Ταμείο Ανάκαμψης EE: Οι κερδισμένοι, οι χαμένοι και η Ελλάδα

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, το ZEW προσομοιώνει τη διανομή κεφαλαίων από το μελλοντικό Ταμείο Ανάκαμψης των 500 δισ. ευρώ που πρότειναν οι δυο ηγέτες με δύο πιθανές περιπτώσεις - «κλείδες» διανομής τους προς τις χώρες που επλήγησαν οικονομικά από την πανδημία του κορωνοϊού.

Περίπτωση πρώτη: Σύνδεση των εκταμιεύσεων με τη μείωση οικονομικής παραγωγής

Στην πρώτη περίπτωση αναφέρεται ότι, εάν το ποσό των εκταμιεύσεων εξαρτηθεί αποκλειστικά από το πόσο υποχώρησε η οικονομική παραγωγή κατά τη διάρκεια της κρίσης, τότε η Γερμανία θα πληρώσει περίπου 130 δισ. ευρώ στο Ταμείο, αλλά θα λάβει 107,3 δισ. ευρώ από τις Βρυξέλλες. Η καθαρή εισφορά της Γερμανίας θα ήταν συνεπώς 23,5 δισ. ευρώ.

Σε αυτή την περίπτωση, η Πολωνία θα ήταν το δεύτερο κράτος με τις μεγαλύτερες καθαρές εισφορές στο ταμείο και θα κατέβαλε 10,4 δισεκατομμύρια ευρώ περισσότερα από ό, τι θα εισέπραττε από τις Βρυξέλλες. Ωστόσο, θα αποτελούσε τη χώρα και με τις μεγαλύτερες καθαρές εισφορές σε σχέση με την οικονομική της παραγωγή. Η εισφορά θα αντιστοιχούσε σχεδόν στο 2% της οικονομικής παραγωγής του 2019.

Για τη Ρουμανία, τη δεύτερη φτωχότερη χώρα της Ε.Ε, η καθαρή εισφορά θα ήταν 2,6 δισεκατομμύρια ευρώ ή 1,16% της οικονομικής της παραγωγής.

Υπό το συγκεκριμένο σενάριο, σχεδόν όλες οι χώρες της Ε.Ε. θα είναι «χώρες εισφέρουσες» στο Ταμείο Ανάκαμψης και μόνο οι χώρες της Νότιας Ευρώπης και η Γαλλία θα είναι «χώρες λήπτες».

Ενδεικτικά, η Ιταλία θα είναι ο μεγαλύτερος λήπτης με 25,8 δισ. ευρώ, ακολουθούμενη από την Ισπανία με 13,7 δισ. ευρώ και τη Γαλλία με περίπου 10,7 δισ. ευρώ. Ακολουθούν η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Κύπρος και η Κροατία.

Περίπτωση δεύτερη: Σύνδεση των εκταμιεύσεων με την αύξηση της ανεργίας

Ωστόσο, σύμφωνα με την ανάλυση του ZEW, εάν λαμβανόταν υπ’ όψιν κατά τη διανομή των κεφαλαίων του Ταμείου Ανάκαμψης η αύξηση της ανεργίας κατά την κρίση του κορωνοϊού (σ.σ. αυτό το ζητούν οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης), τότε η κατανομή θα αλλάξει σημαντικά.

Ειδικότερα, εάν η οικονομική ύφεση σταθμιστεί με 80% στην δεύτερη «κλείδα διανομής» και η ανεργία με 20%, τότε οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Βαλτικής θα συγκαταλέγονταν επίσης μεταξύ των χωρών ληπτών.

Οι μεγαλύτεροι καθαροί αποδέκτες σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν η Ισπανία με 24,2 δισεκατομμύρια, η Ιταλία με 19,2 δισεκατομμύρια και η Ελλάδα με 4,9 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι καθαρές εισφορές για την Ιταλία και τη Γαλλία θα μειώνονταν σημαντικά, στην περίπτωση της δεύτερης κλείδας σε μόλις 1,36 δισεκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με αυτήν (την κλείδα διανομής), 17 μέλη της Ε.Ε. θα ήταν χώρες λήπτες. Θα υπήρχαν δε στην περίπτωση αυτή μόνο 10 καθαροί πληρωτές, συμπεριλαμβανομένης της Σουηδίας με καθαρές καταβολές 4,67 δισ. ευρώ, της Αυστρίας με 4,4 δισ. και της Δανίας με 3,9 δισ. ευρώ.

Για τη Γερμανία, η συνεκτίμηση της ανεργίας θα είχε σημαντικά μειονεκτήματα: η καθαρή γερμανική εισφορά θα αυξηθεί από 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ σε 38,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Η καθαρή εισφορά θα αυξηθεί επίσης για το Βέλγιο, την Αυστρία, τη Δανία και την Ολλανδία.

«Οι Ανατολικοευρωπαίοι ενδιαφέρονται να συμπεριληφθεί και η αύξηση της ανεργίας ως κριτήριο, διότι τους ανακουφίζει. Αυτό σημαίνει όμως επίσης ότι θα εισρεύσουν λιγότερα χρήματα στη νότια Ευρώπη. Το να θεωρηθεί όμως η ανεργία κριτήριο δεν είναι χωρίς προβλήματα. Τιμωρεί χώρες όπως η Γερμανία που προστατεύουν την αγορά εργασίας τους», δήλωσε ο Φρίντριχ Χάινεμαν, επικεφαλής του τμήματος έρευνας δημοσίων οικονομικών του Κέντρου Ευρωπαϊκών Οικονομικών Ερευνών (ZEW) και συντάκτης της εν λόγω ανάλυσης στην εφημερίδα «Die Welt».