Εξωδικαστικός: Σε έξι μήνες υποβλήθηκαν 15.500 αιτήσεις, αλλά ρυθμίστηκαν μόλις 15 υποθέσεις

Ο εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης οφειλών επιχειρήσεων είναι ένας θεσμός, ο οποίος έχει τεθεί σε ισχύ εδώ και 192 ημέρες και ο οποίος έχει ως βασική επιδίωξη να ανακουφιστούν οι βιώσιμες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και οι οποίες λόγω της παρούσας δύσκολης οικονομικής συγκυρίας βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμών των οφειλών τους.

Στη θεωρία, με την προβλεπόμενη διαδικασία η επιχείρηση μπορεί να ρυθμίσει εκτός δικαστηρίου όλα τα χρέη της προς όλους τους πιστωτές της, δηλαδή προς εφορίες, τελωνεία, ασφαλιστικά ταμεία, δήμους, τράπεζες, καθώς και λοιπούς ιδιώτες (π.χ. προμηθευτές), με γνώμονα την βιωσιμότητα της επιχείρησης, αλλά και το συμφέρον των πιστωτών.

Βασική παράμετρος του μηχανισμού είναι ότι αξιολογείται η πραγματική ικανότητα αποπληρωμής της επιχείρησης και βάσει αυτής διαμορφώνεται ένα πλάνο αποπληρωμής των χρεών.

Επιπλέον ο μηχανισμός περιλαμβάνει κατάλληλες δικλείδες ασφαλείας, όπως η άρση τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου και η υποβολή «περιουσιολογίου», ώστε να μη διασωθούν και να μην επωφεληθούν μέσω αυτού οι λεγόμενοι «στρατηγικοί κακοπληρωτές», οι οποίοι για δικό τους προσωπικό όφελος κατευθύνουν τις επιχειρήσεις τους, τους εργαζόμενους αλλά και τους πιστωτές τους σε οικονομικά αδιέξοδα, ενώ οι ίδιοι πλουτίζουν εις βάρος της οικονομίας και της κοινωνίας.

Σύμφωνα με στοιχεία της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους ο εξωδικαστικός έχει αποτύχει έως σήμερα να ανακουφίσει όσους αιτήθηκαν την υπαγωγή τους σε αυτό. Από τις 3 Αυγούστου 2017 ως και τις πρώτες ημέρες του Φεβρουαρίου του 2018 περίπου 15.550 νομικά πρόσωπα συμπλήρωσαν τις αιτήσεις υπαγωγής στον εξωδικαστικό μηχανισμό. Το μέγεθος των οφειλών των εν λόγω επιχειρήσεων ξεπερνά τα 604,5 εκατ. ευρώ.

Ωστόσο, από τις 15.550 αιτήσεις έχουν ρυθμιστεί μόλις οι 15, γεγονός που καταμαρτυρεί την καθολική αποτυχία του θεσμού να δώσει άμεση ανακούφιση σε βιώσιμες επιχειρήσεις.

Η καθυστέρηση αυτή δημιουργεί προβλήματα και στους πιστωτές. Θεωρητικά η εφαρμογή του εξωδικαστικού μηχανισμού θα έδινε τη δυνατότητα στις τράπεζες να ελαφρύνουν το χαρτοφυλάκιο τους, να διευθετήσουν τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια τους, να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια και να εκκαθαρίσουν τις πραγματικές επισφάλειες τους. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δεν συμβαίνει στην πράξη!