Ο άνθρωπος απειλεί τον πλανήτη με βιβλική καταστροφή και 1 εκατ. είδη με εξαφάνιση

Και πώς όχι όταν έως ένα εκατομμύριο είδη πανίδας και χλωρίδας αναμένεται να απειληθούν με εξαφάνιση, πολλά από τα οποία "μέσα στις προσεχείς δεκαετίες", σύμφωνα με σχέδιο έκθεσης του ΟΗΕ για τη βιοποικιλότητα, το οποίο περιήλθε σε γνώση του Γαλλικού Πρακτορείου.

Πόσιμο νερό, δάση που απορροφούν το διοξείδιο του άνθρακα, έντομα επικονιαστές απαραίτητα στις καλλιέργειες, ψάρια...

Η διακυβερνητική επιστημονική και πολιτική πλατφόρμα για τη βιοποικιλότητα και τις οικοσυστημικές υπηρεσίες (IPBES) θα συνεδριάσει από τις 29 Απριλίου έως τις 4 Μαΐου στο Παρίσι για να υιοθετήσει την πρώτη παγκόσμια αποτίμηση των οικοσυστημάτων τα τελευταία 15 χρόνια. Η κατάσταση των τόπων της βιοποικιλότητας αναμένεται επίσης να είναι εξίσου ανησυχητική με τις προβλέψεις για την κλιματική αλλαγή.

Τριάντα διασημότητες τιμούν την Ημέρα της Γης με ένα τραγούδι

Η έκθεση των 1.800 σελίδων για την οποία εργάζονται 150 ειδικοί από 50 χώρες εδώ και τρία χρόνια θα συνοδεύεται από μια "ανασκόπηση για αυτούς που λαμβάνουν τις αποφάσεις" η οποία αναμένεται να συζητηθεί εκτενώς και να υιοθετηθεί από τις 130 χώρες μέλη του IPBES, βάσει του μοντέλου των εκθέσεων του GIEC για το Κλίμα.

Σύμφωνα με το προσχέδιο της σύνοψης - που είναι το πιο πρόσφατο, του Ιανουαρίου - διάφορα ανεξάρτητα τεκμήρια προαναγγέλλουν μια επικείμενη ταχεία επιτάχυνση του ποσοστού εξαφάνισης των ειδών (...) παρότι οι παράγοντες (αυτής της εξαφάνισης) δεν ισχυροποιούνται.

Στα 8 εκατομμύρια είδη που υπολογίζονται (από τα οποία 5,5 εκατομμύρια είδη εντόμων) που υπάρχουν στον πλανήτη, "μισό με ένα εκατομμύριο είδη αναμένεται να απειληθούν με εξαφάνιση, εκ των οποίων πολλά μέσα στις επόμενες δεκαετίες", προσθέτει το κείμενο.

Η διατύπωση βέβαια μπορεί να αλλάξει ανάλογα με το τι θα αποφασίσουν οι κυβερνήσεις να προτάξουν, αλλά όχι τα επιστημονικά συμπεράσματα. Οι προβολές αυτές ανταποκρίνονται στις προειδοποιήσεις πολλών επιστημόνων που εκτιμούν ότι η Γη είναι στην αρχή της 6ης "μαζικής εξαφάνισης", της πρώτης που αποδίδεται στον άνθρωπο, ο οποίος είναι η αιτία για την εξαφάνιση τουλάχιστον 680 ειδών σπονδυλωτών τα τελευταία 500 χρόνια.

PHOTO 1 / 12

Photo 1/12

Photo 2/12

Photo 3/12

Photo 4/12

Photo 5/12

Photo 6/12

Photo 7/12

Photo 8/12

Photo 9/12

Photo 10/12

Photo 11/12

Photo 12/12

Γεωργία και αλιεία

Η έκθεση βασίζεται εν μέρει στην ανάλυση καλά μελετημένων ειδών, κυρίως των σπονδυλωτών, όμως δίνει έμφαση στην "αβεβαιότητα" που περιβάλλει πολλά ακόμη, λιγότερο γνωστά, κυρίως τα έντομα.

