Σκοπιανό: Οι λεπτές ισορροπίες του Αλέξη Τσίπρα

Ο Αλέξης Τσίπρας φανέρωσε λοιπόν το κρυφό του χαρτί –διαθέτει άραγε και άλλα ακόμη; Μόνο που για να "του βγει" το χαρτί, γνωρίζει ότι θα πρέπει να κρατήσει πολύ λεπτές ισορροπίες.

Οι επιδιώξεις

Ο πρωθυπουργός μέσω του Σκοπιανού θέλει να πετύχει τρεις βασικούς στόχους:

Πρώτον, να ενισχύσει το ηγετικό προφίλ του. Δεν παρουσιάζεται πια ως ο "Αλέξης της ανατροπής", αλλά ο "υπεύθυνος πρωθυπουργός" που μπορεί να φέρει σε πέρας εθνικές υποθέσεις που "βαλτώνουν" για μεγάλο διάστημα. Φαίνεται ότι η φιλοδοξία του κ. Τσίπρα είναι να ηγηθεί μιας δυναμικής πορείας της χώρας την μεταμνημονιακή εποχή. Στο Υπουργικό συμβούλιο περιέγραψε τον συμβιβασμό με την πΓΔΜ ως "λύση που αν επιτευχθεί θα είναι προς όφελος της ειρήνης και της συνεργασίας στη Βαλκανική, αλλά και προς όφελος μιας νέας δυναμικής για τη χώρα μας στην ευρύτερη περιοχή".

Κεντροαριστερή ηγεμονία

Δεύτερον, ο κ. Τσίπρας θέλει να καταστήσει ηγεμονική την παρουσία του στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και Κεντροαριστεράς. Στο Μαξίμου γνωρίζουν ότι η επίτευξη της λύσης με την πΓΔΜ στο πλαίσιο μιας ρεαλιστικής εξωτερικής πολιτικής, δεν συγκινεί μόνο το ακροατήριο της Αριστεράς. Διεισδύει βαθιά στον χώρο του εκσυγχρονιστικού Κέντρου που δεν συμπαθεί την "υπερπατριωτική" πλειοδοσία. Ο κ. Τσίπρας θέλει να στείλει το μήνυμα σε αυτόν τον χώρο ότι ο ίδιος μπορεί να κάνει αναγκαίες κινήσεις στην εξωτερική πολιτική που δεν τόλμησαν ή δεν μπόρεσαν να κάνουν οι Κώστας Σημίτης και Γιώργος Παπανδρέου.

Μεταξύ σφύρας και άκμονος

Τρίτον, ο πρωθυπουργός θέλει να στριμώξει πολιτικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη, φέρνοντας τον σε μια κατάσταση… «μεταξύ σφύρας και άκμονος». Όπου άκμων, η ανάγκη ενός κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμπεριφέρεται με εθνική υπευθυνότητα, ως εν δυνάμει κυβέρνηση. Όπου σφύρα, οι πολιτικές ευαισθησίες της πατριωτικής Δεξιάς, της Εκκλησίας και των μακεδόνων νεοδημοκρατών. Στο Μαξίμου εκτιμούν ότι όποια στάση και αν κρατήσει ο κ. Μητσοτάκης, στο τέλος κάποιους θα δυσαρεστήσει.

Η Εκκλησία

Ωστόσο, "το πράγμα πρέπει να πάει τόσο, όσο", όπως συνηθίζει να λέει κυβερνητικός αξιωματούχος. Δηλαδή ο κ. Τσίπρας δεν θέλει να προσβάλει το πατριωτικό αίσθημα όσων πολιτών, της Εκκλησίας συμπεριλαμβανομένης, απορρίπτουν τη σύνθετη ονομασία. Ο συμβιβασμός πρέπει να περάσει χωρίς κοινωνική αναταραχή.

Γι’ αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας έκανε χτες την αναδίπλωσή του απέναντι στην εκκλησία, στέλνοντας επιστολή στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Είχαν προηγηθεί:

- Η απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδους όπου αναφερόταν ότι η Εκκλησία "δεν μπορεί να αποδεχθεί την απονομή του όρου "Μακεδονία" ή παραγώγου του ως συστατικού ονόματος άλλου Κράτους",

- Η διαρροή κύκλων του υπουργείου Εξωτερικών που διερωτόνταν αν ο κ. Ιερώνυμος συμπορεύεται με τη Χρυσή Αυγή για το "Μακεδονικό".

Στην επιτολή του ο κ. Τσίπρας αναφέρει ότι "το θέμα των σχέσεων με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, στο οποίο αναφέρεστε, να σας διαβεβαιώσω ότι η κυβέρνησή μου είναι αποφασισμένη να το αντιμετωπίσει με αίσθημα εθνικής ευθύνης, αμετακίνητης προάσπισης των εθνικών συμφερόντων, και επιδίωξης σχέσεων ειρήνης, συνεργασίας, και φιλίας, με όλους τους λαούς της περιοχής. Πολιτική που συνάδει απολύτως με τα διδάγματα της ορθόδοξης πίστης, που στον πυρήνα τους έχουν την ειρήνη στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων και λαών".

Με πιο απλά λόγια, θέλουμε τον συμβιβασμό με την πΓΔΜ, αλλά δεν θα υποχωρήσουμε από τις εθνικές κόκκινες γραμμές και δεν επιδιώκουμε τη σύγκρουση με την Εκκλησία. Πρόκειται βέβαια για ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί που δύσκολα κρατιέται ακόμα και για έναν ικανό ακροβάτη σαν τον κ. Τσίπρα.