Ψάχνουν τρόπους να «γλυκάνουν» τη νέα μείωση των συντάξεων
Η μείωση των συντάξεων από το 2019 μέσω της σταδιακής κατάργησης της προσωπικής διαφοράς είναι το μεγάλο το «αγκάθι» που καλείται να διαχειριστεί πολιτικά η κυβέρνηση, δεδομένου ότι προκαλεί αναταράξεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και συνοδεύεται από μεγάλο πολιτικό κόστος.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο πλαίσιο της πολιτικής διαχείρισης του «τοξικού» αυτού θέματος ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης δήλωσε χθες στο ΣΚΑΪ πως η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να προσφέρει ακόμη και 14η σύνταξη σε όσους πληγούν από τα δημοσιονομικά μέτρα που θα φέρει η συμφωνία με τους δανειστές, εφόσον επιτευχθούν τα απαιτούμενα πλεονάσματα. Για τις συντάξεις, ειδικότερα, είπε πως τυχόν επιβάρυνση από τα μέτρα θα καλυφθεί «με τη 13η σύνταξη, με τη 14η σύνταξη με ό,τι χρειάζεται εφόσον έχουμε πλεονάσματα».
Προκειμένου να καταστήσει την περικοπή συντάξεων λιγότερο «βίαιη» η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου θα προτείνει στις συζητήσεις με τους θεσμούς την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς από ένα ύψος συντάξεων και άνω, ενώ θα προτείνει η περικοπή να γίνει σταδιακά και σε βάθος πενταετίας (αρχής γενομένης από το 2019).
Ωστόσο ακόμη και αν τα στελέχη των ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ και ESM δεχθούν το ελληνικό αίτημα βασική δέσμευση της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης Κατρούγκαλου, ότι θα διατηρηθεί το ύψος των υφιστάμενων κύριων συντάξεων θα έχει εκπέσει.
Σε κάθε περίπτωση στις διαπραγματεύσεις που θα εκκινήσουν την επομένη εβδομάδα μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών δεν θα γίνει μόνον αυστηρή οριοθέτηση των μέτρων που θα εφαρμοστούν το 2019 για να επιτευχθεί ο μεσοπρόθεσμος δημοσιονομικός στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ, αλλά και των αντισταθμιστικών μέτρων, δηλαδή των παρεμβάσεων με τις οποίες η κυβέρνηση θα στηρίξει ανέργους και ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες από τα νέα μέτρα λιτότητας εκτιμώμενου ύψους 2,8 – 3 δισ. ευρώ.
Τα αντισταθμιστικά μέτρα που επεξεργάζονται το υπουργείο Εργασίας και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης σε αυτή τη βάση δεν περιλαμβάνουν τη χορήγηση 13ης -και πολύ περισσότερο- και 14ης σύνταξης, αλλά μια σταδιακή ελάφρυνση των ασφαλιστικών εισφορών της μισθωτής εργασίας και ένα πακέτο στήριξης της εργασίας για τη δημιουργία 100.000 θέσεων απασχόλησης.
Είναι πάντως ξεκάθαρο πως τα αντισταθμιστικά μέτρα δεν θα είναι «ευρείας κλίμακας», δηλαδή δεν θα αποζημιώσουν όλους όσους θα χάσουν από τις παρεμβάσεις στο αφορολόγητο και στις συντάξεις, αλλά συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες.