Κυβέρνηση: «Δούρειος Ίππος» η ανάλυση χρέους του ΔΝΤ

H ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους που θα εξετασθεί στις 6 Φεβρουαρίου στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του ΔΝΤ και την οποία έφερε χθες πρώτο στη δημοσιότητα το CNΝ Greece αναφέρει πως τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα υιοθετούν ένα σημαντικά πιο αισιόδοξο σενάριο βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους σε σύγκριση με εκείνο του Ταμείου. Αυτό κυρίως λόγω των πιο αισιόδοξων παραδοχών για την πορεία του πρωτογενούς αποτελέσματος, για την αύξηση του ονομαστικού ΑΕΠ και σε μικρότερο βαθμό, λόγω διαφορετικών εκτιμήσεων για τις ιδιωτικοποιήσεις και τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.

Στο βασικό σενάριο του ΔΝΤ το ελληνικό χρέος αναμένεται να φτάσει στο 170% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 και στο 164% του ΑΕΠ μέχρι το 2022, αλλά εν συνεχεία θα αυξηθεί, φτάνοντας περίπου στο 275% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, καθώς το κόστος του χρέους θα αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου, καθώς ο δανεισμός από τις αγορές θα αντικαθιστά τα χαμηλότοκα δάνεια του επισήμου τομέα. Αυτή η εξέλιξη θα αντισταθμίσει όποια πιθανά οφέλη από την αύξηση του ΑΕΠ και τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα. Στη βάση των προβλέψεων αυτών το ΔΝΤ αναμένει πως οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος θα ανέλθουν στο 15% του ΑΕΠ ήδη από το 2024 και στο 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2031, φθάνοντας περίπου το 33% από το 2040 και περίπου το 62% του ΑΕΠ μέχρι το 2060.

H ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους των ευρωπαϊκών θεσμών προβλέπει μια πτωτική πορεία του χρέους σε όλο τον ορίζοντα προβολής με τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες να είναι κάτω από το 20% του ΑΕΠ μέχρι το 2040. Το χρέος αναμένεται να μειωθεί κάτω από 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2030 και να σταθεροποιηθεί οριακά πάνω από το 100% του ΑΕΠ κατά τη διάρκεια του 2030 -2060.Οι ακαθάριστες δανειακές ανάγκες παραμένουν πολύ κάτω από το 15% του ΑΕΠ μέχρι το 2030, έως το 20% του ΑΕΠ από το 2040 και μετά και οριακά υπερβαίνουν αυτό το όριο κατά το διάστημα 2050 -2060.

Στη βάση αυτή το ΔΝΤ σημειώνει πως η διαφορά των προβολών των Ευρωπαίων με εκείνες του Ταμείου για το χρέος και τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος έως το 2060 ανέρχεται σε περισσότερο από 170% και 40%του ΑΕΠ αντίστοιχα.

Στο σημείο αυτό το ΔΝΤ σημειώνει πως σύμφωνα με την ευρωπαϊκή ανάλυση ο πρωταρχικός στόχος για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ υποτίθεται ότι πρέπει να επιτευχθεί έως το 2018 και να διατηρηθεί για μια δεκαετία (2028). Σταδιακά αυτός μειώνεται στο 3,2% του ΑΕΠ έως το 2030 και συγκλίνει με την παραδοχή του ΔΝΤ για πλεόνασμα ύψους 1,5% του ΑΕΠ μόνο το 2040. «Η υπόθεση αυτή είναι ο βασικός παράγοντας που διαφοροποιεί την ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ», σημειώνει το Ταμείο και υπογραμμίζει πως «εισάγοντας αυτή την υπόθεση (σ.σ. υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2040) στο βασικό σενάριο του ΔΝΤ αυτό θα οδηγούσε το χρέος και τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες κατά περίπου 140% και 30% χαμηλότερα μέχρι το 2060».

Ο «Δούρειο Ίππος»

Η κυβέρνηση θεωρεί αυτή την τελευταία αναφορά του ΔΝΤ εξαιρετικά κρίσιμη. Όπως υποστηρίζουν αρμόδια στελέχη, αν το ΔΝΤ δεχθεί πως μέσα από συγκεκριμένο μείγμα περιοριστικής δημοσιονομικής πολιτικής οι υποθέσεις των Ευρωπαίων για μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα έως το 2040 μπορούν τελικά να επιτευχθούν, η μεταξύ τους απόσταση στην ανάλυση βιωσιμότητας θα μειωνόταν στο 30% του ΑΕΠ για το χρέος και στο 10% για τις ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες.

«Σε μια τέτοια περίπτωση οι διαφορές των δύο αναλύσεων για το χρέος δεν θα ήταν σημαντικές. Άρα η κουβέντα επιστρέφει στα πρωτογενή πλεονάσματα και το Ταμείο ρίχνει και αυτό το μπαλάκι στην ελληνική πλευρά», σημειώνει κυβερνητικό στέλεχος στο CNN Greece.

Πάντως το εάν η ερμηνεία που δίνει η κυβέρνηση στην έκθεση του ΔΝΤ είναι ορθή ή όχι θα καταδειχτεί στις 6 Φεβρουαρίου στο Εκτελεστικό Συμβούλιο του Ταμείου από όπου θα διαφανεί το εάν το Ταμείο διατίθεται να μείνει στην Ελλάδα με την προϋπόθεση εφαρμογής ενός νέου προγράμματος σκληρής λιτότητας, κάτι που ωστόσο δημοσίως και επανειλημμένα η ηγεσία του ΔΝΤ έχει υπογραμμίσει πως δεν επιθυμεί.