Πού διαφωνούν Ελλάδα και ΔΝΤ για το χρέος

Ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Τζέρι Ράις κατά την καθιερωμένη ενημέρωση Τύπου χθες στην Ουάσιγκτον υπογράμμισε πως το τρέχον πακέτο πολιτικών που εφαρμόζεται στην Ελλάδα είναι συνεπές με πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ (δηλαδή τα μέτρα που έχουν ληφθεί οδηγούν σε πλεόνασμα 1,5% και όχι 3,5% του ΑΕΠ).

«Δεν θα χρειαστούν νέα μέτρα εάν η ελάφρυνση του χρέους προσαρμοστεί σε αυτό το στόχο. Μπορούμε να στηρίξουμε ένα πρόγραμμα βασισμένο σε ένα μακροπρόθεσμο στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει πως δεν ζητάμε πρόσθετη λιτότητα και νέα μέτρα», τόνισε χαρακτηριστικά ο Ράις.

Να σημειωθεί πως ήταν η πρώτη φορά που το ΔΝΤ έκανε λόγο για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ σε μακροπρόθεσμη βάση, δηλαδή πέραν της δεκαετίας που προσδιορίζει την μεσοπρόθεσμη βάση που έχει συμφωνήσει το Eurogroup με την Ελλάδα.

Σε κάθε περίπτωση το αίτημα του ΔΝΤ για «προσαρμογή» των βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων για το χρέος σε στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ δείχνει πως το Ταμείο αμφισβητεί ανοικτά το γεγονός ότι οι αποφάσεις του Eurogroup της 25ης Μαΐου – τόσο για το χρέος όσο και για το πλεόνασμα- μπορούν να οδηγήσουν σε βιώσιμο χρέος.

Η αμφισβήτηση αυτή δημιουργεί προβλήματα και στην ελληνική κυβέρνηση η οποία τις τελευταίες εβδομάδες είχε υιοθετήσει τη θέση πως ότι η απόφαση του Eurogroup της 25ης Μαΐου για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους είναι συμβατή με χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα.

Μπορεί ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης δημοσίως να έχει δηλώσει πως η απομείωση του δημοσίου χρέους και οι προϋποθέσεις βιωσιμότητας του πρέπει να είναι συμβατές με θετικούς, αλλά ρεαλιστικούς στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων, ωστόσο έχει παράλληλα τονίσει πως «μπορούμε να μειώσουμε τα πρωτογενή πλεονάσματα σε ρεαλιστικά επίπεδα χωρίς να αλλάξουμε αυτό που έχει δεσμευτεί να κάνει το Eurogroup». Αυτό είναι κάτι που το ΔΝΤ ξεκαθαρίζει πως δεν γίνεται, καθώς απαιτείται ελάφρυνση χρέους μεγαλύτερη από αυτή που περιγράφεται στην απόφαση της Ευρωομάδας.

Η θέση της Ελλάδος πηγάζει μέσα από την ανάγκη για συμβιβασμό με τη Γερμανία και τον ESM, κάτι που όμως το ΔΝΤ δεν λαμβάνει στον ίδιο βαθμό υπόψη.

Να σημειωθεί πως ο ορισμός της βιωσιμότητας του χρέους που έδωσε το Eurogroup της 25ης Μαΐου προβλέπει πως η βιωσιμότητα κρίνεται σε σχέση με το δείκτη των ακαθάριστων αναγκών εξυπηρέτησης του χρέους και ειδικότερα από το εάν οι δαπάνες για τοκοχρεολύσια θα ξεπερνούν το 15% του ΑΕΠ έως το 2030 και το 20% του ΑΕΠ μετά τα μέσα του 2030.

Η Ελλάδα εμφανίζεται σήμερα να υποστηρίζει πως μειώνοντας ήδη από το 2019 το στόχο για τα πρωτογενή πλεονάσματα στο 2,5% του ΑΕΠ (από 3,5% που προβλέπεται σήμερα) είναι δυνατή η επίτευξη των ακαθάριστων αναγκών εξυπηρέτησης του χρέους που προβλέπει η συμφωνία με τους δανειστές, εντός μάλιστα του πλαισίου των βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων που έχει οριοθετήσει το Eurogroup.

Το ΔΝΤ υποστηρίζει από την πλευρά του πως οποιοδήποτε στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα άνω του 1,5% του ΑΕΠ θα απαιτήσει πρόσθετα μέτρα εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης και πως για να χαρακτηριστεί βιώσιμο το χρέος απαιτούνται πρόσθετες παρεμβάσεις πέραν των συμφωνημένων.