Η Γερμανία αποφασίζει, το ΔΝΤ παρακολουθεί
Πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν ταύτιση μεταξύ των συμφερόντων του ΔΝΤ και της Γερμανίας στην τρέχουσα διαχείριση της ελληνικής κρίσης. Οι ίδιοι θεωρούν πως το Ταμείο έχει τη δυνατότητα ελιγμών και ευχέρεια κινήσεων. Ωστόσο, στην πραγματικότητα οι επιλογές του ΔΝΤ είναι περιορισμένες.
Αυτό δεν ισχύει για τη Γερμανία, η οποία έχει κεντρικό ρόλο στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων κάτι που αναμένεται να καταδειχθεί και στην προσεχή συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ.
Ο καθηγητής οικονομικών του πανεπιστημίου του Στάνφορντ Τζόν Τέιλορ προσφάτως αναφέρθηκε στο «συσχετισμό δυνάμεων» στην υπόθεση του ελληνικού χρέους και ειδικά στον κυρίαρχο ρόλο της Γερμανίας έναντι του ΔΝΤ.
Αναφερόμενος, σε πάνελ που παρακολούθησε το CNN Greece στο ελληνικό χρέος, ο Τέιλορ -ο οποίος θεωρείται φαβορί για το Νόμπελ Οικονομικών- περιέγραψε το πως οι χειρισμοί του 2010 εκ μέρους του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή αδιέξοδη κατάσταση και χρωμάτισε τον κυρίαρχο ρόλο της Γερμανίας έναντι του ΔΝΤ.
Συγκεκριμένα δήλωσε τα εξής: «Το ΔΝΤ παραβίασε την πολιτική του το 2010 όταν δάνεισε στην Ελλάδα. Το χρέος δεν ήταν βιώσιμο. Και αν και πολλοί από εμάς τους το είπαμε τότε, αυτοί άλλαξαν τους κανόνες τους και το έκαναν. Ήταν μια απογοήτευση. Τώρα, το ΔΝΤ έχει αναγνωρίσει τον εσφαλμένο υπολογισμό του και χαίρομαι που το κάνουν. Αυτό που συνέβη ήταν ουσιαστικά ένα bail out (.σ.σ.μια κρατική διάσωση) και τελικά μείναμε με την Ελλάδα να χρωστά στην Γερμανία, αντί του ιδιωτικού τομέα. Αυτό ήταν ένα λάθος. Αυτό το λάθος συνέβη μόνο μία φορά, με την Ελλάδα και ποτέ πριν. Είμαι αισιόδοξος ότι δεν θα συμβεί στο μέλλον».
Η στοχευμένη επισήμανση του Τέιλορ πως η Ελλάδα χρωστά στη Γερμανία περιγράφει και το «συσχετισμό δυνάμεων» στην υπόθεση του ελληνικού χρέους. Το ΔΝΤ εμφανίζεται να πιέζει για μεγαλύτερη διαγραφή χρέους, «πατώντας» στο γεγονός ότι το Γερμανικό κοινοβούλιο έχει βασίσει τη χρηματοδοτική υποστήριξη της Ελλάδος στην συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα. Ωστόσο, το γεγονός ότι ο ESM ήδη τους τελευταίους 16 μήνες δανείζει την Ελλάδα χωρίς αυτή να έχει πρόγραμμα με το ΔΝΤ, καθιστά αδύναμη τη διαπραγματευτική του θέση.
Όπως επισημάνθηκε και στην καλοκαιρινή απολογιστική έκθεση του Ανεξάρτητου Γραφείου Αξιολόγησης του ΔΝΤ για το ελληνικό πρόγραμμα του 2010 «συνολικά η ανάγκη επίτευξης συμφωνίας του κλιμακίου του ΔΝΤ με τους άλλους πιστωτές για κρίσιμα μακροοικονομικά ζητήματα που θα επέτρεπαν στο Ταμείο να λάβει τις διαβεβαιώσεις που χρειαζόταν για να παράσχει χρηματοδότηση ήταν κάτι που μείωσε την ευελιξία του, καθώς οποιαδήποτε αλλαγή έπρεπε να συμφωνηθεί αμοιβαία από όλους του θεσμούς».
Αν και σήμερα δίνεται μια εντύπωση ανεξαρτητοποίησης του ΔΝΤ έναντι των άλλων θεσμών, η μειωμένη αυτή ευελιξία του Ταμείου στην λήψη αποφάσεων εξακολουθεί να υφίσταται.