«Ψίχουλα» τα ανακτημένα έσοδα από εγκλήματα κατά του Δημοσίου - Μόλις 23.571 ευρώ το 2018
Οι Εισαγγελικές Αρχές, η ΑΑΔΕ, το ΣΔΟΕ, η Οικονομική Αστυνομία και η Αρχή για το Ξέπλυμα Χρήματος έχουν το τελευταίο διάστημα αποκαλύψει πλήθος σοβαρών οικονομικών εγκλημάτων κατά του Ελληνικού Δημοσίου εκ των οποίων κάποια αφορούν σε σκάνδαλα τεράστιας εμβέλειας. Ωστόσο, διαπιστώνεται πως σε πολλές περιπτώσεις τα χρήματα που έχουν καταχραστεί, υπεξαιρέσει ή ακόμη και παράξει μέσα από τις έκνομες ενέργειες τους τα εν λόγω πρόσωπα, δεν επιστρέφουν στα δημόσια ταμεία, διότι είτε έχουν σταλεί εκτός Ελλάδος, είτε διότι οι εμπλεκόμενοι τα έχουν κρύψει εντός της χώρας.
Το παράδοξο είναι πως αν και από το 2014 υπάρχει το νομοθετικό πλαίσιο που προβλέπει ηπιότερη ποινική μεταχείριση όσων επιστρέφουν τα «κλεμμένα», διαπιστώνεται πως ειδικά στις υποθέσεις μεγάλου οικονομικού εγκλήματος, οι κατηγορούμενοι δεν κάνουν χρήση των διατάξεων του νόμου. Ο νόμος 4312/2014 για τη «Ρύθμιση δεσμευμένων ή κατασχεμένων χρηματικών απαιτήσεων και μετρητών και άλλες διατάξεις» προβλέπει πως οι κατηγορούμενοι σε υποθέσεις οικονομικών εγκλημάτων μπορούν να επιστρέφουν στο Δημόσιο ποσά που φέρονται να έχουν υπεξαιρέσει και να διεκδικήσουν έτσι ηπιότερη ποινική μεταχείριση.
Με τον Ν. 4270/2014 θεσμοθετήθηκε πως τα ποσά τα οποία προέρχονται από εγκληματικές δραστηριότητες κατά του Ελληνικού Δημοσίου αποτελούν έσοδα του προϋπολογισμού στο έτος που κατατίθενται και εγγράφονται ως πιστώσεις για τη χρηματοδότηση δράσεων που αφορούν στην εκπαίδευση, στην έρευνα, στην υγεία και στην κοινωνική αλληλεγγύη.
Το 2013, στον κρατικό προϋπολογισμό κατατέθηκαν 7,5 εκατ. ευρώ από ανακτημένα έσοδα από εγκληματικές δραστηριότητες κατά του Ελληνικού Δημοσίου. Το 2014, έτος που έγινε μεθοδική εργασία από τα συναρμόδια υπουργεία, κατατέθηκε στον κωδικό 3935 το ποσό των 26,8 εκατ. ευρώ. Το 2015 τα ανακτημένα έσοδα από εγκληματικές δραστηριότητες κατά του Ελληνικού Δημοσίου διαμορφώθηκαν σε 4 εκατ. ευρώ. Το 2016 κατατέθηκαν στον επίμαχο κωδικό 2,6 εκατ. ευρώ. Το 2017 οι εκτιμήσεις πραγματοποιήσεων του ΓΛΚ τοποθετούσαν στα 6 εκατ. ευρώ τις ανακτήσεις.
Ωστόσο, εφέτος η κατάσταση είναι πρωτοφανής. Τα έσοδα που έχουν ανακτηθεί στο δεκάμηνο 2018 είναι ισχνά και ανέρχονται σε μόλις 23.571,89! Το γεγονός αυτό δείχνει πως οι συναρμόδιες Αρχές δεν δείχνουν το ίδιο βάρος στην ανάκτηση των κλεμμένων όπως έδειχναν στο πρόσφατο παρελθόν. Το μόνο δε βέβαιο είναι πως τα οικονομικά εγκλήματα κατά του Δημοσίου δεν έχουν μειωθεί. Αντιθέτως. Υπάρχουν δε υποθέσεις που χειρίζεται η Εισαγγελία κατά της Διαφθοράς που έρχονται από το παρελθόν και είναι εξαιρετικής σοβαρότητας, καθώς αφορούν σε τεράστια χρηματικά ποσά.
Η πληροφορία ότι τα ανακτημένα έσοδα από εγκληματικές δραστηριότητες κατά του Ελληνικού Δημοσίου διαμορφώθηκαν στο δεκάμηνο 2018 σε μόλις 23.571,89 προήλθε από τον ίδιο τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γιώργο Χουλιαράκη, ο οποίος με απόφασή του διέθεσε τα ποσά του κωδικού 3935 - και πρόσθετη χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό- στο Ίδρυμα Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών και στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο.
Να σημειωθεί πως ο Ν. 4270/2014 προβλέπει πως τα υπουργεία Παιδείας και Θρησκευμάτων, Οικονομικών, Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας και Υγείας στην αρχή κάθε τριμήνου του οικονομικού έτους υποβάλλουν στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για τη χρηματοδότηση προγραμμάτων ή δράσεων, ιδίως, εκπαίδευσης, έρευνας, υγείας ή κοινωνικής αλληλεγγύης αναλυτικές προτάσεις με το κόστος για καθεμία από αυτές. Εν συνεχεία με απόφαση του υπουργού Οικονομικών και πριν την εγγραφή των πιστώσεων σε ύψος στους προϋπολογισμούς των φορέων, καθορίζεται αναλυτικά το ποσό που πρόκειται να διατεθεί ανά φορέα.
Το θετικό προηγούμενο του 2014 έχει δείξει πως όταν υπάρχει αγαστή συνεργασία εντός του κράτους – ειδικά μεταξύ των υπουργείων Δικαιοσύνης και Οικονομικών - η πίεση της Πολιτείας στους έχοντες διαπράξει οικονομικά εγκλήματα αποδίδει καρπούς προς όφελος της κοινωνίας.
Το μονο σίγουρο είναι πως η ανάκτηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες κατά του Ελληνικού Δημοσίου θα πρέπει να αποτελεί διαρκής επιδίωξη και κεντρική πολιτική κάθε κυβέρνησης, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος και της κοινωνίας.