Ινδονησία: Φονική ζέστη προκλήθηκε από την αποψίλωση των δασών της χώρας

Αυτή η έκθεση προσφέρει μια σπάνια ματιά στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της αποψίλωσης των δασών στους ανθρώπους που ζουν στις πιο ευάλωτες περιοχές του κόσμου, την ώρα που δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για τις επιπτώσεις της υπερθέρμανσης του πλανήτη στις αναπτυσσόμενες χώρες.

«Η ζέστη που προκαλείται από την αποψίλωση και την κλιματική αλλαγή σκοτώνει τους εργαζόμενους στις τροπικές χώρες και μειώνει την ικανότητά τους να εργάζονται χωρίς κίνδυνο», σχολίασε ο Νίκολας Γουλφ βασικός συντάκτης της μη κυβερνητικής οργάνωσης, Nature Conservancy.

«Υπάρχει πραγματική έλλειψη σε μελέτες που λαμβάνουν υπόψη τους τις επιπτώσεις στους πιο ευάλωτους από την κλιματική αλλαγή, οι οποίοι φέρουν και τη μικρότερη ευθύνη», συνέχισε.

Η ομάδα του βασίστηκε στα δημόσια στοιχεία για να δείξει πώς η καταστροφή 4.375 τετραγωνικών χιλιομέτρων δασών στο νησί Βόρνεο της Ινδονησίας προκάλεσε άνοδο των ανώτατων ημερήσιων θερμοκρασιών κατά 0,95 βαθμό Κελσίου από τ0 2002 ως το 2018.

Αυτή η αύξηση της θερμοκρασίας είναι εκπληκτική, υπογράμμισε ο Γουλφ, ο οποίος υπενθύμισε ότι από την προβιομηχανική εποχή «στη διάρκεια περισσότερων από 150 ετών η θερμοκρασία του πλανήτη αυξήθηκε κατά περίπου 1 βαθμό Κελσίου».

Η απώλεια περίπου του 17% του δάσους στην περιοχή αυτή και η άνοδος της θερμοκρασίας προκάλεσαν 104 θανάτους και μείωσαν τις ώρες που μπορούσαν να εργάζονται οι άνθρωποι στο ύπαιθρο κατά 20 λεπτά, ανέφερε η έκθεση.

«Αυτά τα δάση εξαφανίζονται σε μία εβδομάδα ή έναν μήνα και ξαφνικά ζείτε σε μια εντελώς διαφορετική πραγματικότητα», υπογράμμισε ο Γουλφ.

Βασιζόμενη σε μετεωρολογικά μοντέλα, η έκθεση εκτιμά ότι, αν η παγκόσμια θερμοκρασία αυξηθεί κατά 3 βαθμούς Κελσίου σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή, ο αριθμός των νεκρών ενδέχεται να φτάσει σχεδόν τους 260 ετησίως.

Η Ινδονησία έχει ένα από τα τρία μεγαλύτερα τροπικά δάση του κόσμου και, παρά το γεγονός ότι η αποψίλωση των δασών έχει μειωθεί από το 2015, η γεωργία, η εκμετάλλευση των δασών και τα ορυχεία μειώνουν σημαντικά το μέγεθός τους.

Σύμφωνα με τη διαδικτυακή πλατφόρμα Global Forest Watch, η Ινδονησία μετρούσε το 2011 938 εκατομμύρια στρέμματα δάσους. Το 2020 η έκτασή τους μειώθηκε κατά 10%.

Τα δάση ενεργούν σαν «φυσικός κλιματισμός» υπενθύμισε ο Γουλφ και πιθανόν είναι το καλύτερο στοίχημα για να προσαρμοστούν αυτές οι χώρες στην κλιματική αλλαγή. Αν η αναδάσωση είναι ένα ενδεχόμενο, «μια ακόμη καλύτερη επιλογή είναι να διατηρηθούν τα ήδη υπάρχοντα».