Αποζημιώσεις καταναλωτών σε περιπτώσεις παραβίασης του ανταγωνισμού

Σύμφωνα με τις διατάξεις του νομοσχεδίου, δικαίωμα να απαιτήσει αποζημίωση έχει κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο (επιχείρηση) και η αποζημίωση αυτή περιλαμβάνει τόσο τη θετική και αποθετική του ζημιά (διαφυγόντα κέρδη) όσο και τόκους.

Μάλιστα προβλέπεται ότι ο τόκος οφείλεται στον καταναλωτή ή την επιχείρηση για το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την πρόκληση της ζημιάς έως και την ημέρα καταβολής της αποζημίωσης.

H χρήση της αποζημιωτικής αγωγής ως εργαλείου για την επιβολή του δικαίου κατά των περιορισμών του ανταγωνισμού (private law enforcement) αποτελεί πλέον βασικό άξονα της πρόσφατης ενωσιακής πολιτικής στον τομέα του ανταγωνισμού.

Σύμφωνα µε την προσέγγιση αυτή η δημόσια επιβολή του δικαίου κατά των περιορισμών του ανταγωνισμού (public law enforcement) µέσω των εξειδικευμένων αρχών ανταγωνισμού είναι αναγκαία αλλά όχι πλέον και επαρκής προϋπόθεση για να εφαρμοσθεί αποτελεσματικά το δίκαιο κατά των περιορισμών του ανταγωνισμού.

Ως εκ τούτου οι ζημιωθέντες πρέπει να διευκολύνονται να ενισχύσουν τη διοικητική επιβολή του, µέσω της άσκησης αγωγής αποζημιώσεως κατά του παραβάτη ή των παραβατών. Πίσω από τη σύλληψη αυτή υποκρύπτεται µία σαφής πλέον δικαιοπολιτική και νομοθετική στρατηγική. Έχει ως στόχο µέσω «πλεονεκτημάτων» ουσιαστικού και δικονομικού δικαίου να καταστεί δυνατή η αγωγή αποζημώσεως κατά επιχειρήσεων που έχουν παραβεί το δίκαιο κατά των περιορισμών του ανταγωνισμού.

Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η Οδηγία 2014/104/ΕΕ για την αξίωση αποζημίωσης λόγω παραβάσεως των διατάξεων του δικαίου ανταγωνισμού, εφόσον η ζημία προέρχεται από σύμβαση ή αδικοπρακτική συμπεριφορά δυνάμενη να περιορίσει ή να νοθεύσει τον ανταγωνισμό.