Η εξαφάνιση αυτής της βιοποικιλότητας έχει άμεση επίδραση στον άνθρωπο. Τρόφιμα, ενέργεια, φάρμακα: "τα αγαθά που οι άνθρωποι αντλούν από τη φύση είναι θεμελιώδη για την ύπαρξη και τον πλούτο της ανθρώπινης ζωής στη Γη και τα περισσότερα μεταξύ αυτών δεν μπορούν να αντικατασταθούν πλήρως", προειδοποιεί η έκθεση. Για παράδειγμα, περισσότερα από δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από την ξυλεία του δάσους για την ενέργεια, τέσσερα δισεκατομμύρια χρησιμοποιούν ένα φυσικό φάρμακο και για το 75% των καλλιεργειών είναι απαραίτητη η γονιμοποίησή τους με τη γύρη που μεταφέρουν τα έντομα.

Πρώτοι υπεύθυνοι αυτής της ζοφερής κατάστασης: η χρήση των εδαφών (γεωργία, δασική εκμετάλλευση, ορυχεία) και η άμεση εκμετάλλευση πόρων (αλιεία, κυνήγι).

Ακολουθούν η κλιματική αλλαγή, οι ρυπάνσεις και τα επιδρομικά είδη, των οποίων η επίδραση είναι "έως σήμερα σχετικά λιγότερο σημαντική", αλλά "επιταχύνεται".

Ωστόσο η έκθεση επισημαίνει ότι οι σχέσεις μεταξύ αυτής της απώλειας της βιοποικιλότητας και της κλιματικής αλλαγής, μερικές φορές ενισχύονται από τους ίδιους παράγοντες, κυρίως το γεωργικό μοντέλο μέσα σε έναν κόσμο όλο και πιο πολυπληθή".

"Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η κλιματική αλλαγή και η απώλεια της φύσης είναι το ίδιο σημαντικά όχι μόνο για το περιβάλλον αλλά και για οικονομικούς λόγους και για την ανάπτυξη", δήλωσε πρόσφατα ο επικεφαλής της IPBES Ρόμπερτ Γουότσον, ζητώντας να "αλλάξει" η παραγωγή τροφίμων και ενέργειας.

"Αν θέλουμε ένανβιώσιμο πλανήτη που να προσφέρει υπηρεσίες στις κοινότητες σε όλο τον κόσμο, πρέπει να αλλάξουμε πορεία μέσα στα 10 επόμενα χρόνια, όπως οφείλουμε να κάνουμε και για το κλίμα", υπογράμμισε η Ρεμπέκα Σο, η επικεφαλής της επιστημονικού τμήματος του Παγκόσμιου Ταμείου για τη Φύση (WWF).

Η έκθεση εκτιμά επίσης ότι τα τρία τέταρτα των χερσαίων εκτάσεων, το 40% του θαλάσσιου περιβάλλοντος και το ήμισυ των υδατορευμάτων "έχουν αλλοιωθεί σοβαρά". Και οι πλέον πληγείσες περιοχές είναι αυτές όπου ζουν αυτόχθονες πληθυσμοί που εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη φύση ή φτωχοί πληθυσμοί που είναι ήδη πιο ευάλωτοι στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.

Πώς η κλιματική αλλαγή επηρεάζει την οικονομική ανισότητα

Η κλιματική αλλαγή λόγω της ανόδου θερμοκρασίας του πλανήτη έχει αυξήσει την οικονομική ανισότητα από τη δεκαετία του 1960 μέχρι σήμερα, από τη μία κάνοντας μερικές πλούσιες χώρες ακόμη πλουσιότερες (π.χ. Νορβηγία και Σουηδία) και από την άλλη, «φρενάροντας» την ανάπτυξη πολλών φτωχότερων χωρών (π.χ. Ινδία και Νιγηρία).

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας διεθνούς επιστημονικής μελέτης, με επικεφαλής τον κλιματολόγο, Νόα Ντίφενμποου, της Σχολής Γεωεπιστημών και Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Στάνφορντ της Καλιφόρνιας, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS).

Η μελέτη εκτιμά ότι κατά τον τελευταίο μισό αιώνα μετά τη δεκαετία του '60 η κλιματική αλλαγή οδήγησε σε μείωση κατά 17% ως 30% του πλούτου ανά κεφαλή στις φτωχότερες χώρες, με αποτέλεσμα η «ψαλίδα» του ανά κεφαλή πλούτου ανάμεσα στις φτωχότερες και στις πλουσιότερες χώρες να έχει διευρυνθεί κατά περίπου 25% περισσότερο από ό,τι θα είχε συμβεί χωρίς τις επιπτώσεις της ανόδου της θερμοκρασίας.

