Νέοι «όροι» στη συνεργασία του ΔΝΤ με τον ESM

Οι εν λόγω «αρχές» προέκυψαν ως αναγκαιότητα από τα προβλήματα συντονισμού που διαπιστώθηκαν στα προγράμματα του ΔΝΤ στη ζώνη του ευρώ και ειδικά στο ελληνικό πρόγραμμα, το οποίο αναφέρεται πολλάκις στην έκθεση που εγκρίθηκε από το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Στη συνεδρίαση του ΔΣ του ΔΝΤ της 26ης Ιουλίου, οπότε και εγκρίθηκαν οι εν λόγω αρχές, οι εκτελεστικοί διευθυντές του ΔΝΤ σημείωσαν ότι στα προγράμματα με άλλους μηχανισμούς στήριξης η χρηματοδότηση του Ταμείου θα παρέχεται μόνο όταν το εκάστοτε πρόγραμμα είναι σύμφωνο με τις δανειοδοτικές πολιτικές του ΔΝΤ και ο ρόλος του Ταμείου στον σχεδιασμό και στην παρακολούθηση των προγραμμάτων είναι ανεξάρτητος από το ύψος της χρηματοδοτικής του συμμετοχής.

Πιο απλά στην περίπτωση της Ελλάδος το Ταμείο θα πρέπει να διατηρεί το κυρίαρχο ρόλο του στο πρόγραμμα του ESM ανεξαρτήτως το εάν το ΔΝΤ θα συνδράμει (μελλοντικά) 1,6 δισ. ευρώ, ενώ ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός έχει ήδη συνδράμει 40 δισ. ευρώ.

Μάλιστα, κάποιοι εκτελεστικοί διευθυντές τόνισαν ότι το Ταμείο πρέπει να είναι προετοιμασμένο να αποκλείσει τη συμμετοχή του στο πρόγραμμα εάν και εφόσον θιγούν οι τομείς εντολής του και σημείωσαν σχετικά ότι τα προγράμματα της ζώνης του ευρώ ( βλ. Ελλάδα) έχουν παράσχει αξιόλογα διδάγματα γιατί πρέπει να γίνεται αυτό. Οι βασικές προϋποθέσεις για τη συμμετοχή του ΔΝΤ σε προγράμματα που χρηματοδοτούνται και από άλλους μηχανισμούς είναι οι ακόλουθες :

• Ανεξαρτησία. Οι όροι συμμετοχής θα πρέπει να σέβονται την ανεξαρτησία του Ταμείου, αλλά και του άλλου μηχανισμού. Οι αποφάσεις του Ταμείου θα πρέπει να συμμορφώνονται με τις δικές του πολιτικές και τις δικές του δομές διακυβέρνησης.
• Εντολές και τεχνική εμπειρογνωμοσύνη. Οι ρόλοι που διαδραματίζει κάθε οργανισμός σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη μορφή δέσμευσης (π.χ. εποπτεία, δανεισμός) πρέπει να αντικατοπτρίζουν τις αντίστοιχες εντολές και τους στόχους τους.
• Πρόωρη και συνεχής συνεργασία. Το Ταμείο και οι μηχανισμοί στήριξης θα πρέπει να προσπαθούν να συνεργάζονται σε συνεχή βάση - για να ενισχύουν την ικανότητα πρόληψης κρίσεων - και να συμπράττουν αποτελεσματικά και γρήγορα όταν προκύψει ανάγκη χρηματοδότησης.
• Συνέπεια και περιορισμένο αρμπιτράζ. Η συνεργασία σε επίπεδο δανεισμού για το Ταμείο απαιτεί συνέπεια, με την έννοια ενός ενιαίου προγράμματος, που θα "ανήκει" στη χώρα μέλος και το οποίο θα μπορεί να υποστηριχθεί από πολλαπλούς πιστωτές. Για να μειωθεί το φαινόμενο η χώρα που δέχεται στήριξη να επιλέγει αυτά που τη συμφέρουν απο το κάθε πρόγραμμα του κάθε μηχανισμού, οι λεπτομέρειες και οι πολιτικές που σχετίζονται με τον προγραμματισμό και την παρακολούθηση των προγραμμάτων πρέπει να είναι διαφανείς και προβλέψιμες. Τέλος, και οι δημόσιες ανακοινώσεις του Ταμείου και των άλλων μηχανισμών θα πρέπει να είναι συντονισμένες και συνεπείς.
• Αμεροληψία. Η δέσμευση του Ταμείου απέναντι στους μηχανισμούς στήριξης πρέπει να είναι σταθερή. Αυτή η αρχή της ισορροπίας θα εφαρμόζεται στην πράξη, ωστόσο δεν συνεπάγεται απαραίτητα την ίδια μεταχείριση απέναντι σε κάθε μηχανισμό στήριξης, δεδομένων των διαφορετικών χαρακτηριστικών των οργανισμών.
• Το καθεστώς προτιμητέου πιστωτή. Το καθεστώς του προτιμητέου πιστωτή αντικατοπτρίζει μια διεθνή συμφωνία (που προέρχεται από τη λέσχη των Παρισίων) ότι το Ταμείο αποκλείεται από τις διαδικασίες αναδιάρθρωσης χρέους. Αυτό πρέπει να διατηρηθεί, δεδομένου ότι απορρέει από το μοναδικό ρόλο του ΔΝΤ. Επιπλέον, ακόμη και αν το Ταμείο καλείται να συμμετάσχει σε ένα πρόγραμμα, η συμμετοχή του είναι κάτι για το οποίο αποφασίζει αποκλειστικά το Ταμείο.