Η βιωσιμότητα του χρέους μετά το 2030 στο επίκεντρο των θεσμών

Το Ταμείο θεωρεί πως οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος (τα δημοσιονομικά ελλείμματα συν το κόστος αναχρηματοδότησης του χρέους) θα είναι κάτω από το 15% του ΑΕΠ έως το 2030, ωστόσο επιθυμεί το ίδιο να συμβεί για την περίοδο έως το 2040, οπότε εν συνεχεία το όριο των ακαθάριστων χρηματοδοτικών αναγκών στη βάση του οποίου το χρέος χαρακτηρίζεται βιώσιμο θα αυξηθεί στο 20% του ΑΕΠ.

Γιατί το ΔΝΤ υιοθετεί αυτή τη στάση;

Σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα, η απουσία περαιτέρω σημαντικής ελάφρυνσης του ελληνικού δημόσιου χρέους θα απαιτούσε την εξασφάλιση σημαντικά υψηλότερου δανεισμού από τις διεθνείς αγορές για την κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών, εγείροντας σοβαρές αμφιβολίες για τη βιωσιμότητας της δημοσιονομικής θέσης της χώρας.

Ενδεικτικά, βάσει του υφιστάμενου μακροοικονομικού σεναρίου, ο δανεισμός αυτός θα έπρεπε να ανέλθει, κατά μέσο όρο, σε επίπεδα άνω των 20 δισ. ευρώ ετησίως την περίοδο 2023-2033, σε περίπου 50 δισ. ευρώ ετησίως την περίοδο 2034-2043 και σε 80 δισ. ευρώ με110 δισ. ευρώ ετησίως την περίοδο 2044-2060.

Να σημειωθεί πως η Ελλάδα για την περίοδο έως το 2022 έχει δεχθεί πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ και πλέον η συζήτηση μεταξύ θεσμών και ελληνικής κυβέρνησης εστιάζει στα επίπεδα των πλεονασμάτων από το 2023 και μετά, με το ΔΝΤ να ζητά εξορθολογισμό τους. Όσο χαμηλότερα τα πλεονάσματα, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η ανάγκη ελάφρυνσης του χρέους.

Στο τραπέζι του Eurogroup

Στην βάση αυτή το Eurogroup της 22ας Μαΐου αναμένεται ότι θα περιγράψει το πλαίσιο των μέτρων ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους όπως ακριβώς έχει συμφωνηθεί στην Ουάσιγκτον ανάμεσα στον Ευκλείδη Τσακαλώτο, στον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και την Κριστίν Λαγκάρντ. Το Μέγαρο Μαξίμου προεξοφλεί πως αμέσως μετά την Πρωτομαγιά θα ξεκινήσουν σε τεχνικό επίπεδο οι συζητήσεις για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.

Στο μέτωπο του χρέους, στόχος της κυβέρνησης παραμένει η συνολική συμφωνία με μεσοπρόθεσμα μέτρα – επιμήκυνση της διάρκειας των δανείων, περίοδος χάριτος για την καταβολή τόκων κ.ά. – που θα εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του χρέους. Η ελληνική κυβέρνηση αλλά και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί έχουν καταστήσει σαφές σε όλα τα επίπεδα πως δεν πρέπει να σημειωθούν νέες καθυστερήσεις καθώς μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο το θετικό μομέντουμ της ελληνικής οικονομίας.

Στο πλαίσιο αυτό σημαντική κρίνεται και η Σύνοδος του G7 στο Μπάρι της Ιταλίας 11-13 Μαΐου, όπου θα βρίσκονται όλοι οι επικεφαλής των θεσμών και δεν αποκλείεται να συνεδριάσει και το Washington Group για το θέμα του χρέους.