Η χρήση δύο ρολών χαρτιού κουζίνας την εβδομάδα ισούται με την κατανάλωση 41 λίτρων βενζίνης

Αντί για το χαρτί κουζίνας ή τις χαρτοπετσέτες μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει επαναχρησιμοποιούμενες χαρτοπετσέτες από μπαμπού, πανιά καθαρισμού από μικροΐνες, βαμβακερές πετσέτες.

Το βετέξ, βέβαια, παραμένει στην κορυφή των επιλογών των καταναλωτών και καταναλωτριών. Πόσο επιβλαβές είναι, όμως, τελικά το χαρτί κουζίνας; Έρευνες «απαντούν» σε αυτό το ερώτημα με αποκαλυπτικά στοιχεία.

Δύο ρολά χαρτί κουζίνας την εβδομάδα ισούνται με 41 λίτρα βενζίνης

Οι περισσότερες από τις επιπτώσεις της χρήσης χαρτιού εντοπίζονται στην πραγματικότητα κατά τη φάση παρασκευής τους, όπως μεταδίδει ο Guardian.

Σύμφωνα με μια αξιολόγηση του κύκλου ζωής των χαρτοπετσετών συγκεκριμένης μάρκας, το 2016, ο σημαντικότερος αντίκτυπός τους στο περιβάλλον οφείλεται στην εξάντληση των ορυκτών καυσίμων.

Γιατί; Λόγω της ποσότητας των ορυκτών καυσίμων που χρειάζονται για την παραγωγή του χαρτοπολτού και τη διατήρηση εγκαταστάσεων κατασκευής χαρτιού.

Όπως έχει αποκαλυφθεί και στο παρελθόν, η παραγωγή χαρτιού απαιτεί επίσης την εκμετάλλευση γεωργικής γης (το 99% της οποίας προορίζεται για την ανάπτυξη δέντρων), που οδηγεί με τη σειρά της στον σχηματισμό μικροσωματιδίων.

Σύμφωνα με μια μελέτη, που δημοσίευσε το MIT το 2012 διαπιστώθηκε πως δύο χαρτοπετσέτες αντιστοιχούν σε περίπου 15 γραμμάρια εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2).

Κατ' αναλογία, μια τετραμελής οικογένεια που χρησιμοποιεί δύο ρολά χαρτιού κουζίνας την εβδομάδα είναι σαν να καταναλώνουν περίπου 41 λίτρα βενζίνης τον χρόνο, όπως εκτιμά το ιστολόγιο Earth911.com.

Να σημειωθεί, όμως, πως σύμφωνα με τον διευθυντή τεχνικού προγράμματος βιώσιμου σχεδιασμού του Ινστιτούτου Βιωσιμότητας «Golisano» στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας «Rochester», Μπράιαν Χίλτον, οι πετσέτες από ανακυκλωμένο χαρτί παρατείνουν τη διάρκεια ζωής των δέντρων που κόβονται για να φτιαχτεί χαρτί.

Μάλιστα, αν οι πετσέτες αυτές δεν είναι λερωμένες, οι χαρτοπετσέτες αυτές μπορούν να κομποστοποιηθούν.

Αν τα στοιχεία αυτά δεν επαρκούν για να πείσουν τους καταναλωτές και τις καταναλώτριες να πάψουν να χρησιμοποιούν χαρτί κουζίνας ή χαρτοπετσέτες, τότε θα έπρεπε να μάθουν πως τα προϊόντα αυτά δεν καθαρίζουν καν τόσο καλά.

Δημοφιλία

Σχεδιασμένα από έναν Σουηδό μηχανικό το 1949, τα βετέξ (Wettex) έγιναν δημοφιλή στην Ευρώπη τη δεκαετία του 1950 και στις ΗΠΑ μόλις την τελευταία δεκαετία.

Είναι κατασκευασμένα κατά 70% από κυτταρίνη και κατά 30% από βαμβάκι και η χρήση τους έχει απογειωθεί επειδή συνιστούν τόσο μια οικονομική επιλογή όσο και μια φιλική προς το περιβάλλον εναλλακτική.

Ο χρόνος ζωής τους ανέρχεται περίπου στους έξι μήνες, με ένα πακέτο των 10 βετέξ (των πιο απλών που μπορεί να βρείτε) μπορεί να διαρκέσει περίπου ένα χρόνο. Το «κόλπο» για να παραταθεί ακόμα περισσότερο η ζωή τους είναι να πλένονται συχνά.

Έως και 90 κιλά διοξειδίου του άνθρακα λιγότερα

Αξίζει να επισημανθεί πως, εάν ένα πακέτο τριών βετέξ έχει το ίδιο αποτύπωμα άνθρακα με ένα ρολό χαρτιού κουζίνας, όπως εκτιμά το Earth911.com, τότε η χρήση βετέξ από τα νοικοκυριά, μπορεί να οδηγήσει στη μείωση περίπου 90 κιλών εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα κάθε χρόνο.

Ένα ακόμη από τα επιχειρήματα, που αξιοποιείται για να προτιμούν οι πολίτες το βετέξ, είναι πως αποτελεί, εκτός των άλλων, βιοδιασπώμενο προϊόν. Ωστόσο, βιοδιασπώμενο είναι και το χαρτί.

Το βασικό πρόβλημα έγκειται στον τρόπο με τον οποίο τα προϊόντα αυτά απορρίπτονται από τους καταναλωτές.

«Τα βετέξ θα μπορούσαν να είναι 100% κομποστοποιήσιμα, αλλά πόσο από αυτό θα κομποστοποιηθεί στην πραγματικότητα;» διερωτάται η Μπράιαν Χίλτον.

«Αν δεν υπάρχει σύστημα που να επιτρέπει σε έναν καταναλωτή να κάνει κομποστοποίηση, τότε απλώς σπαταλούν τα χρήματά τους».

Μια εναλλακτική «αιώνων»

Αν θέλετε να εξοικονομήσετε ακόμη περισσότερα χρήματα, μπορείτε πάντα να ανατρέξετε σε μια εναλλακτική που χρησιμοποιείται εδώ και αιώνες: Ένα παλιό πανί, ή όπως έλεγαν οι μεγαλύτεροι «μια πατσαβούρα».

Μάλιστα, η εναλλακτική αυτή, προϊόν παλιών ρούχων και σεντονιών, μπορεί να παρατείνει τη διάρκεια ζωής και των ίδιων των ρούχων. Έτσι ένα παλιό μπλουζάκι αντί να πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων, αποκτά νέα χρήση και μειώνεται το περιβαλλοντικό αποτύπωμά του.

Στον κόσμο της βιωσιμότητας, σπάνια υπάρχουν «τέλειες» επιλογές, αναφέρει ο Bawden. Μάλλον υπάρχουν επιλογές «λιγότερο κακές».

«Δεν υπάρχει μία σωστή απάντηση για οποιοδήποτε προϊόν έναντι ενός άλλου. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες» καταλήγει.