Αποκαλυπτικά στοιχεία του ΣΕΒ για το μη μισθολογικό κόστος στην Ελλάδα

Επικαλούμενοι στοιχεία του ΟΟΣΑ για τη φορολόγηση και τις εισφορές εργαζομένων στις διάφορες χώρες μέλη του Οργανισμού οι αναλυτές του ΣΕΒ αναφέρουν πως στην Ελλάδα όταν ένας μισθωτός αμείβεται λίγο καλύτερα από το «χιλιάρικο» (1.000 ευρώ) πολύ σύντομα το κράτος φτάνει να ισπράττει κοντά στο ήμισυ του συνολικού κόστους του εργοδότη.

Αντίστοιχα, πρόσφατα στοιχεία από λογιστήρια επιχειρήσεων που επικαλείται ο ΣΕΒ δείχνουν ότι ειδικά για υψηλόμισθο στέλεχος εταιρείας στην πράξη το κράτος εισπράττει πάνω από 55% του συνολικού κόστους που καταβάλλει η επιχείρηση.

Κατά τον Σύνδεσμο αυτές οι «μέσες» επιβαρύνσεις εν μέρει αποκαλύπτουν πως οι υψηλότατες ασφαλιστικές εισφορές μαζί με την υπερπροοδευτική φορολογία αποθαρρύνουν την αύξηση των απολαβών ενός μισθωτού.

Ένα συγκεκριμένο παράδειγμα που προέρχεται από λογιστήριο εταιρείας μέλους του ΣΕΒ είναι ενδεικτικό:

Για έναν μηχανικό (ασφαλισμένο στο ΤΣΜΕΔΕ, που είναι «ευγενές ταμείο») με μικτό μισθό 2.500 ευρώ (συνολικό κόστος εργοδότη 3.114 ευρώ) ο εργοδότης αποφασίζει να δώσει αύξηση, για να ανταμείψει τη συστηματική προσπάθεια και καλή απόδοσή του.

Του αυξάνει συνεπώς τον μικτό μισθό στις 3.500 ευρώ (κόστος εργοδότη 4.360 ευρώ). Στο τέλος, η αύξηση αυτή κοστίζει 1.246 ευρώ στον εργοδότη και ο εργαζόμενος ανταμείβεται για την παραγωγικότητα του με επιπλέον καθαρές αποδοχές 396 ευρώ. Το κράτος από την άλλη εξασφαλίζει για τον εαυτό του επιπλέον έσοδο 850 ευρώ, δηλαδή το 68,2% της αύξησης πηγαίνει στο κράτος!

Ειδικά μάλιστα στην περίπτωση αυτή, η διαφορά ανάμεσα στον μηχανικό (ασφαλισμένο στο ΤΣΜΕΔΕ) και στον μισθωτό ασφαλισμένο στο ΙΚΑ είναι ότι με την ίδια αύξηση μικτών αποδοχών, ο εργαζόμενος ασφαλισμένος στο ΤΣΜΕΔΕ λαμβάνει μια καθαρή αύξηση που είναι μειωμένη κατά 15% – αυτό συμβαίνει λόγω των υψηλών εισφορών στο ΤΣΜΕΔΕ που ξεπερνούν ακόμα και τις υψηλές εισφορές ενός αντίστοιχου μισθωτού στο ΙΚΑ.