Το ΔΝΤ και η «προστασία» των ευάλωτων ομάδων στην Ελλάδα

Η αξιολόγηση αυτή που ξεκίνησε στις αρχές του 2016 και ολοκληρώθηκε εφέτος καλύπτει την περίοδο από το 2006 έως το 2015 και επικεντρώνεται σε τρία ερωτήματα που σχετίζονται άμεσα με τις ενέργειες του Ταμείου: Ήταν ο ρόλος του ΔΝΤ στο σκέλος της κοινωνικής προστασίας κατάλληλος δεδομένης της εντολής του; Πόσο καλά έχει αντιμετωπίσει το ΔΝΤ τα ζητήματα κοινωνικής προστασίας; Σε ποιο βαθμό το έργο του ΔΝΤ για την κοινωνική προστασία ήταν αποτελεσματικό και θεωρήθηκε ως τέτοιο από τις χώρες μέλη;

Σύμφωνα με πληροφορίες η έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ θα εμπεριέχει «οριακές αναφορές» και για τα ελληνικά προγράμματα.

Το ΔΝΤ δημοσίως υποστηρίζει πως προσπαθεί να εξασφαλίσει ότι οι οικονομικές ρυθμίσεις που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των προγραμμάτων του λαμβάνουν υπόψη και τις ανάγκες των πιο ευάλωτων, αναπτύσσοντας ή ενισχύοντας τα κοινωνικά δίχτυα ασφαλείας. Αν και πράγματι το ΔΝΤ ενσωματώνει στόχους κοινωνικών δαπανών σε όλο και περισσότερα δανειοδοτικά προγράμματά για τη διασφάλιση δαπανών στην υγεία, στην παιδεία και σε άλλες παρεμφερείς προτεραιότητες, ωστόσο αυτό δεν μετουσιώνεται στην πράξη.

Μέρος της εξήγησης αφορά την αυστηρή λιτότητα των προγραμμάτων του ΔΝΤ. Καθώς οι χώρες δεσμεύονται με την εφαρμογή μιας αυστηρής οικονομικής πολιτικής, δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για κοινωνικές δαπάνες. Οι ελλείψεις στη χρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους υποδεικνύουν ότι δίνεται δευτερεύουσα σημασία από το ΔΝΤ στους στόχους για την υγεία και την παιδεία.

Να σημειωθεί πως το ΔΝΤ έβγαλε προ τριών εβδομάδων έκθεση που συμπεριλαμβάνει την Ελλάδα στις χώρες που το Ταμείο έχει φροντίσει για την προστασία των πλέον ευάλωτων ομάδων.

Όπως αναφέρει σχετικά, στις αρχές του 2017, οι ελληνικές αρχές έθεσαν σε εφαρμογή ένα εθνικό πρόγραμμα κοινωνικής προστασίας σε εθνικό επίπεδο, το οποίο παρέχει ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για εκείνους των οποίων το εισόδημα είναι κάτω από το 60% του επιπέδου φτώχειας.

Ακόμη, σημειώνει πως η Ελλάδα δρομολόγησε προγράμματα απασχόλησης που στοχεύουν σε άνεργους νέους και νοικοκυριά με ανέργους και επεκτείνει προγράμματα δημόσιας και κοινωνικής εργασίας και προγράμματα κατάρτισης για την καταπολέμηση της μακροχρόνιας ανεργίας, με τη στήριξη των διαρθρωτικών ταμείων της ΕΕ.

Τέλος, κατά το ΔΝΤ οι περικοπές δαπανών στο ελληνικό σύστημα υγείας επικεντρώθηκαν κυρίως στη μείωση των τιμών των φαρμάκων, όπου η Ελλάδα είχε από τις υψηλότερες κατά κεφαλήν δαπάνες στον ΟΟΣΑ και ταυτόχρονα θεσπίστηκαν αρκετά προγράμματα για την παροχή δωρεάν πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, συμπεριλαμβανομένων των κουπονιών υγείας και της γενικής κάλυψης σε υγειονομική περίθαλψη των ανασφάλιστων.