Τροχιοδεικτικές για το χρέος στη σύνοδο του ΔΝΤ
Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα βρεθεί στο επίκεντρο της Εαρινής Συνόδου του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον στις 21-23 Απριλίου με την προσοχή της ελληνικής κυβέρνησης να στρέφεται στις διαφορετικές προσεγγίσεις που έχουν επί του θέματος Ευρωπαίοι και Ταμείο.
Οι διαφορές αυτές πρέπει να γεφυρωθούν άμεσα προκειμένου να υπάρξουν οι προϋποθέσεις για μια συμφωνία έως το Eurogroup της 22ας Μαΐου που θα περιλαμβάνει το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, τους μεσοπρόθεσμους δημοσιονομικούς στόχους και τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος.
Για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον ESM το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο εφόσον οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες παραμένουν κάτω από το όριο του 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2032 και γύρω στο 20% ως το 2060. Στις παραδοχές των Ευρωπαϊκών θεσμών λαμβάνεται ως δεδομένο ότι η Ελλάδα θα σημειώνει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για μεγάλο χρονικό διάστημα , κάτι που όμως δεν ισχύει ως παραδοχή για το ΔΝΤ.
Το ΔΝΤ για να αποκατασταθεί η βιωσιμότητα του χρέους έχει προτείνει μεταξύ άλλων τα εξής :
-Να υπάρξει περίοδο χάριτος μέχρι το 2040 για όλα τα δάνεια που έχει συνάψει η Ελλάδα με τους ευρωπαίους εταίρους, στη διάρκεια της οποίας οι τόκοι θα κεφαλαιοποιούνται. Αυτό συνεπάγεται παράταση της περιόδου χάριτος κατά 20 χρόνια για τα διμερή δάνεια του 2010 (GLF), 17 χρόνια για τα δάνεια του EFSF και κατά 6 χρόνια για τα δάνεια του ESM.
-Να υπάρξει παράταση της περιόδου αποπληρωμής μέχρι το 2070. Αυτό συνεπάγεται παράταση των λήξεων που προβλέπονται σήμερα κατά 30 χρόνια για τα διμερή δάνεια του 2010 (GLF), 14 χρόνια για τα δάνεια του EFSF και 10 χρόνια για τα δάνεια του ESM. Στην περίπτωση αυτή οι κεφαλαιοποιημένοι τόκοι της περιόδου χάριτος θα αποπληρώνονται ταυτόχρονα με το κεφάλαιο την περίοδο 2040-2070.
- Να δρομολογηθεί η επιστροφή στην Ελλάδα των κερδών των ομολόγων SMP και ANFA, ώστε να μειωθούν περαιτέρω το χρέος και οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες.
-Να υπάρξει σταθεροποίηση των επιτοκίων των δανείων των ESM, EFSF και των διμερών δανείων του 2010 (GLF) σε ανώτατο επίπεδο 1,5% για 30 χρόνια, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος αύξησης των σημερινών κυμαινόμενων επιτοκίων δανεισμού.
Κατά το ΔΝΤ υπό αυτές τις προϋποθέσεις, το χρέος θα μειωθεί σταδιακά από 183% του ΑΕΠ το 2018 σε 146% το 2030 και οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες θα παραμείνουν πολύ κάτω του 10% του ΑΕΠ την περίοδο μετά το 2020 με την προϋπόθεση πως τα πρωτογενή πλεονάσματα της Ελλάδος θα είναι αισθητά μικρότερα του 3,5% για την περίοδο μετά το 2021.