Οι νέες τεχνολογίες που επιταχύνουν την κυκλική οικονομία

Πρόκειται για τεχνολογίες που πλέον σταδιακά εφαρμόζονται σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, έχουν όμως σαφώς μεγάλα περιθώρια περαιτέρω ανάπτυξης και βελτιστοποίησης. Υπό αυτό το πρίσμα, και όπως αναφέρουν στελέχη της αγοράς, η χώρα μας μπορεί να δρέψει σημαντικότατα οφέλη εφόσον επιβιβαστεί έγκαιρα στο «τρένο» των σχετικών διαδικασιών και επενδύσεων, προωθώντας ταυτόχρονα την απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας.

Η ευρωπαϊκή στρατηγική για το υδρογόνο

Συγκεκριμένα, και όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε ένα ενοποιημένο ενεργειακό σύστημα, το υδρογόνο μπορεί να στηρίξει την απανθρακοποίηση της βιομηχανίας, των μεταφορών, της παραγωγής ενέργειας και των κτιρίων σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Μάλιστα, σύμφωνα πάντα με την Κομισιόν, το υδρογόνο μπορεί να τροφοδοτήσει με ενέργεια τομείς που δεν προσφέρονται για εξηλεκτρισμό και να προσφέρει δυνατότητες αποθήκευσης για την εξισορρόπηση των διακυμάνσεων των ροών ανανεώσιμης ενέργειας.

Με αυτά τα δεδομένα, προτεραιότητα από την πλευρά της Επιτροπής είναι η ανάπτυξη του ανανεώσιμου υδρογόνου, το οποίο θα παράγεται κυρίως με χρήση αιολικής και ηλιακής ενέργειας. Ωστόσο, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, χρειάζονται άλλες μορφές υδρογόνου χαμηλών ανθρακούχων εκπομπών για την ταχεία μείωση των εκπομπών και τη στήριξη της ανάπτυξης μιας βιώσιμης αγοράς.

Σταδιακή μετάβαση με σταδιακή προσέγγιση

Όλα τα παραπάνω έχουν ήδη λάβει -σε κάποιο βαθμό σάρκα και οστά, όμως, καθώς πρόκειται για μια σταδιακή μετάβαση, αυτή με τη σειρά της απαιτεί μια σταδιακή προσέγγιση.

Ο αρχικός στόχος της Κομισιόν ήταν έως το 2024 να στηριχθεί η εγκατάσταση στην Ευρωπαϊκή Ένωση ηλεκτρολυτικών κυψελών ανανεώσιμου υδρογόνου με ισχύ τουλάχιστον 6 Gigawatt, και την παραγωγή έως ενός εκατομμυρίου τόνων ανανεώσιμου υδρογόνου.

Αντίστοιχα, σε δεύτερη φάση, από το 2025 έως το 2030, το υδρογόνο πρέπει να καταστεί αναπόσπαστο μέρος του ενοποιημένου ενεργειακού μας συστήματος, στο πλαίσιο του οποίου θα εγκατασταθούν ηλεκτρολυτικές κυψέλες ισχύος τουλάχιστον 40 Gigawatt για την παραγωγή ανανεώσιμου υδρογόνου και θα παραχθούν έως 10 εκατομμύρια τόνοι ανανεώσιμου υδρογόνου στην ΕΕ.

Τέλος, από το 2030 έως το 2050, οι τεχνολογίες ανανεώσιμου υδρογόνου θα πρέπει να ωριμάσουν και να αναπτυχθούν σε ευρεία κλίμακα σε όλους τους τομείς που είναι δύσκολο να απαλλαγούν από τις ανθρακούχες εκπομπές.

