Η θέση της Ελλάδας στον παγκόσμιο «Δείκτη Περιβαλλοντικής Απόδοσης 2018»

Την πρώτη πεντάδα αποτελούν κατά σειρά η Ελβετία, η Γαλλία, η Δανία, η Μάλτα και η Σουηδία. Τη χειρότερη περιβαλλοντική βαθμολογία στον κόσμο έχει το Μπουρούντι και τις πέντε τελευταίες θέσεις συμπληρώνουν το Μπαγκλαντές, η Δημοκρατία του Κονγκό, η Ινδία και το Νεπάλ.

Από τις γειτονικές μας χώρες, όλες έχουν χειρότερες επιδόσεις: Η Κύπρος βρίσκεται στην 24η θέση, η Βουλγαρία στην 30ή, η Αλβανία στην 40ή, η ΠΓΔΜ (που αναφέρεται ως «Μακεδονία») στην 68η και η Τουρκία μόλις στην 108η. Οι ΗΠΑ βρίσκονται κάτω από την Ελλάδα, στην 27η θέση, ενώ η Κίνα πολύ χαμηλότερα, στην 120η θέση.

Ο δείκτης ΕΡΙ, που έχει πλέον φθάσει στο 20ό έτος του, δημοσιεύεται ανά διετία από ερευνητές των αμερικανικών πανεπιστημίων Yale και Columbia, σε συνεργασία με το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που διοργανώνει τη σύνοδο του Νταβός.

Πρόκειται για έναν σύνθετο δείκτη, ο οποίος «βαθμολογεί» 180 χώρες με βάση μία σειρά από επιμέρους παραμέτρους, που αφορούν την περιβαλλοντική και δημόσια υγεία, καθώς και τη βιωσιμότητα των οικοσυστημάτων. Σύμφωνα με την έκθεση που συνοδεύει τον δείκτη, η ποιότητα του αέρα αποτελεί σήμερα την κυριότερη περιβαλλοντική απειλή για τη δημόσια υγεία.

Όσο ψηλότερα στον δείκτη βρίσκεται μία χώρα, τόσο επιβραβεύεται για την προστασία της δημόσιας υγείας από περιβαλλοντικές απειλές (ιδίως για τη μείωση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης), τη διατήρηση των φυσικών πόρων, την προστασία των δασών και της βιοποικιλότητας, τη μείωση των «αερίων του θερμοκηπίου» και τη συμβολή της στη μάχη για την προστασία της κλιματικής αλλαγής.

Η έκθεση επισημαίνει ότι καταγράφεται πρόοδος σε αρκετά «μέτωπα» διεθνώς, όπως η διαθεσιμότητα του πόσιμου νερού, οι συνθήκες υγιεινής, η προστασία των θαλάσσιων οικοσυστημάτων και η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (αν και όχι ακόμη στον αναγκαίο βαθμό).

Σε άλλα, όμως, πεδία η βελτίωση κρίνεται ανεπαρκής. Μεταξύ άλλων, τα αλιευτικά αποθέματα εξαντλούνται με αυξανόμενο ρυθμό λόγω υπεραλίευσης, μεγάλοι πληθυσμοί, ιδίως στην Ασία (Κίνα, Ινδία, Πακιστάν), υποφέρουν ακόμη από την κακή ποιότητα του αέρα, ενώ στη ΝΑ Ασία (Μαλαισία, Καμπότζη, Ινδονησία κ.ά.) η αποψίλωση των δασών έχει επιδεινωθεί σημαντικά κατά την τελευταία πενταετία.