Τα αρχαία απόβλητα ρίχνουν φως στην επίδραση της κλιματικής αλλαγής στον πληθυσμό των Μάγια
Οι ακραίες κλιματικές αλλαγές κάθε είδους, συνδέονται με τη μείωση του πληθυσμού των Μάγια στην κεντρική Αμερική, σύμφωνα με νέα έρευνα του πανεπιστημίου McGill.
Η έρευνα κατέληξε στο παραπάνω συμπέρασμα εξετάζοντας αρχαία ανθρώπινα απόβλητα τα οποία συνελέγησαν από μια μικρή λίμνη κοντά στην Itzan, έναν πρώην οικισμό των Μάγια στην περιοχή που σήμερα βρίσκεται η Γουατεμάλα.
Παρότι τα ανθρώπινα υπολείμματα δεν διατηρούνται για πολύ καρό σε περιβάλλοντα τροπικών δασών, οι μικροργανισμοί που αναπτύσσονται εκεί αντέχουν περισσότερο, λέει ο Benjamin Keenan, υποψήφιος διδάκτορας στο πανεπιστήμιο και βασικός συντάκτης της έκθεσης, η οποία δημοσιεύτηκε τον Απρίλιο στο περιοδικό Quaternary Science Reviews, μεταδίδει το CBC.
Κοιτάζοντας τις συγκεντρώσεις από τις στανόλες κοπράνων που διατηρήθηκαν στη λάσπη της λίμνης δίπλα στον οικισμό, η ομάδα μπόρεσε να σκιαγραφήσει μια εικόνα της αλλαγής του πληθυσμού σε μια περίοδο 3.300 ετών.
Η μελέτη τους έδειξε ότι ο πληθυσμός της Itzan μειώθηκε κατά τη διάρκεια περιόδων μεγάλης ξηρασίας που κράτησαν δεκαετίες ή ακόμη και αιώνες.
Προηγούμενες μελέτες έχουν εκτιμήσει ότι η ξηρασία ίσως να οδήγησε στην κατάρρευση του πληθυσμού των Μάγια.
Ωστόσο η μελέτη του McGill έδειξε ότι πιθανότατα σημειώθηκε μείωση πληθυσμού στην Itzan και κατά τη διάρκεια μιας πολύ υγρής περιόδου, 400 με 200 χρόνια π.Χ.
Ο Keenan λέει ότι και στα δύο άκρα – παρατεταμένη ξηρασία και παρατεταμένες βροχοπτώσεις- ο πληθυσμός μειώθηκε, πιθανώς λόγω μαζικής μετανάστευσης σε πιο πράσινα λιβάδια.
Το άφθονο νερό είναι σημαντικό για μια κοινωνία να ευδοκιμήσει, αλλά ο Keenan λέει ότι οι πολύ υγρές συνθήκες μπορούν να βλάψουν τη γεωργία.
Το υπερβολικό νερό μπορεί να διαβρώσει το έδαφος και να θέσει σε κίνδυνο την πηγή τροφίμων μιας κοινότητας. Μπορεί να προκαλέσει καταστροφή καλλιεργειών όπως το καλαμπόκι.
«Βλέπουμε αυτήν την κοινωνική απάντηση και στα δύο άκρα του κλίματος», σημειώνει.