Σκοπιανό: Οι ελιγμοί του Ζάεφ και η αδιαλλαξία του Ντιμιτρόφ

Μάλιστα, κατά τον πρωθυπουργό των Σκοπίων -o οποίος, πάντως, έκανε τον ελιγμό του σήμερα λέγοντας ότι «δεν βλέπω ανάγκη ν’ αλλάξει το Σύνταγμα [...] θέλουμε λύση στο θέμα του ονόματος αλλά όχι με κάθε τίμημα»- προγραμματίζεται, για την ερχόμενη εβδομάδα, συνάντηση των δύο ΥΠΕΞ, την οποία, ωστόσο, ακόμη δεν επιβεβαιώνει η Αθήνα.

Στόχος για την ελληνική πλευρά είναι η διαπραγμάτευση για σύνθετη ονομασία erga omnes να διεξαχθεί επί του προσχεδίου Συμφώνου το οποίο εκπονεί, υπό την ευθύνη του Νίκου Κοτζιά, η Αθήνα.

Πυκνά, ωστόσο, θα είναι τα σύννεφα σ’ αυτό το -εφόσον, βεβαίως, οριστικοποιηθεί- επερχόμενο, δεύτερο, ραντεβού των Κοτζιά - Ντιμιτρόφ.

Και τούτο, διότι διαφαίνεται πως ο ΥΠΕΞ των Σκοπίων δεν επιθυμεί διαπραγμάτευση επί τη βάσει του ελληνικού προσχεδίου αλλά επί της δέσμης ιδεών του Μάθιου Νίμιτς. Το έδειξε η στάση του, προ ημερών, στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον διαμεσολαβητή του ΟΗΕ, ο οποίος με τη σειρά του, ενοχλημένος καθώς βλέπει να παρακάμπτεται, έσπευσε να στηρίξει τον επικεφαλής της διπλωματίας της πΓΔΜ.

Αμφότερους επέκρινε ο Νίκος Κοτζιάς -τον μεν Νίμιτς λέγοντάς του ότι «δεν είναι αρμόδιος να ομιλεί για το ποια είναι η πολιτική των Αθηνών», τον δε Ντιμιτρόφ κάνοντας λόγο, στη συνέντευξή του στο Euronews, «για υποδεέστερους του πρωθυπουργού οι οποίοι έκαναν δεύτερες σκέψεις» υπενθυμίζοντας, ταυτοχρόνως, ότι η διαμόρφωση από την ελληνική πλευρά του προσχεδίου Συμφώνου συναποφασίστηκε από τους Τσίπρα και Ζάεφ στο Νταβός.

Ερώτημα, επίσης, είναι εάν ο Ντιμιτρόφ -ο οποίος δεν αποκλείεται να έχει δική του ατζέντα με στόχο να ‘κτίσει’ ως ‘αδιάλλακτος’ πολιτικό μέλλον στο ονοματολογικό- συμφωνεί με τον Ζάεφ και τη δήλωσή του για την αλλαγή της ονομασίας. Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, αυτή έγινε και συνιστά ιστορική, μετά την εποχή Γκρουέφσκι, αλλαγή στάσης, την ευθύνη της οποίας πήρε πάνω του ο Ζόραν Ζάεφ, όπως ακριβώς έκανε και στο Νταβός. Εκείνο, βεβαίως, που άφησε έξω από τη δήλωσή του ο πρωθυπουργός της πΓΔΜ ήταν το ‘erga omnes’ -δηλαδή, σύνθετη ονομασία έναντι όλων και για κάθε χρήση- το οποίο προϋποθέτει αλλαγή του Συντάγματος και, ως γνωστόν, συναντά μεγάλες αντιδράσεις στην πΓΔΜ. Το έδειξε, άλλωστε, ο σημερινός του ελιγμός.

Χαρακτηριστικό, επίσης, είναι ότι οι μη επιθυμούντες λύση στα Σκόπια ‘επενδύουν’ στις αντιδράσεις στο εσωτερικό της Ελλάδας. Έτσι, είδαμε, προ ημερών το κατ’ εξοχήν κόμμα της μη λύσης, το VMRO, να ‘κόπτεται’ για ...λύση με τον νέο του Πρόεδρο, Μιτσκόσκι, να λέει στη συνάντηση που είχε με Χαν και Μογκερίνι στις Βρυξέλλες ότι «δυστυχώς, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι για την επίλυση αυτής της μακροχρόνιας διένεξης μεταξύ της χώρας μας και της Ελλάδας, δεν υπάρχει συναίνεση στην Ελλάδα, στην κοινωνία και μεταξύ των πολιτικών αντιπάλων. Απευθύνω έκκληση να επιτευχθεί συναίνεση το συντομότερο δυνατόν και να δοθεί τέλος στην επίλυση αυτής της μακροχρόνιας διένεξης που η ‘Δημοκρατία της Μακεδονίας’ έχει με την Ελλάδα».

Σε κάθε περίπτωση, όμως, τα τελευταία 24ωρα έχουν υπάρξει σημαντικές εξελίξεις, καθώς, η μεν Κομισιόν θέτει πλέον ως όρο για την ενταξιακή πορεία της πΓΔΜ τις σχέσεις καλής γειτονίας (άρα, ονοματολογικό), τα δε Σκόπια, εκτός του ότι συμφωνούν, κατά δήλωση του πρωθυπουργού τους, με αλλαγή του ονόματος, προχωρούν άμεσα σε μετονομασία του αεροδρομίου και του κεντρικού αυτοκινητοδρόμου.

Για την ιστορία, ο Γκρουέφσκι μετονόμασε το αεροδρόμιο των Σκοπίων σε «Μέγας Αλέξανδρος» το 2006 και στη συνέχεια έδινε ψεύτικες υποσχέσεις ότι θα το μετονομάσει εκ νέου, όπως αυτές καταγράφονται σε τηλεγράφημα, με ημερομηνία 27 Ιουνίου 2007, της πρεσβείας των ΗΠΑ που απεκάλυψαν τα WikiLeaks: «Η Μπακογιάννη είπε στον Μπερνς ότι η κυβέρνηση της ‘Μακεδονίας’ είχε στείλει τρεις φορές "ιδιωτικά" μηνύματα στον πρωθυπουργό Καραμανλή ότι επρόκειτο ν’ αλλάξει το όνομα του αεροδρομίου, αλλά δεν προχώρησε σε καμία ενέργεια. Η αλλαγή του ονόματος [έλεγε η Μπακογιάννη] θα άρεσε στην ελληνική κοινή γνώμη και θα επέτρεπε στην ελληνική κυβέρνηση να συμφωνήσει με την προσχώρηση της Μακεδονίας στο NATO ως πΓΔΜ, εφόσον πληρούσε τα κριτήρια».