Υπέρ των τακτικών αλλαγών διοικήσεων στις τράπεζες η ΕΚΤ

Στη βάση της αξιολόγησης αυτής η καταλληλότητα των μελών των διοικητικών συμβουλίων των τραπεζών αξιολογείται με βάση πέντε κριτήρια: την εμπειρία, τη φήμη, τις συγκρούσεις συμφερόντων και την ανεξαρτησία βούλησης, τη διάθεση επαρκούς χρόνου και την καταλληλότητα σε συλλογικό επίπεδο.

Πηγή που έχει γνώση των διεργασιών ρωτήθηκε στα πλαίσια ενημέρωσης για το τι ισχύσει με τα μέλη των διοικήσεων των ελληνικών τραπεζών τα οποία έχουν σήμερα δικαστικές εκκρεμότητες και τους έχουν ασκηθεί διώξεις. Η πηγή αποσαφήνισε πως η αρμοδιότητα αξιολόγησης ανήκει αποκλειστικά στον SSM και πως μαζί με τους Έλληνες τραπεζίτες αξιολογούνται αυτή τη στιγμή ακόμη 3.000 τραπεζίτες. Ξεκαθάρισε δε πως η αξιολόγηση γίνεται από τον SSM και όχι από την Τράπεζα της Ελλάδος ή το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

«Ο SSM είναι ο πλέον αρμόδιος για να αποφασίζει, λαμβάνει υπόψη το εθνικό δίκαιο, αλλά δίνει τη δική του ερμηνεία και οι τελικές αποφάσεις λαμβάνονται από το εποπτικό όργανο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Ο SSM σέβεται τις εθνικές αρχές ,αλλά εκείνος αποφασίζει. Δεν μας νοιάζει τι θα πει η Τράπεζα της Ελλάδος», ανέφερε χαρακτηριστικά.

Στη βάση αυτή τόνισε πως οι αλλαγές που έχουν γίνει από το 2016 στις διοικήσεις των τραπεζών είναι επιτυχημένες και ένας λόγος που τα πιστωτικά ιδρύματα κατέγραψαν καλές επιδόσεις στα πρόσφατα τεστ αντοχής. «Λάβαμε εξαιρετικές αποφάσεις», τόνισε.

Η πηγή τάχθηκε υπέρ των τακτικών αλλαγών προσώπων στο ανώτατο μάνατζμεντ των πιστωτικών ιδρυμάτων, λέγοντας πως δεν είναι καλό να υπάρχουν οι ίδιες διοικήσεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, υπονοώντας πως δημιουργούνται πελατειακές σχέσεις και διαφθορά.

Τέλος, η πηγή υπογράμμισε πως η εποπτική αξιολόγηση της καταλληλότητας που διενεργεί η ΕΚΤ αποσκοπεί στη διασφάλιση υψηλότερου επιπέδου εναρμόνισης όσον αφορά την αξιολόγηση των μελών των διοικητικών οργάνων σε ολόκληρη τη ζώνη του ευρώ και πως απαιτείται να υπάρξει μια δεσμευτική για όλους Οδηγία , καθώς έχουν εντοπιστεί πολυάριθμες αποκλίσεις στις εποπτικές πολιτικές, διαδικασίες και πρακτικές (συμπεριλαμβανομένων διαφορετικών ερμηνειών των εφαρμοστέων κριτηρίων αξιολόγησης) όσον αφορά την αξιολόγηση της καταλληλότητας.