Στα 391,20 δισ. ευρώ θα ανέλθει το δημόσιο χρέος το 2022

Το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης εκτιμάται ότι θα διαμορφωθεί στα 350 δισ. ευρώ ή 197,1% ως ποσοστό του ΑΕΠ στο τέλος του 2021, έναντι 341,086 δισ. ευρώ ή 206,3% ως ποσοστό του ΑΕΠ το 2020. Το 2022 το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης προβλέπεται ότι θα διαμορφωθεί στα 355 δισ. ευρώ ή 189,6% ως ποσοστό του ΑΕΠ, παρουσιάζοντας μείωση κατά 7,5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ έναντι του 2021.

Οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους της Κεντρικής Διοίκησης το 2021 εκτιμάται ότι θα διαμορφωθούν σε 18,105 δισ. ευρώ, έναντι 17,890 δισ. ευρώ το έτος 2020.

Οι ταμειακές χρηματοδοτικές ανάγκες του Κρατικού Προϋπολογισμού 2022, οι οποίες προβλέπεται να ανέλθουν στα 24,115 δισ. ευρώ, ενώ ο καθαρός δανεισμός του Κρατικού Προϋπολογισμού προβλέπεται να διαμορφωθεί στα 16,07 δισ. ευρώ. Οι χρηματοδοτικές ανάγκες θα καλυφθούν μέσω μακροπρόθεσμου δανεισμού ύψους 14 δισ. ευρώ και ανάλωσης διαθεσίμων ύψους 10,1 δισ. ευρώ.

Σύμφωνα με τον Κρατικό Προϋπολογισμό 2022 κατά το νέο έτος θα επιχειρηθεί η δημιουργία πλαισίου έκδοσης ελληνικών κρατικών χρεογράφων με προσανατολισμό των δανειακών τους προσόδων στην «πράσινη» και «βιώσιμη» ανάπτυξη, με στόχο την επέκταση της επενδυτικής βάσης και τη βελτίωση της εικόνας της χώρας στις διεθνείς αγορές.

Για την επίτευξη των παραπάνω στόχων, θα επιδιωχθεί, στο πλαίσιο λειτουργίας της πρωτογενούς αγοράς, πλέον της εκδοτικής δραστηριότητας, να εφαρμοστεί πολιτική διαχείρισης χαρτοφυλακίου μέσω της οποίας θα διασφαλίζεται ο αναγκαίος χώρος για τη συνεχή παρουσία του Δημοσίου στις αγορές, η περαιτέρω μείωση του κινδύνου αναχρηματοδότησης, η παροχή της αναγκαίας ρευστότητας και η βελτίωση της λειτουργίας της δευτερογενούς αγοράς των ελληνικών ομολόγων, με ταυτόχρονη αξιοποίηση της εκάστοτε κλίσης της ελληνικής καμπύλης αποδόσεων για τη διασφάλιση βέλτιστου αποτελέσματος αναφορικά με το κόστος δανεισμού.

Κατά το επόμενο έτος, θα διατηρηθούν οι βασικοί μεσοπρόθεσμοι στόχοι διαχείρισης του χαρτοφυλακίου δημοσίου χρέους, όπως είναι η περαιτέρω μείωση ή/και εξάλειψη, του συναλλαγματικού κινδύνου για τα δάνεια εκτός ευρώ και η διατήρηση της υφιστάμενης αναλογίας χρέους σταθερού επιτοκίου στο σύνολο του χαρτοφυλακίου.