Στρατηγική κωλυσιεργίας για «προληπτικά» μέτρα και προαπαιτούμενα

Οι καθυστερήσεις αυτές οδήγησαν την προηγούμενη Πέμπτη τους Θεσμούς να ξεκαθαρίσουν στον Ευκλείδη Τσακαλώτο πως τα κλιμάκια δεν θα επιστρέψουν στην Αθήνα εάν πρώτα δεν υπάρξει συμφωνία για την προληπτική νομοθέτηση μέτρων για μετά το 2019. Χθες κατά την ακρόαση του επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ στην Ευρωβουλή το θέμα αυτό αναδείχτηκε από πολλούς βουλευτές, οι οποίοι υπογράμμισαν πως κάτι τέτοιο δεν είναι συμβατό με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, ωστόσο ο κ. Ρέγκλινγκ δεν απάντησε σε καμία από τις σχετικές αναφορές, δίνοντας έτσι το στίγμα των προθέσεών του ESM και των λοιπών Θεσμών.

Πάντως, παρά τις διαρροές από κυβερνητικές πηγές και αξιωματούχους των Θεσμών για τεχνική προετοιμασία ενός πακέτου μέτρων που θα περιλαμβάνει μέτρα όπως π.χ. μειώσεις στο αφορολόγητο ήδη από το 2018 και το οποίο θα στοχεύει σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% έως το 2023 και 3% έως το 2028, αυτές οι διεργασίες παρουσιάζονται από συνεργάτες του Ευκλείδη Τσακαλώτου ως «ασκήσεις επί χάρτου», ενώ και πηγές του Μαξίμου επαναλαμβάνουν πως «τίποτα δεν θα κλείσει εάν δεν υπάρξει συμφωνία για όλα τα θέματα ταυτόχρονα».

Για να υπάρξει αυτή η συμφωνία η Ελλάδα θα πρέπει να περιγράψει και να νομοθετήσει – στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Πολιτικής 2018-2011 – τα προληπτικά μέτρα για μετά το 2019, ενώ πιθανότατα θα ζητηθεί και από τη ζώνη του ευρώ να παραμετροποιήσει τη λύση που έχει προτείνει για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Αν συμφωνηθούν τα δύο αυτά θέματα θα υπάρξουν οι προϋποθέσεις για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Το πότε θα γίνει αυτό θα εξαρτηθεί από την ταχύτητα της νομοθέτησης. Και στο θέμα αυτό οι Θεσμοί είναι πρόσθετα επικριτικοί για την ελληνική πρόοδο.

Όπως αναφέρουν, αν και η συζήτηση μετά το Νοέμβριο έχει επικεντρωθεί στα προληπτικά μέτρα που θα επιτρέψουν στο ΔΝΤ να μετάσχει χρηματοδοτικά στο ελληνικό πρόγραμμα, ωστόσο έχουν μείνει αισθητά πίσω τα προαπαιτούμενα της δεύτερης αξιολόγησης τα οποία εν πολλοίς έχουν περιγραφεί στο προσχέδιο του Συμπληρωματικού Μνημονίου (Supplemental MoU) του Νοεμβρίου. Η εφαρμογή των μέτρων αυτών κατά την κυβερνητική παραδοχή έχει προχωρήσει κατά 35% και υπολείπεται ένα ακόμη 65%.

Ενδεικτικά εκκρεμούν το θέμα του εξωδικαστικού μηχανισμού οφειλών, η κατάργηση των φοροαπαλλαγών προς τις επιχειρήσεις που κρίνονται αναποτελεσματικές, η αλλαγή του πλαισίου φορολογικής μεταχείρισης της ναυτιλιακής κοινότητας, η μεταρρύθμιση του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, περιλαμβανομένων των μέτρων για τους πλειστηριασμούς περιουσιακών στοιχείων, οι αλλαγές στη φορολογία που διέπει τις συγχωνεύσεις και εξαγορές, η επιτάχυνση των διαδικασιών εγγραφής και διαγραφής από το μητρώο ΦΠΑ, κ.α...

Τέλος, σε σχέση με το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ για την Ελλάδα στις 6 Φεβρουαρίου πηγές που είναι σε γνώση των διεργασιών ανέφεραν στο CNN Greece πως «δεν θα πρέπει να αναμένεται τίποτα περισσότερο πέραν από μια απλή παράθεση απόψεων για τις δύο εκθέσεις που θα παρουσιαστούν σε αυτό».

Σε αυτές τις εκθέσεις τα στελέχη του Ταμείου θα επαναλαμβάνουν πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η «ευάλωτη» δομή των ελληνικών δημόσιων οικονομικών που οφείλεται στις «δυσβάσταχτες» συνταξιοδοτικές δαπάνες που χρηματοδοτούνται από υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, πως θα πρέπει να εξυγιανθούν οι ισολογισμοί των τραπεζών και των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα, πως θα πρέπει να εξαλειφθούν τα «διάχυτα» διαρθρωτικά εμπόδια στις επενδύσεις και την ανάπτυξη και πως θα πρέπει να ελαφρυνθεί περαιτέρω το «δυσβάσταχτο» βάρος του δημόσιου χρέους.

Μόνον παρεμβάσεις από την Ελλάδα και την ευρωζώνη που θα κινούνται προς τις συγκεκριμένες κατευθύνσεις θα μπορέσουν να κλειδώσουν τη χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, με την ηγεσία του Ταμείου να έχει καταστήσει σε όλους σαφές (περιλαμβανομένων των Γερμανών) πως δεν θα κάνει «εκπτώσεις» και υποχωρήσεις.