Ανοίγουν «μέτωπα» οι 53 του ΣΥΡΙΖΑ

Με άρθρο-παρέμβασή τους στην ιστοσελίδα commonality.gr οι «53» σημειώνουν ότι γεγονότα αδικαιολόγητης αστυνομικής βίας όπως αυτά που έγιναν την Τετάρτη έξω από συμβολαιογραφείο, αλλά και έξω από το υπουργείο Παιδείας την περασμένη εβδομάδα «βλέπαμε διαρκώς, σε όλη την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου».
Συνεχίζοντας, σημειώνουν ότι δεν αρκεί η πολιτική βούληση για περιορισμό και εξαφάνιση φαινομένων καταστολής, αλλά χρειάζεται να ληφθούν «συγκεκριμένα μέτρα στην κατεύθυνση του εκδημοκρατισμού της ΕΛ.ΑΣ. (απαγόρευση χρήσης χημικών, υποχρεωτική χρήση διακριτικών στα όργανα)».

«Είμαστε υποχρεωμένοι να επισημάνουμε ότι η κοινωνική διαμαρτυρία, ακόμα και όταν τα κίνητρά της είναι ασαφή, δεν αντιμετωπίζεται με ποινικοποίηση και καταστολή. Αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρξουν οι πρωτοβουλίες που θα εξασφαλίζουν την απόλυτη προστασία της κατοικίας των αδύναμων οφειλετών, μόνο έτσι θα πεισθεί η κοινωνία», καταλήγουν.

Στην πραγματικότητα οι «53» δείχνουν τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Νίκο Τόσκα, με τον οποίο, όπως είναι γνωστό, δεν διατηρούν και τις συντροφικότερες σχέσεις. Η τάση των «53» έχει θέσει αρκετές φορές το θέμα του εκδημοκρατισμού – όπως λένε- της αστυνομίας αλλά και χειρισμών που κάνει η ηγεσία του υπουργείου σε περιπτώσεις όπως η εκκένωση καταλήψεων ή η αντιμετώπιση διαδηλωτών.

Δεύτερο μέτωπο με Πράττω

Πρόκειται για το δεύτερο μέτωπο που ανοίγει μεταξύ των «53» και της Κίνησης Πράττω, σημαίνοντα στελέχη της οποίας είναι ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Τόσκας. Είχε προηγηθεί η παρέμβασή τους για τις εξελίξεις στο ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ, υπό τον τίτλο «Μια ρεαλιστική λύση για το Μακεδονικό», όπου υποστηρίζουν, μεταξύ άλλων, ότι στην προσπάθεια επίλυσης του μακεδονικού ζητήματος δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός σε καμία από τις δύο πλευρές. «Επιβάλλεται, και οι δύο χώρες να συμμετέχουμε στις συνομιλίες με προσήλωση στην τελική διευθέτηση της διαφοράς μας. Σε αυτήν την κατεύθυνση, τα πιθανά ανοικτά ζητήματα πρέπει να μην τίθενται προσχηματικά αλλά με επιμονή στη υπέρβαση τους. Ειδικά η δική μας πλευρά, και εφόσον ισχύει ότι ο αλυτρωτισμός εκφράζεται με την υπονόηση ή την αναφορά στην πιθανή τροποποίηση των συνόρων, οφείλει να ξεκαθαρίσει πώς και γιατί εκτιμά, ότι υπάρχει η σχετική υπονόηση ή αναφορά στο σύνταγμα της ΠΓΔΜ, και ειδικά μετά την τροποποίηση του, και με δεδομένη την ισχύ και το περιεχόμενο της ενδιάμεσης συμφωνίας», λένε. Επιπλέον, αφήνουν αιχμές για τη στάση της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής πλευράς κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό. «Πόσο διαφορετική θα ήταν σήμερα η πραγματικότητα, εάν και εφόσον η ελληνική και ελληνοκυπριακή πλευρά είχαν αδράξει με αποφασιστικότητα το πλαίσιο συμφωνίας που πρότεινε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ στο Κραν Μοντανά τον πρόσφατο Ιούλιο».

Άμεση ήταν η απάντηση της Κίνησης Πράττω η οποία με άρθρο του Στάθη Διομήδη, μέλους του Πολιτικού Γραφείου κατηγορεί τους «53» για ενδοτισμό χωρίς όρια. Στο άρθρο του ο κ. Διομήδης καταλήγει: «Δηλαδή να παραμείνουν τα τούρκικα στρατεύματα στην Κύπρο και η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη. Απλά ντροπή…».

Συνυπολογίζοντας και τις συνεχόμενες συγκρούσεις των «53» με στελέχη των ΑΝΕΛ, με πιο πρόσφατη την ανταλλαγή «φιλοφρονήσεων» μεταξύ του Δ. Καμμένου και της Α. Καββαδία, είναι προφανές ότι η τάση των 53 είναι αποφασισμένη να εντατικοποιήσει τις παρεμβάσεις της σε ζητήματα τα οποία θεωρεί «ταυτοτικά για την Αριστερά». Από την άλλη πλευρά, το Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να στηρίζει τις επιλογές των Κοτζιά και Τόσκα, γεγονός που φάνηκε και στον πρόσφατο ανασχηματισμό, όταν δεν τέθηκε ζήτημα αντικατάστασής τους.

Όσο, όμως, προχωράμε προς το καλοκαίρι, κι με δεδομένο ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει την οικοδόμηση του αφηγήματος της «μεταμνημονιακής Ελλάδας» ζητήματα όπως αυτά θα προκύπτουν με μεγαλύτερη έμφαση. Αυτό υποδεικνύει και η συγκεκριμένη αναφορά των «53» στην τελευταία τους παρέμβαση: «Η δική μας πλευρά οφείλει να πρωτοστατήσει προς αυτή την κατεύθυνση ειδικά σε μία κρίσιμη φάση επιστροφής της χώρας στην “κανονικότητα», και στη μετά τα μνημονιακά προγράμματα εποχή η κανονικότητα θωρακίζεται όταν αφορά, όχι μόνο το δημοσιονομικό και το κοινωνικό πεδίο αλλά και την θέση της χώρας στον ευρύτερο περίγυρο της».