Ανατροπή στη φορολογία των επιχειρήσεων με δικαστική απόφαση

Όπως αναφέρεται στις δικαστικές αποφάσεις, ο Κώδικας Φορολογίας Εισοδήματος προβλέπει, ότι από το καθαρό εισόδημα των επιχειρήσεων αφαιρούνται οι δαπάνες «για τη συντήρηση και επισκευή των επαγγελματικών γενικά εγκαταστάσεων, μηχανημάτων και αυτοκινήτων οχημάτων».

Ειδικότερα, για τα επιβατικά αυτοκίνητα ιδιωτικής χρήσης μέχρι 1.600 κυβικά εκατοστά, εκπίπτουν οι δαπάνες συντήρησης, επισκευής, κυκλοφορίας και αποσβέσεων και τα μισθώματα που καταβάλλονται σε εταιρεία χρηματοδοτικής μίσθωσης (leasing) ή σε οποιονδήποτε άλλον τρίτο, σε ποσοστό 70% του ύψους αυτών, εφόσον τα αυτοκίνητα αυτά χρησιμοποιούνται για τις ανάγκες της επιχείρησης. Για αυτοκίνητα μεγαλύτερου κυβισμού, εκπίπτει ποσοστό 35% των δαπανών.

Όπως μεταδίδει το αθηναϊκό πρακτορείο, κατόπιν αυτού, το ΣτΕ διέγραψε 87.990 ευρώ που είχαν καταλογιστεί σε εταιρεία από τον προϊστάμενο του Εθνικού Ελεγκτικού Κέντρου, ως λογιστικές διαφορές

Στη συγκεκριμένη περίπτωση κατά το φορολογικό έλεγχο σε εταιρεία, ποσό 63.117 ευρώ που αφορούσε τις δαπάνες συντήρησης κλπ αυτοκινήτων κάτω των 1.600 κυβικών της επιχείρησης, δεν αναγνωρίστηκε ως δαπάνη και καταλογίστηκε ως λογιστική διαφορά, με το αιτιολογικό ότι τα αυτοκίνητα αυτά χρησιμοποιούνται για τις προσωπικές ανάγκες των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας και των πωλητών της.

Τα Διοικητικά Δικαστήρια διέγραψαν τη λογιστική αυτή διαφορά, καθώς η φορολογική αρχή δεν απέδειξε ότι τα αυτοκίνητα της επιχείρησης τα χρησιμοποιούσαν για τις προσωπικές τους ανάγκες τα μέλη του ΔΣ και οι υπάλληλοί της.

Ακόμη, η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε και προσέθεσε ως λογιστική διαφορά στα καθαρά κέρδη της επιχείρησης, το ποσό των 19.972 ευρώ από τον λογαριασμό στον οποίο καταχωρίζονται οι δαπάνες αγοράς καυσίμων, τόσο των ιδιόκτητων αυτοκινήτων της εταιρείας, όσο και των μισθωμένων, καθώς και των αυτοκινήτων των υπαλλήλων της. Και αφαιρέθηκε το ποσό αυτό από το Εθνικό Ελεγκτικό Κέντρο, με το αιτιολογικό ότι με το ποσό αυτό καλύφθηκαν προσωπικές ανάγκες των υπαλλήλων της επιχείρησης και δεν πρόκειται για παραγωγική δαπάνη.

Το εν λόγω ποσό διαγράφηκε από τη Δικαιοσύνη ως λογιστική διαφορά, καθώς η φορολογική αρχή δεν απέδειξε, με συγκεκριμένα στοιχεία, το αντίθετο.

Επίσης, μεταξύ των λογιστικών διαφορών που προστέθηκαν από τη φορολογική αρχή στα καθαρά κέρδη της επιχείρησης, ήταν και κονδύλιο 4.900 ευρώ. Το ποσό αυτό δαπανήθηκε για αγορά ειδών καθαριότητας, αναψυκτικών, καφέδων κλπ για το προσωπικό και τους πελάτες της εταιρείας.

Τα Διοικητικά Δικαστήρια διέγραψαν αυτή τη λογιστική διαφορά, καθώς αποφάνθηκαν ότι είναι εκπεστέα, καθώς αποτελεί παραγωγική δαπάνη.