«Αχίλλειος πτέρνα» των ελληνικών τραπεζών η κεφαλαιακή τους δομή

Με τον τρόπο αυτόν, θα αυξάνονταν σημαντικά οι πιθανότητες οι τράπεζες να ξεφορτωθούν μέρος του προβληματικού ενεργητικού τους, πουλώντας σε τιμές που δεν θα έπλητταν την κερδοφορία τους.

Πρόκειται για ένα δύσκολο τεχνικά εγχείρημα, με πολύπλοκες νομικές διαστάσεις, το οποίο για να υλοποιηθεί προϋποθέτει σε κάθε περίπτωση την έγκριση των θεσμών. Σύμφωνα με πληροφορίες, η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (DG Comp), η οποία αποτελεί την αρμόδια αρχή που θα κρίνει εάν ένα τέτοιο σχέδιο ισοδυναμεί με κρατική στήριξη (state aid) προς τον τραπεζικό τομέα δεν καλοβλέπει το εγχείρημα.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να βρεθεί νομική φόρμουλα που θα επιτρέψει στην DG Comp να μη χαρακτηρίσει κρατική στήριξη τη σχετική βοήθεια προς τις τράπεζες και θα πρέπει ο ESM να δώσει το πράσινο φως για τη χρήση μέρους του κεφαλαιακού μαξιλαριού που διατηρεί το υπουργείο Οικονομικών, για την εξασφάλιση των εγγυήσεων.

Πέραν αυτών είναι αμφίβολο εάν η συγκεκριμένη λύση θα μπορούσε να αποτελέσει τον καταλύτη που χρειάζεται σήμερα το τραπεζικό σύστημα για να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη των αγορών.

Το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών (70%) αποτελείται από τον αναβαλλόμενο φόρο δυσκολεύει την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών. Και αυτό διότι θέτει πλαφόν στο ετήσιο κόστος εξυγίανσης, το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει την οργανική κερδοφορία της εκάστοτε χρονιάς. Σε διαφορετική περίπτωση, η τράπεζα που θα εμφανίσει αρνητικό αποτέλεσμα, όχι μόνο χάνει μέρος των ιδίων κεφαλαίων της, αλλά επιπλέον καλείται να εκδώσει μετοχές υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, πλήττοντας με αυτόν τον τρόπο τους ιδιώτες μετόχους της.

Δεν είναι τυχαίο πως ξένοι επενδυτές και αναλυτές χαρακτηρίζουν την κεφαλαιακή διάθρωση των ελληνικών τραπεζών ως την «Αχίλλειο πτέρνα» τους.