Κορωνοϊός: Η κυβέρνηση διεκδικεί δημοσιονομικό χώρο για δαπάνες κοινωνικής προστασίας
Στο Eurogroup της 16ης Μαρτίου θα εξετασθεί το πώς η ευρωζώνη μπορεί να διασφαλίσει πρόσθετη δημοσιονομική ευελιξία εντός του πλαισίου του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης για να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις του κορωνοϊού. Η ευελιξία αυτή είναι απαραίτητη ώστε να ενισχυθούν τα εθνικά συστήματα υγείας, αλλά και για να τροφοδοτηθεί η ανάπτυξη που έχει επιβραδυνθεί, λόγω της αβεβαιότητας και τις εν γένει «παραλυσίας» που έχει προκληθεί στην οικονομική δραστηριότητα.
Ειδικά οι επενδύσεις και οι δαπάνες στην Υγεία είναι για την Ελλάδα εξαιρετικά κρίσιμες. Σύμφωνα με στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) την τελευταία δεκαετία τόσο τα επίπεδα υγείας του Ελληνικού πληθυσμού όσο και οι δημοσιές δαπάνες για την αντιμετώπιση ασθενειών στη χώρα μας μειώθηκαν, κάτι που απεικονίζει τη σκληρή πραγματικότητα των Μνημονίων.
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, τα ποσά των δαπανών κοινωνικής προστασίας που κατευθύνονταν για την αντιμετώπιση ασθενειών το 2008 αντιστοιχούσαν στο 28,1% του συνόλου των δαπανών, ενώ το 2017 είχα κατρακυλήσει στο 20,4% του συνόλου. Το 2010 το ποσοστό ατόμων με ανάγκες για ιατρικές εξετάσεις ή θεραπείες που δεν ικανοποιήθηκαν για διάφορους λόγους ήταν κατά μέσον όρο στο 4,2%, ενώ το 2018 είχε εκτοξευθεί στο 10,4%. Ομοίως, το 2008 εκείνοι που δήλωναν πως είχαν πολύ μεγάλους περιορισμούς στις συνήθεις δραστηριότητες τους λόγω υγείας ανέρχονταν στο 8,1%, ενώ το 2018 το σχετικό ποσοστό είχε αυξηθεί στο 10,2%.
Τα στοιχεία αυτά δείχνουν πως η πρόσβαση ασθενών σε εξετάσεις και θεραπείες προέχει, ειδικά σε μια περίοδο που έχει ξεσπάσει μια πρωτόγνωρη για τα παγκόσμια δεδομένα επιδημία. Μέρος του κόστους αυτών των εξετάσεων και θεραπειών θα μπορούσε να καλύψει το Δημόσιο κατά παρέκκλιση των αυστηρών όρων για το πρωτογενές πλεόνασμα. Αυτό θα γίνει μέσα από τη χρήση της ευελιξίας του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Από το 2011, το Σύμφωνο επιτρέπει, σε περιπτώσεις σοβαρής ύφεσης της οικονομικής δραστηριότητας στη ζώνη του ευρώ ή στην ΕΕ συνολικά, να προσαρμόζεται ο ρυθμός της δημοσιονομικής εξυγίανσης για όλα τα κράτη μέλη, με την προϋπόθεση ότι κάτι τέτοιο δεν θέτει σε κίνδυνο τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών μεσοπρόθεσμα.
Η ενεργοποίηση της διάταξης αυτής θα είχε ως αποτέλεσμα τον ανασχεδιασμό της πορείας δημοσιονομικής προσαρμογής σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες κάθε χώρας, από την άποψη τόσο των προσπαθειών προσαρμογής όσο και των προθεσμιών για την επίτευξη των στόχων.