Αλλάζει χέρια ιδιωτική και δημόσια περιουσία ύψους 1,2 τρισ. ευρώ

Δεν είναι λίγοι οι ακαδημαϊκοί, οι πολιτικοί, οι δημόσιοι λειτουργοί και οι τραπεζίτες που υποστηρίζουν πως με τον τρόπο αυτό το κράτος θα απολέσει τον παρεμβατικό του ρόλο σε κρίσιμους τομείς της οικονομίας.

Οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων, η δηλωμένη στην εφορία ακίνητη περιουσία φυσικών και νομικών προσώπων, αλλά και η ακίνητη δημόσια περιουσία, μαζί με τις Δημοσιές Επιχειρήσεις Κοινής Ωφελείας, αθροίζονται σε αξία σε ένα ποσό που αγγίζει τα 1,2 τρισ. ευρώ και το οποίο πλέον δεν θα τυγχάνει της προστασίας του Δημοσίου – όπου αυτή παρεχόταν- αλλά θα είναι στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων και ειδικά μη ελληνικών.

Να σημειωθεί πως σήμερα οι καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι 122 δισ. ευρώ. Η δηλωμένη αξία της ακίνητης περιουσίας νοικοκυριών και επιχειρήσεων –βάσει της οποίας υπολογίζεται ο ΕΝΦΙΑ- ανέρχεται σε 700 δισ. ευρώ. Την ίδια στιγμή τα περισσότερα από 71.000 ακίνητα του Ελληνικού Δημοσίου που βρίσκονται στην επικράτεια – αλλά και στο εξωτερικό- έχουν αντικειμενική αξία 272 δισ. ευρώ (σύμφωνα με την Κτηματική Εταιρείας του Δημοσίου (ΚΕΔ). Τέλος, η αξία των ΔΕΚΟ και άλλων νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, μετοχές των οποίων ελέγχει το Δημόσιο αποτιμώνται στα 7 δισ. ευρώ (εξ αυτών συμμετοχές ύψους τα 5,8 δισ. ευρώ θα αξιοποιηθούν από το ΤΑΙΠΕΔ).

Όλα προς πώληση

Αλλά το κατά πόσο αυτό είναι ένα κινδυνολογικό σενάριο, μέλλει να καταδειχτεί. Με το τρίτο Μνημόνιο ο έλεγχος του τραπεζικό συστήματος πέρασε εν πολλοίς στη Φρανκφούρτη και στον SSM, αλλά και σε διεθνή Funds τα οποία έχουν ήδη βάλει στο μάτι ακίνητα- φιλέτα υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, αλλά και τις ίδιες τις επιχειρήσεις αυτές, ειδικά στις περιπτώσεις που έχουν κυρίαρχη θέση σε μια αγορά.

Δεν είναι μακριά η ώρα που στα πλαίσια της νέας διαχείρισης των «κόκκινων» δανείων, οι πωλήσεις δανείων και οι εκποιήσεις επιχειρήσεων θα αυτοματοποιηθούν. Στη βάση αυτή η εκδίωξη των υφισταμένων ιδιοκτητών – μετόχων θα γίνεται με συνοπτικές διαδικασίες, ειδικά στις περιπτώσεις που αυτοί χαρακτηρίζουν μη συνεργάσιμοι.

Αλλά και το Υπερ-ταμείο Αποκρατικοποιήσεων που απασχολεί αυτές τις ημέρες τον κοινοβουλευτικό έλεγχο δεν θα είναι μια απλή εταιρεία συμμετοχών που θα κάνει παθητική διαχείριση του δημοσίου πλούτου. Θα είναι μια εταιρεία που θα λογοδοτεί στους ξένους δανειστές της Ελλάδος και η οποία θα ελέγχει το σύνολο της ακίνητης, αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου, πουλώντας κατά βούληση τα δημόσια assets.

Εκπεφρασμένος άλλωστε στόχος του νέου Υπερ- ταμείου είναι η αποτελεσματική χρήση των πόρων που μπορούν να εισρεύσουν με στρατηγική εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα, κάτι που σημαίνει πως για 99 τουλάχιστον χρόνια οι ιδιώτες θα έχουν τον πρώτο λόγο στη δημόσια περιουσία και κυρίως στις κρίσιμες υποδομές της ύδρευσης, του ηλεκτρικού ρεύματος, των μεταφορών και των τηλεπικοινωνιών (τομείς που εξ αρχής αναπτύχθηκαν με τα λεφτά των φορολογουμένων και τους οποίους το Δημόσιο εποπτεύει μέχρι και σήμερα).

Αλλά και ο έλεγχος επί της διαχείρισης της είσπραξης δημοσίων εσόδων και ασφαλιστικών εισφορών δεν θα ανήκει πλέον στον στενό Δημόσιο Τομέα, αλλά η ευθύνη περνά στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων η οποία θα λογοδοτεί μόνον στην ελληνική Βουλή. Εκφράζεται από πολλούς ο φόβος πως η νέα Αρχή θα αποτελέσει ένα μηχανισμό αυτόματων κατασχέσεων και πλειστηριασμών για όσους δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις ή στις ρυθμίσεις που έχουν κάνει με την εφορία. Με τον τρόπο αυτό, δηλαδή τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς, μεγάλο κομμάτι της ιδιωτικής περιουσίας θα αλλάξει χέρια όχι μέσω του τραπεζικού συστήματος, αλλά μέσω της φορολογικής διοίκησης!

Αν και η μόνη δικλείδα ασφαλείας για πολίτες και επιχειρήσεις είναι τα δικαστήρια, πλέον καταβάλλεται προσπάθεια να υιοθετηθεί ως πλαίσιο ο εξωδικαστικός συμβιβασμός χρεών, κάτι που εάν δεν γίνει με όρους ευνοϊκούς για τους οφειλέτες, τότε θα αξιοποιηθεί και αυτό από τους πιστωτές νοικοκυριών και επιχειρήσεων ως «κερκόπορτα για την άλωση» των περιουσιών τους.