Το παιχνίδι των αγωγών βάζει φωτιά στην Ανατολική Μεσόγειο
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται ο πόλεμος των αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου από τα πρόσφατα κοιτάσματα που ανακαλύφθηκαν στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ευρώπη διψά για ενέργεια και θα χρειαστεί έως το 2030 επιπλέον ποσότητες της τάξης των 100 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου. Οι ανακαλύψεις των τελευταίων χρόνων σε Ισραήλ, Κύπρο και Αίγυπτο έχουν φανερώσει αποθέματα κοντά στα 1,7 τρισ. κ.μ. προσφέροντας λύσεις στις ανάγκες της ΕΕ.
Η κεντρική στρατηγική των Βρυξελλών στον ενεργειακό της σχεδιασμό βασίζεται στην ασφάλεια εφοδιασμού μέσω της διαφοροποίησης πηγών αλλά και οδεύσεων. Αυτή υποστηρίζεται από την Ουάσιγκτον, η οποία επιδιώκει τον περιορισμό της κυρίαρχης θέσης της Μόσχας στην παροχή φυσικού αερίου προς τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Ο πόλεμος έχει ανάψει για τα καλά όχι μόνο ανάμεσα στις πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στις ανακαλύψεις κοιτασμάτων αλλά και μεταξύ των κρατών για τους προωθούμενους αγωγούς που θα μεταφέρουν τις ποσότητες στην Ευρώπη.
Η Ελλάδα φιλοδοξεί και διεκδικεί θέση στην ενεργειακή σκακιέρα και κυρίως μέσω της ΔΕΠΑ και των εταίρων της προωθεί έργα αγωγών δισεκατομμυρίων ευρώ. Ένα από αυτά είναι ο EastMed (Ισραήλ – Κύπρος - Ελλάδα - Ιταλία), ο IGB (ελληνοβουλγαρικός) και ο Νότιος Ευρωπαϊκός Αγωγός.
Αν συνυπολογιστούν κι άλλα έργα, όπως ο TAP, ο πλωτός σταθμός αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου στην Αλεξανδρούπολη και ο τερματικός σταθμός (LNG) του ΔΕΣΦΑ στη Ρεβυθούσα, τότε αυτά ξεπερνούν τα 9 -10 δισ. ευρώ.