Πώς θα μοιάζει η απόφαση για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους

Πηγές από το Βερολίνο και την Ουάσιγκτον δεν επιβεβαίωναν έως και χθες το βράδυ τις σχετικές πληροφορίες, επιμένοντας πως στη συνάντηση θα εξεταστεί η ατζέντα της Ομάδας της G20 που διεξαχθεί στις 17 και 18 Μαρτίου 2017 στο Baden-Baden στη Γερμανία.

Η ελληνική πλευρά θέλει μια πολιτική απόφαση για τα πρωτογενή πλεονάσματα και για το χρέος προκειμένου να οριοθετηθεί πιο σύντομα το πλαίσιο της τεχνικής συμφωνίας με τους θεσμούς επί αθηναϊκούς εδάφους. Ο λόγος είναι απλός. Άλλη δημοσιονομική προσπάθεια χρειάζεται στην περίπτωση που το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% διατηρηθεί έως το 2023, άλλη εφόσον διατηρηθεί έως το 2025 και διαφορετική εάν τελικά παραμείνει αμετάβλητη η γερμανική θέση για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% έως το 2028. Το ΔΝΤ έχει ξεκαθαρίσει πως ειδικά το τελευταίο αυτό σενάριο θα ήταν βλαπτικό για την οικονομία και θα προκαλούσε και διαρκή πολιτική αποσταθεροποίηση. Στη βάση αυτή έχει ζητήσει τα υψηλά πλεονάσματα να διαρκέσουν έως το 2021.

Αφού καθοριστεί το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων θα είναι ύστερα πιο βατός ο υπολογισμός της ελάφρυνσης του χρέους που θα απαιτηθεί προκειμένου η Ελλάδα να αποκτήσει βιώσιμο χρέος. Το ΔΝΤ τονίζει διαρκώς την ανάγκη σημαντικά μεγαλύτερης ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους, ώστε να διατηρηθούν οι χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας εντός ενός πλαισίου 15%-20% του ΑΕΠ, που θεωρεί βιώσιμο.

Για να επιτευχθεί ο στόχος του 15% το ΔΝΤ θέλει να προσδιοριστούν από τώρα τα μετρά που θα εφαρμοστούν μετά το 2018 για την ελάφρυνση του χρέους ώστε να τα εντάξει στην έκθεση βιωσιμότητάς του χρέους του (DSA).

Σύμφωνα με εμπλεκόμενους στις διαβουλεύσεις η μεσοπρόθεσμη ελάφρυνση του χρέους - το πιθανότερο - θα βασίζεται στην απόφαση του Eurogroup του Μάιου 2016 και με παραλλαγές, τα μέτρα που θα υιοθετηθούν θα αφορούν:

• Στην κατάργηση του επιτοκιακού «καπέλου» που καταβάλλει η Ελλάδα στο επιτόκιο των δανείων που αντλήθηκαν για να υλοποιηθεί η επαναγορά ομολόγων. Αυτό έγινε στο πλαίσιο των βραχυπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους και αναμένεται πως θα γίνει και στο πλαίσιο των μεσοπρόθεσμων, καθώς θεωρείται κάτι πολιτικά ανώδυνο και εύκολο.
• Στην αξιοποίηση των κεφαλαίων που δεν χρησιμοποιήθηκαν στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, με στόχο να επαναγοραστούν υφιστάμενα δάνεια. Το ΔΝΤ θεωρεί μέχρι σήμερα πως ένα κεφαλαιακό μαξιλάρι 10 δισ. ευρώ είναι απαραίτητο για τις ελληνικές τράπεζες. Ωστόσο, πηγές της ευρωζώνης και της ελληνικής πλευράς θεωρούν πως το ΔΝΤ θα μπορούσε να μειώσει στα 5 δισ. ευρώ τη σχετική αξίωση - διαφοροποιώντας έτσι και το DSA του- και ταυτόχρονα να προσδιοριστεί ποιο μέρος του ελληνικού χρέους θα επαναγοραστεί (π.χ. δάνεια του ΔΝΤ).
• Στην επιστροφή των κερδών του Ευρωσυστήματος (SMP’s και ANFA’s) από τα ελληνικά ομόλογα, με στόχο να επαναγοραστούν υφιστάμενα δάνεια (π.χ. δάνεια του ΔΝΤ). Και αυτή η παρέμβαση θεωρείται πολιτικά ανώδυνη και εύκολη.
• Στην επιμήκυνση των δανείων που έχει διαθέσει ο ESM στην Ελλάδα. Το μέτρο αυτό είναι και το δυσκολότερο πολιτικά, αφού προκύπτει απώλεια για τους πιστωτές σε όρους καθαρής παρούσας αξίας. Το ΔΝΤ έχει ζητήσει στο παρελθόν η διάρκεια των δανείων του ESM, του EFSF και των διμερών δανείων από τα κράτη της ευρωζώνης (GLF να επεκταθεί έως και το 2070 κάτι που έχουν απορρίψει η Γερμανία και η Ευρωζώνη γενικότερα. Η Ευρωζώνη επιμένει να επιμηκύνει μόνο τα δάνεια του ESM και αυτά πάλι με αρκετές επιφυλάξεις. Σύμφωνα με τους γνωρίζοντες αυτό το κομμάτι των παρεμβάσεων θα μπορούσε να λάβει μια διαφορετική ενδυμασία ώστε να γίνει πολιτικά εύπεπτο.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η συζήτηση για τον προσδιορισμό των εν λόγω παρεμβάσεων θα μπορούσε να ανοίξει επισήμως στο Eurogroup του Απριλίου εάν έως τότε έχει υπάρξει συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών στελεχών.

Διαβάστε επίσης

Στόχος πλέον η 20η Μαρτίου

Το δεξί χέρι της Μέρκελ απειλεί την Ελλάδα με διακοπή της χρηματοδότησης

Ο Δραγασάκης δεν αποκλείει σύγκρουση με το ΔΝΤ