνίου

Όπως έχει τονίσει ο υπουργός Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, στις 21 Ιουνίου «θα έχουν όλα τελειώσει», ενώ στα μέσα Μαΐου οι θεσμοί πρόκειται να επιστρέψουν στην Αθήνα ώστε να διαπιστωθεί η πρόοδος της αξιολόγησης και να κλείσει η συμφωνία.

Αυτό που διαψεύδεται πάντως από όλες τις πλευρές είναι πως ίσως να ζητηθεί παράταση του προγράμματος στην περίπτωση που η συμφωνία για το Staff Level Agreement πάρει περισσότερο χρόνο.

Η Κομισιόν σε ρόλο γεφυροποιού για το χρέος

Η συζήτηση για το χρέος και η προσπάθεια δημιουργίας «γεφυρών» μεταξύ του ΔΝΤ και του Βερολίνου έχει περιέλθει πλέον «στα χέρια» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Κομισιόν επιχειρεί να βρει κοινό έδαφος, κυρίως ως προς τον «αυτοματισμό» για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Η γερμανική πλευρά αντιτίθεται στην πρόταση της Γαλλίας που προβλέπει τη χρήση πόρων από το δεύτερο κομμάτι των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους, για αναπτυξιακές επενδύσεις και όχι μόνο για την αποπληρωμή χρέους, χωρίς ωστόσο να «ανοίγει» τα χαρτιά της σχετικά με τις προθέσεις της.

Η κυβέρνηση επιθυμεί η έξοδος από τα μνημόνια να συνοδεύεται από μια οριστική λύση για το χρέος, ώστε να πιστωθεί μια «νίκη» από την έξοδο της χώρας από την επιτροπεία και την ικανοποίηση ενός πάγιου αιτήματος για την ανάγκη ελάφρυνσης του χρέους.

Η «επόμενη μέρα» και οι νομοθετημένες περικοπές

Ήδη κυβερνητικά στελέχη δίνουν στοιχεία για το τι θα ακολουθήσει στην μεταμνημονιακή εποχή. Σύμφωνα με το αναπτυξιακό σχέδιο που παρουσίασε ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ, η χώρα μας θέλει να διατηρήσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ ως το 2022 υπό την προϋπόθεση της επίτευξης μέσης ανάπτυξης πάνω από 2%, με τη στήριξη της ισχυρής ανάκαμψης στις επενδύσεις και την ιδιωτική κατανάλωση.

Επιπλέον, η Ελλάδα θέλει να χρησιμοποιήσει όλο το διαθέσιμο δημοσιονομικό περιθώριο για την μείωση φόρων και την τόνωση των κοινωνικών δαπανών.

Παράλληλα, το αναπτυξιακό σχέδιο προβλέπει μια σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού με βάση τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας και την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.

Για την κυβέρνηση σημαντικό πολιτικό κόστος θα έχει η εφαρμογή της μείωσης του αφορολόγητου και οι περικοπές στις συντάξεις από τις αρχές του 2019. Ο πρωθυπουργός, όπως έχει αφήσει να εννοηθεί, πρόκειται να επαναδιαπραγματευτεί – με όπλο την υπεραπόδοση των στόχων για το πλεόνασμα – την εφαρμογή αυτών των μέτρων, ειδικά στην περίπτωση που το ΔΝΤ αποφασίσει να μη συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα, καθώς φαίνεται ότι οι ευρωπαίοι εταίροι έχουν πειστεί πως δεν υπάρχει ανάγκη περισσότερων περικοπών. Άλλωστε και ο πρόεδρος της Κομισιόν από την Αθήνα δήλωσε μη φανατικός υπέρμαχος της «υπερβολικής λιτότητας».