Φλαμπουράρης: Ήρθε η ώρα τα μεγάλα έργα να αντικαταστήσουν τα μεγάλα λόγια

Όπως τόνισε χαρακτηριστικά, «πρέπει να βλέπουμε τη χώρα ως μια ενιαία πόλη με συνέργειες δράσεων, λειτουργιών και ανθρώπων. Σε μια τέτοια θεώρηση, κανείς δεν περισσεύει και τίποτα δεν παραμελείται. Αναφύονται αναπτυξιακές δράσεις με ικανό κοινωνικό αντίκρισμα, που σήμερα αφανίζονται στον κατακερματισμό των επιμέρους παραδοσιακών και πάγιων επιμέρους πολιτικών ανάπτυξης».

Σε αυτό το Νέο Τοπίο, «οι οδικοί άξονες, τα αεροδρόμια, τα λιμάνια και οι σιδηρόδρομοι, θα πρέπει να διασυνδέονται κατά τρόπο λειτουργικό και να εξυπηρετούν όλες τις δραστηριότητες».

«Οδηγός για τη διαμόρφωση αυτής της νέας πραγματικότητας αποτελεί ο συνδυασμός της ανάπτυξης με την περιβαλλοντική ισορροπία», τόνισε ο υπουργός Επικρατείας.

Κατά τον κ. Φλαμπουράρη, οι ενέργειες που σηματοδοτούν το νέο αναπτυξιακό μοντέλο που έχει άμεσο αντίκτυπο και στην πραγματική οικονομία, είναι, μεταξύ άλλων, η ανάπλαση - αναβάθμιση των ιστορικών κέντρων των πόλεων, η αξιοποίηση των διατηρητέων κτιρίων, η ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομίας και η σύνδεσή της με τον τουρισμό, η ενεργειακή αναβάθμιση όλων των κτιρίων, η αξιοποίηση των ελεύθερων χώρων, η εισαγωγή της κυκλικής οικονομίας στην παραγωγική ανασυγκρότηση και κυρίως στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων, η προστασία και αξιοποίηση δασών ποταμών και ρεμάτων, καθώς επίσης και της αγροτικής γης και γενικότερα των φυσικών πλεονεκτημάτων της χώρας έναντι των άλλων χωρών.

«Είναι περιττό να επαναλάβω τη στρατηγική γεωπολιτική θέση της Βόρειας Ελλάδας και το όραμα για μια Θεσσαλονίκη πρωτεύουσα πολιτισμού και οικονομικής ανάπτυξης, ιδίως στο βαλκανικό τοπίο. Γιατί έχει έρθει η ώρα τα Μεγάλα Έργα να αντικαταστήσουν τα μεγάλα λόγια, που τα σκόρπισε ο Βαρδάρης στο παρελθόν όχι λίγες φορές», ανέφερε, κατά την έναρξη της ομιλία του ο κ. Φλαμπουράρης.

«Στην εποχή των μηδενικών αποστάσεων και της παγκοσμιοποίησης, το πρώτο πράγμα που πρέπει να τελειώνουμε είναι αυτήν την παραδοσιακή ας πούμε “ανταγωνιστικότητα” βορείων και νοτίων, που μόνο αρνητικά λειτουργεί και, βεβαίως, δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης», σημείωσε.

Στη συνέχεια, ο υπουργός Επικρατείας έθεσε και απάντησε σε μια σειρά κεντρικών ερωτημάτων:

• Θέλουμε ξένες επενδύσεις; Βεβαίως, θέλουμε ξένες επενδύσεις για λόγους προφανείς και χιλιοειπωμένους από όλους τους πολιτικούς και από όλους τους οικονομικούς αναλυτές.
• Θέλουμε μόνο ξένες επενδύσεις; Όχι βέβαια! Μας ενδιαφέρουν και οι μεσαίες και οι μικρές επενδύσεις, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσει να ενταχθεί το σύνολο του ανθρώπινου δυναμικού της χώρας στην παραγωγική διαδικασία αλλά και για έναν ακόμη σπουδαίο λόγο: γιατί είναι η εγγύηση για ορθολογικές και ανθρώπινες εργασιακές σχέσεις. Ποτέ δεν αρνηθήκαμε, άλλωστε, ότι η κοινωνική οικονομία, ως έκφραση μικρών επενδύσεων λίγων ανθρώπων, είναι για εμάς στρατηγικός στόχος.
  
  
• Θέλουμε αγροτική παραγωγή; Αμέσως! Δεν είναι νοητό, σ’ αυτή τη χώρα, με αυτό το κλίμα, με αυτή τη γη, να μην παράγονται τα βασικά προϊόντα.
  