Ευκαιρίες από βιοαέριο και αεριοποίηση

Το βιοαέριο και η προηγμένη αεριοποίηση/syngas ως ενεργειακοί φορείς είναι μία από τις λύσεις που αναμένεται να μειώσουν τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου (GHG) από τη γεωργία (π.χ. κτηνοτροφία), τα απόβλητα (αστικά λύματα, στερεά απόβλητα, αέριο χωματερής κ. παραγωγή καυσίμου) και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για θέρμανση, παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και ως πράσινο φυσικό αέριο ή καύσιμο οχημάτων μετά την αναβάθμιση.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η κυρία Ελένη Μπαϊράμη, διευθύνουσα σύμβουλος της εταιρείας ECO HELLAS που αναπτύσσει σχετικά έργα στη χώρα μας αλλά και το εξωτερικό, το βιοαέριο και το syngas πορούν να συμβάλουν σε μια μετάβαση προς μια πιο κυκλική οικονομία, καθώς θα μπορούσαν να αποτελέσουν καταλύτη εξελίξεων τόσο στις αστικές όσο και στις αγροτικές περιοχές. Η χρήση των απορριμμάτων για παραγωγή βιώσιμης ενέργειας, η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, η υποστήριξη επιχειρήσεων, η σταθερότητα του ηλεκτρικού δικτύου, η παραγωγή ενέργειας 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα, υπό οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, είναι τα βασικά πλεονεκτήματα των παραπάνω τεχνολογιών, όπως εξηγεί η κυρία Μπαϊράμη.

Εντούτοις, αν και η παραγωγή βιοαερίου μπορεί πράγματι να μετατρέψει ένα δαπανηρό πρόβλημα σε μια κερδοφόρα λύση, δεν έχει ακόμη αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές της, ακόμη και στην Ευρώπη, η οποία είναι η πιο ανεπτυγμένη αγορά βιοαερίου στον κόσμο.

Τα διεθνή διδάγματα

Αντίστοιχα η χώρα μας μπορεί να διδαχθεί πολλά από σχετικές διεθνείς πρακτικές, καθώς, όπως τονίζει η κυρία Μπαϊράμη, οι ώριμες αγορές βιοαερίου στην Ευρώπη, όπως η Αυστρία, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, η Σουηδία, η Τσεχική Δημοκρατία και το Ηνωμένο Βασίλειο προσφέρουν πολλά σχετικά παραδείγματα.

Για παράδειγμα, η γερμανική κυβέρνηση έθεσε στόχο μείωσης των αερίων του θερμοκηπίου κατά 80–95% έως το 2050 και θέσπισε τον γερμανικό νόμο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (EEG), ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της γερμανικής ενεργειακής μετάβασης.

Η σουηδική κυβέρνηση έθεσε έναν μάλλον φιλόδοξο στόχο: να έχουμε έναν μη εξαρτώμενο στόλο από τα ορυκτά μέχρι το 2030 και καμία καθαρή εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κυβέρνηση στοχεύει σε ελάχιστη μείωση των GHG κατά 80% έως το 2050 σε σύγκριση με τη βασική γραμμή του 1990.

Στην Τσεχική Δημοκρατία, η κυβέρνηση έθεσε ως στόχο την επίτευξη 13,5% κατανάλωσης ηλεκτρικής ενέργειας που προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές. Στη Γαλλία, κανονισμοί όπως ο νόμος για την ενεργειακή μετάβαση και ο «πολυετής ενεργειακός σχεδιασμός» υποστηρίζουν σθεναρά τη διάχυση βιοαερίου.

Σύμφωνα με τον διαχειριστή συστήματος μεταφοράς φυσικού αερίου στη Γαλλία «GRTgaz», έως το 2030 το ποσοστό του βιοαερίου στην τελική κατανάλωση φυσικού αερίου της Γαλλίας θα μπορούσε να αυξηθεί έως και 30%. Έτσι, η γαλλική εταιρεία κοινής ωφέλειας ενέργειας «Engie» σκοπεύει να επιτύχει έναν στόχο 100% ανανεώσιμων πηγών αερίου μετατρέποντας όλες τις τρέχουσες λειτουργίες φυσικού αερίου σε εργασίες βιοαερίου (βιομεθάνιο). Θέτοντας τόσο φιλόδοξους στόχους, η γαλλική αγορά βιοαερίου έχει γίνει η πιο δυναμική αγορά στην Ευρώπη και αναπτύσσεται όσο ποτέ άλλοτε.

Συμπερασματικά, η κύρια πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι αναπτυγμένες χώρες όπως η Ελλάδα είναι η αλλαγή της καταναλωτικής συμπεριφοράς και η ευαισθητοποίηση του κοινού. «Πρέπει να επενδύσουμε στην τεχνολογία και την ανταλλαγή γνώσεων από άλλες ανεπτυγμένες χώρες» καταλήγει η κυρία Μπαϊράμη.

Δείτε εδώ το αφιέρωμα του CNN Greece στις ευκαιρίες και προοπτικές που δημιουργεί το στοίχημα της «πράσινης μετάβασης»