Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος 2018: Τι μας διδάσκει η εξαφάνιση των δεινοσαύρων
Ο δρ. Στιβ Μπρουσάτ είναι παλαιοντολόγος και καθηγητής στη σχολή Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Υποστηρίζει ότι η εξαφάνιση των δεινοσαύρων μπορεί να αποτελέσει ηθικό δίδαγμα για το ανθρώπινο είδος σήμερα και εάν μελετήσουμε την ιστορία τους με στόχο να μάθουμε από αυτήν, να αλλάξει ο τρόπος που προσεγγίζουμε τον πλανήτη και το μέλλον μας.
Σε άρθρο του που δημοσίευσε στο CNNi, ο δρ. Μπρουσάτ υποστηρίζει ότι τα ευρήματα απολιθωμάτων δεινοσαύρων, που ο ίδιος και οι συνάδελφοι του μελετούν στο Νέο Μεξικό των ΗΠΑ, μπορούν να μας διδάξουν σημαντικά μαθήματα για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Εξηγεί ότι η έρημος που συναντά πλέον κανείς στην πολιτεία του Νέου Μεξικού, αποτελούσε κάποτε τόπο διαμονής αμέτρητων δεινοσαύρων, τα κόκκαλα, δόντια και κέλυφη των οποίων θάφτηκαν, απολιθωποιήθηκαν και αποτελούν πλέον το μόνο αποδεικτικό στοιχείο της ύπαρξης των επιβλητικών αυτών ζώων. Προσθέτει ακόμα ότι κάποιοι από τους δεινόσαυρους αυτούς ξεπερνούσαν σε μέγεθος τα σημερινά Boeing 747 ενώ αναρίθμητα είδη δεινοσαύρων συνυπήρχαν αρμονικά.
Από τις εκσκαφές που έχουν γίνει, όχι μόνο στο Νέο Μεξικό αλλά και σε όλο τον κόσμο, οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι η άνθηση των δεινοσαύρων υπολογίζεται ότι συνέβη κατά την Κρητιδική περίοδο, πριν από εκατομμύρια χρόνια. Η κυριαρχία τους στη Γη υπολογίζεται ότι διήρκησε περίπου 150 εκατομμύρια χρόνια και, αναμφισβήτητα, κατά την περίοδο εκείνη φαινόταν ότι η αυτό θα κρατούσε για πάντα. Κι όμως, στο τέλος της Κρητιδικής περιόδου η πλειοψηφία των δεινοσαύρων, με την εξαίρεση ελάχιστων ειδών, είχαν εξαφανιστεί.
Τα ίχνη ιριδίου, ενός στοιχείου που είναι σπάνιο στη γη αλλά πολύ σύνηθες στο διάστημα, υποδηλώνουν ότι η αιτία της εξαφάνισης είναι η άφιξη ενός αστεροειδούς με διάμετρο 6 μιλίων (9,66χλμ) με μέγεθος ίσο με το όρος Έβερεστ και ο οποίος κινούταν με ταχύτητα μεγαλύτερη από τα σημερινά τζετ.
Ο αστεροειδής αυτός φαίνεται να ήρθε σε σύγκρουση με τη γη πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια δημιουργώντας έναν τεράστιο κρατήρα και προκαλώντας μία σειρά αντιδράσεων, όπως ηφαιστειακές εκρήξεις, σεισμούς, κύματα τσουνάμι και μεγάλες αλλαγές στο κλίμα του πλανήτη. Ως αποτέλεσμα οι δεινόσαυροι, και μαζί τους το 70% των ζωντανών του πλανήτη, εξαφανίστηκαν και αντικαταστάθηκαν από τους προκατόχους μας: τα πρώτα θηλαστικά.
Ο δρ. Μπρουσάτ υποστηρίζει ότι οι κλιματικές αλλαγές του πλανήτη τα τελευταία χρόνια, όπως η αυξανόμενη στάθμη της θάλασσας, το λιώσιμο των πάγων και η υπερθέρμανση του πλανήτη, αποτελούν ενδείξεις του ότι βιώνουμε μία «έκτη εξαφάνιση». Κατά τον δρ. Μπρουσάτ, όσα συμβαίνουν τώρα στη γη δεν είναι καινούργια φαινόμενα αλλά μέρος ενός κύκλου που επαναλαμβάνεται κατά την διάρκεια της ιστορίας του πλανήτη. Ως εκ τούτου, μπορούμε να μελετήσουμε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων και να μάθουμε από το ποια είδη εξαφανίστηκαν και ποια επέζησαν.
Σήμερα το ανθρώπινο είδος έχει, κατά τον ίδιο, αντικαταστήσει τους δεινοσαύρους ως το κυρίαρχο είδος στον πλανήτη. Αντίθετα όμως με τους δεινοσαύρους, ίσως εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι προκειμένου να αποτρέψουμε την εξαφάνισή μας: να σταματήσουμε ή έστω να μειώσουμε την μόλυνση και την καταστροφή του πλανήτη προτού να είναι πολύ αργά.
What killed the dinosaurs by Steve Brusatte, CNNi