«Τα ευρήματα μάς δείχνουν ότι οι περισσότερες από τις πιο φτωχές χώρες της Γης είναι σημαντικά φτωχότερες σήμερα από ό,τι θα ήταν χωρίς την παγκόσμια υπερθέρμανση. Ταυτόχρονα, η πλειονότητα των πλουσίων χωρών είναι πλουσιότερες από ό,τι θα είχαν υπάρξει χωρίς την κλιματική αλλαγή», δήλωσε ο Ντίφενμποου.

Παρ΄ όλο που, σύμφωνα με τους ερευνητές, η οικονομική ανισότητα μεταξύ των χωρών έχει μειωθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η μείωση θα ήταν ακόμα μεγαλύτερη χωρίς την κλιματική αλλαγή. Η μελέτη δείχνει ότι ο ρυθμός ανάπτυξης (αύξησης του ΑΕΠ) στη διάρκεια των ετών με θερμοκρασίες μεγαλύτερες του μέσου όρου έχει επιταχυνθεί στις πιο κρύες χώρες (που συμβαίνει να είναι συνήθως και οι πιο πλούσιες), αλλά έχει επιβραδυνθεί στις πιο θερμές (που είναι και οι φτωχότερες).

«Τα ιστορικά δεδομένα δείχνουν ότι οι γεωργικές καλλιέργειες είναι πιο αποδοτικές, οι άνθρωποι πιο υγιείς και οι εργαζόμενοι πιο παραγωγικοί, όταν οι θερμοκρασίες δεν είναι ούτε πολύ υψηλές ούτε πολύ χαμηλές. Αυτό σημαίνει ότι στις ψυχρές χώρες μια λίγο υψηλότερη θερμοκρασία μπορεί να βοηθήσει, ενώ το αντίθετο ισχύει για τα μέρη που είναι ήδη πολύ ζεστά», ανέφερε ο επίκουρος καθηγητής του Στάνφορντ, Μάρσαλ Μπερκ.

«Ιδίως οι τροπικές χώρες τείνουν να έχουν θερμοκρασίες κατά πολύ πάνω από τις ιδανικές για οικονομική ανάπτυξη. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό τις έχει βλάψει. Από την άλλη, μερικές από τις μεγαλύτερες οικονομίες βρίσκονται κοντά στην τέλεια θερμοκρασία για οικονομική ανάπτυξη. Όμως μια μεγάλη άνοδος της θερμοκρασίας θα τις απομακρύνει ολοένα περισσότερο από την άριστη θερμοκρασία», πρόσθεσε.

Μολονότι οι επιπτώσεις της θερμοκρασίας φαίνονται μικρές σε ετήσια βάση, μπορούν να επιφέρουν δραματικές οικονομικές σωρευτικές απώλειες ή κέρδη σε βάθος δεκαετιών. «Όπως με ένα αποταμιευτικό λογαριασμό, οι μικρές διαφορές στο επιτόκιο θα γεννήσουν μεγάλες διαφορές στο υπόλοιπο του λογαριασμού σε 30 ή 50 χρόνια», επεσήμανε ο Ντίφενμποου.

Η μελέτη εκτιμά επίσης ότι οι πέντε οικονομίες που έχουν τις μεγαλύτερες απώλειες μετά το 1961 λόγω της κλιματικής αλλαγής (με βάση τη μέση μεταβολή του ΑΕΠ ανά κεφαλή) είναι το Σουδάν (-36%), η Ινδία (-31%), η Νιγηρία (-29%), η Ινδονησία (-27%) και η Βραζιλία (-25%). Οι πέντε χώρες που έχουν ωφεληθεί περισσότερο από την άνοδο της θερμοκρασίας εκτιμάται ότι είναι η Νορβηγία (+34%), ο Καναδάς (+32%), η Σουηδία (+25%), η Βρετανία (+9,5%) και η Γαλλία (+4,8%).

Το ερώτημα που γεννά η νέα έρευνα -και ζητά απάντηση- είναι κατά πόσο η κλιματική αλλαγή χειροτερεύει την οικονομική ανισότητα και ανοίγει την «ψαλίδα» του πλούτου όχι μόνο μεταξύ των χωρών, αλλά και στο εσωτερικό της κάθε χώρας.