Σύνταξη 480 ευρώ θα παίρνει 1 στους 2 συνταξιούχους το 2021

Μελέτη δείχνει τις απώλειες που θα έχουν ανά Ταμείο οι σημερινοί συνταξιούχοι από το 2019, με τη μείωση της προσωπικής διαφοράς. Μάλιστα, από το 2019, λόγω των νέων περικοπών και τη μείωση του αφορολογήτου, οι συντάξεις μετατρέπονται σε φιλοδωρήματα όπως προκύπτει από μελέτη των Σάββα Γ. Ρομπόλη (ομότιμου καθηγητή Παντείου Πανεπιστημίου) και Βασίλη Μπέτση.

Ο Σάββας Ρομπόλης εκτιμά ότι το 2021 η μέση σύνταξη θα φθάσει στα 480 ευρώ οδηγώντας σε πλήρη φτωχοποίηση τους συνταξιούχους. Οπως αποκαλύπτει ο Σάββας Ρομπόλης σήμερα, ένας στους δύο σε σύνολο 2.650.000 συνταξιούχων παίρνει κάτω από 660 ευρώ καθαρά. Με τα νέα μέτρα από το 2019, συν την ευελιξία της απασχόλησης, συν τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης που σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΔΝΤ θα υποχωρήσει από τα 18 δισ. στα 12 δισ. ευρώ, ένας στους δύο συνταξιούχους θα παίρνει μία σύνταξη στα 550 ευρώ καθαρά και αν μπει το θέμα του αφορολογήτου σε αυτές τις κατηγορίες εισοδήματος, θα φτάσουμε γύρω στα 480 ευρώ.

Ο Σάββας Ρομπόλης είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός για το μέλλον των συντάξεων λέγοντας στα Νέα ότι έως το 2055 θα μειωθούν συνολικά κατά 55% και αυτό για δύο λόγους. Ο πρώτος αφορά την κλιμάκωση της μερικής απασχόλησης που κόβει έσοδα από τα Ταμεία και ο δεύτερος η γήρανση του πληθυσμού που θα αυξάνει συνεχώς τον λόγο συνταξιούχων προς εργαζομένους, με αποκορύφωμα τη δεκαετία 2020-2030.

Όπως τονίζεται στην ίδια μελέτη, το μνημονιακό νομοθετικό πλαίσιο του συνταξιοδοτικού συστήματος στην Ελλάδα, όπως διαμορφώθηκε από το 2010, περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων περικοπών των συνταξιοδοτικών παροχών, τις μειώσεις των κύριων συντάξεων από 1/1/2019 -έπειτα από 26 διαδοχικές μειώσεις (45%) την περίοδο 2010-2017, αφαιρώντας από τους συνταξιούχους τουλάχιστον 50 δισ. ευρώ- μέσω της διαδικασίας του επανυπολογισμού των συντάξεων σύμφωνα με τον Ν. 4387/2016.

Και αυτό, προκειμένου ο δείκτης των συνταξιοδοτικών δαπανών προς ΑΕΠ να διαμορφωθεί στο ανώτερο όριο (16% του ΑΕΠ) μέχρι το 2060, συνδέοντας τις περικοπές αυτές περισσότερο με την εξυπηρέτηση του χρέους και τα πρωτογενή πλεονάσματα, παρά με την αναγκαία ανασύσταση του αποθεματικού κεφαλαίου του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.