ΔΝΤ: Το αύριο για τα ψηφιακά νομίσματα των κεντρικών τραπεζών

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται, τα ψηφιακά νομίσματα των κεντρικών τραπεζών θα μοιάζουν τόσο με ένα smartphone όσο και με το λειτουργικό του σύστημα. Απλά, θα είναι μια τεχνολογία διακανονισμού που θα επιτρέπει την αποθήκευση και μεταφορά χρημάτων, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα «bit» που αποστέλλονται μεταξύ του επεξεργαστή, της μνήμης και της κάμερας ενός τηλεφώνου. Πιο σχηματικά θα είναι μια μορφή χρημάτων, με συγκεκριμένη λειτουργικότητα και εμφάνιση, όπως ακριβώς ένα λειτουργικό σύστημα.

«Οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει επομένως να γίνουν περισσότερο σαν την Apple ή τη Microsoft για να διατηρήσουν τα ψηφιακά τους νομίσματα στην αιχμή της τεχνολογίας και στα πορτοφόλια των χρηστών ως μια κυρίαρχη και προτιμώμενη μορφή ψηφιακού χρήματος», σημειώνεται στην ανάλυση του ΔΝΤ.

Στο σημείο αυτό η ανάλυση αναφέρει πως είναι πολύ πιθανόν οι ανάγκες και οι προσδοκίες των χρηστών των ψηφιακών νομισμάτων να εξελιχθούν πολύ πιο γρήγορα και απρόβλεπτα στην ψηφιακή εποχή. «Αυτές οι ανάγκες μπορεί να απαιτούν νέα χαρακτηριστικά χρήματος και συνεπώς συχνά αρχιτεκτονικούς επανασχεδιασμούς και ποικιλομορφία», επισημαίνεται σχετικά και υπογραμμίζεται πως «το χρήμα του σήμερα ή ακόμη και του αύριο, είναι απίθανο να καλύψει τις ανάγκες της επομένης ημέρας (Today’s, or even tomorrow’s, money is unlikely to meet the needs of the day after).

Κατά το ΔΝΤ πιέσεις θα προέλθουν και από την πλευρά της προσφοράς, καθώς ο ιδιωτικός τομέας θα συνεχίσει να καινοτομεί θα εμφανιστούν νέα σχήματα eMoney και stablecoin. «Καθώς αυξάνεται η ζήτηση για αυτά τα προϊόντα, οι ρυθμιστικές αρχές θα προσπαθήσουν να περιορίσουν τους κινδύνους. Και αναπόφευκτα θα προκύψει το ερώτημα: πώς θα αλληλοεπιδρούν αυτές οι μορφές χρήματος με τα ψηφιακά νομίσματα που εκδίδουν οι κεντρικές τράπεζες; Θα υπάρχουν χωριστά ή κάποια θα ενσωματωθούν σε ένα διπλό νομισματικό σύστημα όπου οι προσφορές της ιδιωτικής και της κεντρικής τράπεζας θα στηρίζονται μεταξύ τους;», επισημαίνεται στην ανάλυση.

Στο σημείο αυτό υπογραμμίζεται εμφατικά πως η διατήρηση του ρυθμού αλλαγής της τεχνολογίας, των αναγκών των χρηστών και του ανταγωνισμού του ιδιωτικού τομέα θα είναι πρόκληση για τις κεντρικές τράπεζες. Ωστόσο, κατά το ΔΝΤ δεν χρειάζεται να είναι μόνες. Όπως σημειώνει σχετικά η ανάλυση του Ταμείου:

Πρώτον, ένα ψηφιακό νόμισμα κεντρικής τράπεζας μπορεί να σχεδιαστεί για να ενθαρρύνει τον ιδιωτικό τομέα να καινοτομεί, όπως οι σχεδιαστές εφαρμογών που φέρνουν ελκυστική λειτουργικότητα στα τηλέφωνα και στα λειτουργικά τους συστήματα. Με την πρόσβαση σε ένα ανοιχτό σύνολο εντολών («διεπαφές προγραμματισμού εφαρμογών»), μια ακμάζουσα κοινότητα προγραμματιστών θα μπορούσε να επεκτείνει τη χρηστικότητα των ψηφιακών νομισμάτων της κεντρικής τράπεζας πέρα από την προσφορά απλών υπηρεσιών e-wallet. Για παράδειγμα, θα μπορούσαν να διευκολύνουν την αυτοματοποίηση των πληρωμών, έτσι ώστε μια αποστολή αγαθών να πληρώνεται μόλις ληφθεί, ή να δημιουργήσουν μια λειτουργία αναζήτησης, ώστε να μπορούν να αποστέλλονται χρήματα σε έναν φίλο μόνο με βάση τον αριθμό τηλεφώνου του. Το ζητούμενο είναι να ελέγχονται αυτές οι πρόσθετες υπηρεσίες, ώστε να είναι απόλυτα ασφαλείς.

Δεύτερον, ορισμένες κεντρικές τράπεζες μπορεί ακόμη και να επιτρέψουν τη συνύπαρξη άλλων μορφών ψηφιακού χρήματος - όπως τα παράλληλα λειτουργικά συστήματα - ενώ παράλληλα θα αξιοποιούν τη λειτουργικότητα διακανονισμού και τη σταθερότητα των ψηφιακών νομισμάτων της κεντρικής τράπεζας. Αυτό θα ανοίξει την πόρτα για ταχύτερη καινοτομία και επιλογή προϊόντων. Για παράδειγμα, ένα ψηφιακό νόμισμα ενδέχεται να θέσει σε κίνδυνο την ταχύτητα διακανονισμού για να επιτρέψει στους χρήστες μεγαλύτερο έλεγχο της αυτοματοποίησης πληρωμών.

«Θα ήταν αυτή η νέα μορφή ψηφιακού χρήματος ένα σταθερό απόθεμα αξίας;», ερωτούν οι συντάκτες της ανάλυσης και απαντούν: «Ναι, αν μπορούσε να εξαργυρωθεί σε νόμισμα κεντρικής τράπεζας (ψηφιακό ή μη ψηφιακό) σε σταθερή ονομαστική αξία. Αυτό θα ήταν δυνατό εάν υποστηριζόταν πλήρως από το νόμισμα της κεντρικής τράπεζας».

«Και αυτή η μορφή ψηφιακού χρήματος θα ήταν ένα αποτελεσματικό μέσο πληρωμής;», ξαναρωτούν ρητορικά: «Ναι και πάλι, καθώς ο διακανονισμός θα ήταν άμεσος σε οποιοδήποτε δεδομένο ψηφιακό δίκτυο χρημάτων - όπως ακριβώς συμβαίνει μεταξύ λογαριασμών της ίδιας τράπεζας», απαντούν.

Αυτή η μορφή ψηφιακού χρήματος (την οποία θα είχαμε ονομάσει συνθετικό νόμισμα στο παρελθόν) θα μπορούσε να συνυπάρχει με το ψηφιακό νόμισμα της κεντρικής τράπεζας. Θα απαιτούσε αδειοδότηση και ένα σύνολο κανονισμών για την εκπλήρωση των στόχων της δημόσιας πολιτικής, όπως η προστασία των καταναλωτών, η ιδιωτικότητα των δεδομένων και η σταθερότητα της προληπτικής εποπτείας. Ταυτόχρονα, η οικονομική ακεραιότητα μέσα σε αυτό τo σχήμα θα μπορούσε να διασφαλιστεί μέσω των ψηφιακών ταυτοτήτων και συμπληρωματικών δεδομένων.