Ναρκοθετεί το ασφαλιστικό σύστημα η εκτίναξη των «part time» εργαζομένων

Μπορεί στο 11μηνο Ιανουαρίου – Νοεμβρίου 2017 το ισοζύγιο των ροών μισθωτής απασχόλησης να ήταν θετικό κατά 128.230 νέες θέσεις εργασίας, καθώς οι αναγγελίες προσλήψεων ανήλθαν στις 2.228.334 και οι αποχωρήσεις έφτασαν τις 2.100.104, ωστόσο οι 1.218.228 θέσεις εργασίας από τις συνολικά 2.228.334 που δημιουργήθηκαν, δηλαδή το 54%, αφορούσαν σε θέσεις μερικής και εκ περιτροπής απασχόλησης.

Στο 99% των περιπτώσεων αυτών το εργατικό δυναμικό απασχολήθηκε «part time» από ανάγκη και όχι από επιλογή, γεγονός που χαρακτηρίζει τις θέσεις αυτές ως «ακούσιας υποαπασχόλησης». Υπό αυτό το πρίσμα, το γεγονός ότι η ανεργία εμφανίζεται σήμερα να διαμορφώνεται στο 20,5%, με το σύνολο των απασχολουμένων να εκτιμάται σε 3.800.254 άτομα και των ανέργων σε 981.126 άτομα, είναι απλά κάτι το «πλασματικό».

Κάνοντας χρήση εναλλακτικών δεικτών εκτίμησης του ποσοστού ανεργίας, που λαμβάνουν υπόψη τους ανέργους, τους «αποθαρρημένους» ανέργους, το λοιπό εν δυνάμει πρόσθετο εργατικό δυναμικό και τη μη ηθελημένη μερική απασχόληση, ειδικοί και ερευνητικά κέντρα όπως το ΙΝΕ ΓΣΕΕ ανεβάζουν το «πραγματικό» ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα στο 28,7%!

Αποθαρρημένοι άνεργοι είναι εκείνοι που δεν αναζητούν απασχόληση, αλλά θα ήθελαν να έχουν εργασία και είναι διατεθειμένοι να την αναλάβουν μέσα στις δύο επόμενες εβδομάδες. Όπως προαναφέρθηκε, ακούσια υποαπασχολούμενοι είναι όσοι απασχολούνται με μερική απασχόληση χωρίς τη βούληση τους. Αν ληφθούν υπόψη οι δύο παραπάνω κατηγορίες τότε περιγράφεται πλήρως η έκταση της ανεργίας από την πλευρά της κοινωνικής αναπαραγωγής και των κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων της ανεργίας.

Στην τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για τις Παγκόσμιες Οικονομικές Προοπτικές επισημαίνεται πως οι οικονομίες στις οποίες υπάρχει υψηλή ανεργία και ο αριθμός εκείνων που δουλεύουν «part time», ενώ θέλουν να έχουν πλήρη απασχόληση, είναι αυξημένος, είναι οικονομίες που αναπτύσσονται πολύ αργά. Αυτό σχετίζεται με το γεγονός πως οι μερικώς απασχολούμενοι λαμβάνουν λίγα χρήματα, δεν καταναλώνουν παρά τα απαραίτητα, δεν αποταμιεύουν και οι φόροι και οι εισφορές τους είναι ανάλογοι των χαμηλών τους εισοδημάτων.

Αυτή η αναφορά του ΔΝΤ είναι ένα ηχηρό καμπανάκι για την Ελλάδα που ήδη έχασε το στόχο για την ανάπτυξη του 2017 και πιθανότατα θα χάσει και το στόχο του επομένου έτους.

Αλλά τα προβλήματα δεν σταματούν εκεί. Η πλήρης κυριαρχία των ελαστικών μορφών απασχόλησης στην αγορά εργασίας εκτιμάται ότι θα δημιουργήσει στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μέχρι το 2020 επιπλέον έλλειμμα 10 δισ. ευρώ.

Το επιπλέον έλλειμμα προέρχεται από την απώλεια ασφαλιστικών εισφορών και αποτελεί ενεργό «νάρκη» στα θεμέλια του ασφαλιστικού συστήματος. Οι ετήσιες απώλειες που προκαλούν οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης στα Ταμεία ξεπερνούν τα 2,5 δισ. ευρώ και η εξέλιξη των στοιχείων της αγοράς εργασίας δείχνει ότι τα επόμενα χρόνια η εικόνα θα επιδεινωθεί και οι απώλειες θα είναι βαρύτερες. Το ποσό αυτό μέχρι το έτος 2055 φθάνει τα 65,6 δισ. ευρώ.