  
• Θέλουμε βιομηχανία; Ναι γιατί έχουμε εξαιρετικούς επιστήμονες, ίσως από τους καλύτερους στον κόσμο και πρέπει αυτοί να στραφούν ενεργητικά και με τη συνδρομή της Πολιτείας στην καινοτομία και τις νέες τεχνολογίες. Αυτό το ανθρώπινο δυναμικό μπορεί να παρέχει υπηρεσίες σε όλες τις βιομηχανίες του κόσμου. Το παράδειγμα της TESLA το αποδεικνύει.
  
  
• Θέλουμε μόνο δημόσια ή μόνο ιδιωτικά έργα; Προφανώς και τα δύο. Όπως και τον συνδυασμό τους. Υλοποιούμε τα ΣΔΙΤ των απορριμμάτων. Θα αποβούν τόσο επιτυχή για το δημόσιο συμφέρον όσο θα τα έχουμε φροντίσει εμείς να επιτύχουν.
  
  
• Θέλουμε χρηματοδότηση; Ναι γιατί τα χρήματα είναι αναγκαία και χωρίς αυτά τίποτε δεν γίνεται απ’ αυτά που πρέπει και θέλουμε να φτιάξουμε. Όμως, τι είδους χρηματοδότηση ή, ακόμη καλύτερα, ποιο μίγμα χρηματοδότησης χρειαζόμαστε; Θα επιδιώξουμε να μην αφεθούμε στην σχεδιασμένη από τα κέντρα της ΕΕ, αλλά θα προχωρήσουμε σε λύσεις παράλληλες που θα εξασφαλίζουν οξυγόνο στις προσπάθειές μας. Η Αναπτυξιακή Τράπεζα που σχεδιάσαμε και προχωράμε είναι ένα παράδειγμα.
  
  
• Ανάπτυξη «εδώ και τώρα» και με κάθε θυσία; Ανάπτυξη εδώ και τώρα αλλά με «κόκκινες γραμμές»: περιβάλλον, πολιτιστική κληρονομιά και κανένα δημόσιο αγαθό δεν πρέπει να θυσιαστεί. Διεκδικούμε εντατική ανάπτυξη αλλά εντός του πλαισίου της αειφόρου και βιώσιμης ανάπτυξης. Και εδώ είναι ένα πεδίο που οι παραδοσιακές αναλύσεις δεν επαρκούν αλλά απαιτούνται αναθεωρήσεις και αποφάσεις.
  
  
• Ιδιωτικοποιήσεις ή Κρατικοποιήσεις; Δίλημμα εν πολλοίς ψευδές. Η απάντηση βρίσκεται συγκεκριμένα και κατά περίπτωση. Θέλουμε κρατικές, Δημόσιες εταιρείες, όμως παραγωγικές για το συμφέρον του Λαού κι όχι εναντίον του και όχι κρατικές εταιρείες ζημιογόνες και πελατειακούς μηχανισμούς. Η ιδιωτική πρωτοβουλία όχι μόνο για τον επιχειρηματία, αλλά με όρους προς όφελος της κοινωνίας».

«Οι παραπάνω γενικές παραδοχές καθώς και οι επιμέρους κλάδοι της ανάπτυξης που συζητώνται εκτεταμένα στις συναντήσεις μας, οι επιμέρους πολιτικές που απαιτούνται, γεννούν, κατά την γνώμη μου, την ανάγκη μιας ολιστικής και συνδυασμένης θεώρησης», ανέφερε ο κ. Φλαμπουράρης. Και συνέχισε:

Την ανάγκη μιας έννοιας – “εργαλείο”, που ακόμη και αν έχει διατυπωθεί έχει εντελώς υποτιμηθεί μέχρι σήμερα. Η έννοια - εργαλείο ονομάζεται ”ΝΕΟ ΤΟΠΙΟ” και δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αυτονόητη νέα ολιστική αρχιτεκτονική, να δούμε δηλαδή τη χώρα ολόκληρη ως μία ενιαία Πόλη με συνέργειες δράσεων, λειτουργιών και ανθρώπων. Σε μια τέτοια θεώρηση κανείς δεν περισσεύει και τίποτα δεν παραμελείται.

«Αναφύονται αναπτυξιακές δράσεις με ικανό κοινωνικό αντίκρισμα που σήμερα αφανίζονται στον κατακερματισμό των επιμέρους παραδοσιακών και πάγιων επιμέρους πολιτικών ανάπτυξης. Και βεβαίως μία τέτοια θεώρηση δημιουργεί και τονίζει την ανάγκη να συνεργάζεται στενά η ανάπτυξη με την περιβαλλοντική ισορροπία», πρόσθεσε ο υπουργός Επικρατείας.